ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ το 15θημερο της κολάσεως μου έδειξε ότι τίποτα δεν μένει σταθερό, φυσιολογικό ή αναμενόμενο

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Θα κάνω μια απόπειρα σήμερα ενός ποτ-πουρί που θα προσπαθήσει να καταλήξει κάπου, αλλά δεν το υπόσχομαι κιόλας. Ακόμα κι αν νιώσω ότι είναι βλακεία, θα το αφήσω για να βασανιστείτε κι εσείς που το διαβάζετε σχεδόν όσο εγώ που θα το έχω γράψει!

Τις περασμένες μέρες είχα(τ)ε την ευκαιρία να παρακολουθείσε(τ)ε τον διάσημο διαγωνισμό τραγουδιού, Eurovision που εδώ και καιρό έχουμε πεισθεί πως δεν αφορά μόνο την μουσική και την σκηνική παρουσία, αλλά την ομορφιά, την προκλητικότητα, την πολιτική, τις διεθνές σχέσεις, το ακριβό marketing, τις χρηματοδοτήσεις και... την διαφορετικότητα. Θυμάμαι νικητές transexual, κάτι μασκαράδες ντυμένοι άγρια ζώα και από φέτος έβαλα στην λίστα μια υπέρβαρη κυρία από το Ισραήλ που έδωσε σκληρή μάχη -δεν μπορώ να πω σώμα με σώμα- με την Ελληνόκυπριολατινοαμερικανοαλβανίδα που ακούει στο Ελένη Φουρέιρα, η οποία είχε όλο το πακέτο, δηλαδή ταιριαστό τραγούδι με πολύ προκλητικό κορμί και αρκετό κώλο και ξαφνικά... "μπουμ"! Οι θεατές προτίμησαν την υπέρβαρη κυρία.

Το ίδιο βράδυ το δικό μου ενδιαφέρον μου μονοπώλησε ο ελληνικός τελικός κυπέλλου στο ποδόσφαιρο ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ που διεξήχθη στην Αθήνα. 18.000 φίλοι του ΠΑΟΚ ταξίδεψαν 500 χιλιόμετρα για να δουν την ομάδα τους να κερδίζει και να παίρνει αυτή το "νταμπλ". Α, δεν το ξέρετε; Κατά τους οπαδούς των δύο ομάδων, οι ομάδες τους είχαν πάρει το πρωτάθλημα. Είναι λίγο πολύπλοκο κι αν δεν το ξέρετε ήδη, καλύτερα να μην εμβαθύνετε! Εξάλλου, οι φίλοι των δύο ομάδων είχαν έρθει για να απολαύσουν ένα παιχνίδι-γιορτή του ποδοσφαίρου. 18+18=36 χιλιάδες φίλοι των δύο ομάδων σε ένα γήπεδο 70.000 θέσεων και με 5.000 αστυνομικούς για παρέα φυσικά. Οι κουκούλες και οι σιδηρογροθιές απλά ταίριαζαν στα χρώματα της ομάδας..!

Εκείνες τις μέρες βίωσα ο ίδιος τις δύο πλευρές ενός νομίσματος και μάλιστα με τον πιο ειρωνικό τρόπο σε πολλές και διαφορετικές εκφάνσεις. Είδα ένα προσφιλές μου πρόσωπο με το οποίο είχα απομακρυνθεί, να δίνουμε αμοιβαίες εξηγήσεις για να λύσουμε αυτήν την απόσταση. Είδα, άλλο προσφιλές μου πρόσωπο με το οποίο είχαμε να λύσουμε σημαντικές διαφορές, να πρέπει να τις παραμερίσω όλες προκειμένου να διασφαλίσω το γεγονός ότι θα παραμείνει ζωντανό! Είδα ένα ακόμα προσφιλές μου πρόσωπο να μην μπορεί στο ύψος διαφόρων απαιτήσεων και να καταρρέει έτοιμο να γκρεμίσει ένα οικοδόμημα το οποίο χτίστηκε υπό αντίξοες συνθήκες.

Ένα από τα πιο έντονα βιώματα όμως που έζησα αυτές τις μέρες και επιτρέψτε μου να σας το μεταφέρω μεταφορικά, γιατί ουδείς θα κατανοήσει την σημαντικότητά του αν κυριολεκτήσω, είχε να κάνει με μία μου επίσκεψη. Μια επίσκεψη που έκανα με τις κόρες μου ενώ θα μπορούσα να κάνω και μόνος μου. Την έκανα με παρέα για να μην δώσω στον εαυτό μου το δικαίωμα να αφεθεί στις σκέψεις του μπροστά στον κόσμο που υπήρχε εκεί. Η επίσκεψη αυτή ήταν πέρα για πέρα αληθινή, αλλά αφορούσε ένα όνειρο(!) Ένα όνειρο που για μένα ήταν πραγματικότητα με την οποία έζησα υπέροχες στιγμές και ξαφνικά έγινε και πάλι όνειρο! Αυτό, είναι το πιο οξύμωρο όλων: Πως γίνεται να κάνεις το όνειρο σου πραγματικότητα και η πραγματικότητα σου να γίνεται ξανά ένα όνειρο;

Αγαπητοί αναγνώστες, το τελευταίο δεκαπενθήμερο δε θα ήθελα να το ζήσει ούτε ο χειρότερος εχθρός μου. Για πρώτη φορά στα 15 χρόνια της συγγραφικής μου καριέρας, θα ζητήσω συγγνώμη αν σας κούρασα, όμως με έναν δικό μου συνθηματικό τρόπο ήθελα να σας δείξω πως ο κόσμος είναι τόσο διαφορετικός, τόσο απρόβλεπτος, τόσο κυκλοθυμικός, που ποτέ και με κανέναν ή σε τίποτα, δεν πρέπει να επαναπαύεστε. Ευχαριστώ. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ