Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Λένε οι του... εξωτερικού: "Fool me once, shame on you. Fool me twice, shame on me..." το οποίο λίγο-πολύ ελληνιστί μεταφράζεται σε: "Ντροπή σου αν με κοροϊδέψεις μια φορά, ντροπή μου αν με κοροϊδέψεις δύο...".
Και ενώ το συγκεκριμένο "απόφθεγμα" είναι στο νόημα, την σημασία και σε αυτό που θέλει να περάσει σχετικά ορθό, αν κανείς πάει στο λίγο πριν, καθώς και στο λίγο μετά, της χρονικής στιγμής που ειπώνεται μια τέτοιου είδους φράση, δίχως έκπληξη θα αντιληφθεί ότι οι παράγοντες και οι παράμετροι που θα συνυπολογιστούν παρέα με αυτήν, θα επηρεάσουν αρκετά την "αμφιλεγόμενη σοφία" που φέρει. Ας μην γελιόμαστε. Το "ρητό" αυτό αναφέρεται σε περιπτώσεις όπου δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες σε κάποιον ή κάτι, όταν κάνουμε τα γνωστά "πισωγυρίσματα", αλλά και στο κατά πόσο η κρίση μας (στην οποία οφείλονται και τα δύο προηγούμενα) είναι σωστή, εν τέλει. Παράλληλα, αφήνει και να εννοηθεί (ή το λέει και κατάμουτρα -μεταξύ μας-) ότι είμαστε οι μόνοι υπαίτιοι αν την "πατήσουμε" και την δεύτερη φορά.
Όμως, αναφέραμε κάποιους παράγοντες-παραμέτρους πιο πάνω. Τι συμβαίνει με αυτούς; Αυτοί/ες λοιπόν, έχουν να κάνουν με τις "δεύτερες ευκαιρίες" και για το αν πρέπει να τις δίνουμε. Αξίζει να τις δίνουμε ακόμα και με τον φόβο ότι θα πάνε χαμένες; Είναι θεμιτό να προσφέρονται ή είναι απαραίτητο να διεκδικούνται; Αξίζει μια ενδεχόμενη δεύτερη απογοήτευση την πιθανότητα να πιάσουν τόπο;
Προσωπικά, πιστεύω ότι οι δεύτερες ευκαιρίες πρέπει να κερδίζονται ή να έχουν ήδη κερδηθεί. Πρέπει να αποδειχθεί ότι αξίζουν ή να έχει φανεί ήδη η αξία τους. Βάζοντας στην άκρη, στον βαθμό που είναι εφικτό την, μάλλον θολωμένη για την στιγμή, κρίση μας, ο καθένας μας μέσα του "ξέρει" τι είναι αυτό στο οποίο αξίζει να (ξανά)ποντάρει και τι είναι αυτό που θα πρέπει απλώς να προσπεράσει.
Οι προβληματισμοί, βέβαια, ξεκινάνε όταν συμπεριλάβουμε και αυτήν την θολωμένη κρίση που βάλαμε στην άκρη λίγο πιο πριν...
Και ενώ το συγκεκριμένο "απόφθεγμα" είναι στο νόημα, την σημασία και σε αυτό που θέλει να περάσει σχετικά ορθό, αν κανείς πάει στο λίγο πριν, καθώς και στο λίγο μετά, της χρονικής στιγμής που ειπώνεται μια τέτοιου είδους φράση, δίχως έκπληξη θα αντιληφθεί ότι οι παράγοντες και οι παράμετροι που θα συνυπολογιστούν παρέα με αυτήν, θα επηρεάσουν αρκετά την "αμφιλεγόμενη σοφία" που φέρει. Ας μην γελιόμαστε. Το "ρητό" αυτό αναφέρεται σε περιπτώσεις όπου δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες σε κάποιον ή κάτι, όταν κάνουμε τα γνωστά "πισωγυρίσματα", αλλά και στο κατά πόσο η κρίση μας (στην οποία οφείλονται και τα δύο προηγούμενα) είναι σωστή, εν τέλει. Παράλληλα, αφήνει και να εννοηθεί (ή το λέει και κατάμουτρα -μεταξύ μας-) ότι είμαστε οι μόνοι υπαίτιοι αν την "πατήσουμε" και την δεύτερη φορά.
Όμως, αναφέραμε κάποιους παράγοντες-παραμέτρους πιο πάνω. Τι συμβαίνει με αυτούς; Αυτοί/ες λοιπόν, έχουν να κάνουν με τις "δεύτερες ευκαιρίες" και για το αν πρέπει να τις δίνουμε. Αξίζει να τις δίνουμε ακόμα και με τον φόβο ότι θα πάνε χαμένες; Είναι θεμιτό να προσφέρονται ή είναι απαραίτητο να διεκδικούνται; Αξίζει μια ενδεχόμενη δεύτερη απογοήτευση την πιθανότητα να πιάσουν τόπο;
Προσωπικά, πιστεύω ότι οι δεύτερες ευκαιρίες πρέπει να κερδίζονται ή να έχουν ήδη κερδηθεί. Πρέπει να αποδειχθεί ότι αξίζουν ή να έχει φανεί ήδη η αξία τους. Βάζοντας στην άκρη, στον βαθμό που είναι εφικτό την, μάλλον θολωμένη για την στιγμή, κρίση μας, ο καθένας μας μέσα του "ξέρει" τι είναι αυτό στο οποίο αξίζει να (ξανά)ποντάρει και τι είναι αυτό που θα πρέπει απλώς να προσπεράσει.
Οι προβληματισμοί, βέβαια, ξεκινάνε όταν συμπεριλάβουμε και αυτήν την θολωμένη κρίση που βάλαμε στην άκρη λίγο πιο πριν...
ΥΓ: Και για να μην το ξεχάσω, αν βρεθούμε εμείς στην απέναντι όχθη και μας χαριστεί μια δεύτερη ευκαιρία, ας μην την χαραμίσουμε. Είτε σκεφτόμαστε να εκμεταλλευτούμε, είτε να την απορρίψουμε. Ίσως κάποιος άλλος την αξίζει περισσότερο...
Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το