Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Την προηγούμενη εβδομάδα ταξιδέψαμε σε διαχρονικές υποθέσεις εγκληματικότητας που απασχόλησαν το ελληνικό αστυνομικό δελτίο. Σήμερα, θα σπάσουμε το φράγμα του 2000 και θα αναμοχλεύσουμε πρόσφατα γεγονότα, συμβάντα που ακόμη δεν έχουμε ξεχάσει, κι όμως θα σημαδέψουν τα εγκληματολογικά χρονικά.
Η πενταπλή δολοφονία των κυνηγών: Εν έτι 2006, πέντε κυνηγοί έβαψαν με το αίμα τους το χώμα ενός χωραφιού στα Λεύκα Αγρινίου. Αυτό το χωράφι στάθηκε η αιτία να τους αφαιρεθεί η ζωή από τους ιδιοκτήτες, πατέρα και γιό, καθώς το καταπάτησαν κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού.
"Μήδεια" 2013: Όταν σύσσωμη η Ελλάδα συγκλονίστηκε από την υπόθεση της γυναίκας που σκότωσε το τριών μηνών παιδί της και το τοποθέτησε στην κατάψυξη. Την αστυνομία κάλεσε ο ίδιος ο σύζυγος όταν αντελήφθη τι συνέβη. Η 31χρονη ομολόγησε την πράξη της.
Η υπόθεση της Σαντορίνης: Το θέαμα του άνδρα που τριγυρνούσε στην κατάμεστη από τουρίστες Σαντορίνη τον Αύγουστο του 2008 με το κεφάλι της γυναίκας του στα χέρια σίγουρα προκάλεσε αποτροπιασμό. Λίγο πριν την είχε μαχαιρώσει επτά φορές, ενώ αποκεφάλισε και το σκύλο τους. Προσπάθησε να διαφύγει από την αστυνομία, στο ανθρωποκυνηγητό προκλήθηκε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Τελικά κρίθηκε ομόφωνα ένοχος.
Υπόθεση Άννυ: 2015. Ένα κοριτσάκι δηλώνεται εξαφανισθέν από το κέντρο της Αθήνας. Εξ αρχής η αστυνομία προβληματίζεται απ' τις αντιφάσεις στις οποίες υποπίπτουν οι γονείς. Τελικά, ο πατέρας συλλαμβάνεται και ομολογεί, ανατριχιάζοντας αν μη τι άλλο το πανελλήνιο, πως δολοφόνησε και τεμάχισε την κόρη του και εξαφάνισε τα ίχνη της.
Για την ψυχολογία του εγκληματία θα σας παραπέμψω εδώ. Εκεί που θέλω να οδηγηθεί ο προβληματισμός μας είναι στην ατομική ψυχολογία αλλά και στην ψυχολογία της κοινής γνώμης μετά το έγκλημα. Μετά το κάθε έγκλημα.
Σίγουρα πρόκειται για λίγα, ελάχιστα απ' τα φρικιαστικά εγκλήματα που έχουν περάσει στην ελληνική ιστορία. Σίγουρα, υπάρχουν πολλοί φάκελοι στις ανεξιχνίαστες υποθέσεις που αν είχαμε κατορθώσει να διαφωτίσουμε θα μας είχαν σοκάρει εξίσου. Ωστόσο, τέτοιες δαιδαλώδεις σκέψεις δεν μπορούν να προσφέρουν ανακούφιση στο δέος που προκαλεί η συνειδητοποίηση του τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος και του πόσο εύθραυστα είναι τα όρια της λογικής. Και το δέος αυτό (δεν ξέρω αν ποτέ το έχετε αναλογιστεί) είναι τόσο βαθύ, είναι ένα ένστικτο συμφυές με την ύπαρξή μας, που η λογική δύσκολα μπορεί να εισβάλλει και να το ερμηνεύσει. Σε κάτι τέτοιες ειδήσεις, το συναίσθημα αναλαμβάνει τα ηνία: ο φόβος, ο θυμός, η οργή. +Κωνσταντίνα Πορφυρού
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το