ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ κλείνοντας άμεσα τις εκκρεμότητες της ζωής

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Είναι πολύ ενδιαφέρον να μελετήσουμε αναφορικά με την ζωή ενός ανθρώπου τα στάδια που περνάει αναφορικά με την εξουσία του, την αυτοκυριαρχία του και την εξάρτηση του από άλλους, ανάλογα με την ηλικία και την κοινωνική του και επαγγελματική του θέση.

Αφορμή για αυτήν την μελέτη στάθηκε η συμβουλή κάποιου που μου είπε πως ακόμα κι αν υπάρχουν πολλά ανοιχτά μέτωπα στην ζωή μου, ακόμα κι αν το βάρος τους είναι τεράστιο στην πλάτη μου, ακόμα κι αν κατά κάποιο τρόπο με εξυπηρετεί η συντήρηση τους έστω και προσωρινά, πρέπει να κάνω την μεγάλη υπέρβαση και να ενεργοποιηθώ ώστε να τα κλείνω ένα-ένα. Το ήξερα από πριν το πει πως έχει δίκιο, όμως καμιά φορά δεν εξαρτώνται όλα από εμένα, ακόμα κι αν αυτός ο κάποιος, είμαι εγώ...

Έκατσα λοιπόν και έφτιαξα ένα πρόχειρο γράφημα που δείχνει τον βαθμό εξάρτησης που έχει ο κάθε άνθρωπος με βάση την ηλικία του, απλά και μόνο για να έχουμε έναν μπούσουλα στον σημερινό προβληματισμό μας. Τον παραθέτω εδώ:

Στον γαλάζιο άξονα βλέπουμε την ηλικία του ανθρώπου και στον κόκκινο την εξάρτηση του από άλλους ανθρώπους στην ζωή του. Προφανώς στο ηλικιακό μηδέν, ο άνθρωπος εξαρτάται στην μέγιστη τιμή του από άλλους, όπως είναι η μητέρα. Όσο ο άνθρωπος προσεγγίζει τα χρόνια της ενηλικίωσης εξαρτάται σε λιγότερο βαθμό από άλλους ανθρώπους σε μία καμπύλη που φτάνει στην ελάχιστη τιμή της μετά την ενηλικίωση και μετά τα 30-40 χρόνια του ανθρώπου. Η καμπύλη παίρνει αυξητική πορεία αμέσως μετά και ως το τέλος της ζωής του ανθρώπου με άλλου είδους προβλήματα να προκύπτουν που αφορούν την υγεία, το εισόδημα κλπ.

Το παραπάνω γράφημα δεν είναι λάθος, όμως δεν αντικατοπτρίζει και την αλήθεια σε απόλυτο βαθμό. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν πολλές ακόμα μεταβλητές που δεν αφορούν την ηλικία, αλλά το επάγγελμα, το κοινωνικό σύνολο, την οικογενειακή κατάσταση, ακόμα και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Έτσι, γίνεται αντιληπτό πως ένας γονέας στα 40 του μπορεί να βρίσκεται στην τέλεια ηλικία "μη-εξάρτησης" ωστόσο αυτό δεν συμβαίνει στην ουσία, αφού τα παιδιά του και οι υποχρεώσεις που τα συνοδεύουν είναι βασικές εξαρτήσεις για το εν λόγω πρόσωπο.

Επιστρέφω στην συμβουλή που μου δόθηκε για να καταλήξω μετά την παραπάνω μελέτη, πως είναι στο χέρι μου να πιέσω καταστάσεις, να επιμείνω και να συντομεύσω ορισμένες διαδικασίες, όμως όχι απόλυτα και να κλείσω από μόνος μου τις όποιες εκκρεμότητες, από τη στιγμή πως είτε λόγο έλλειψης χρόνου είτε λόγο έλλειψης χρημάτων είτε λόγω έλλειψης βούλησης άλλων ανθρώπων, κάτι μπορεί να με αφήνει πίσω...

Καταλήγοντας, θέλω κι εγώ να συμβουλεύσω οποιονδήποτε εκεί έξω, πως επειδή οι εκκρεμότητες είναι μέρος της ζωής και πως επειδή πολύ συχνά δεν θα αφορούν μόνο ένα άτομο -τον εαυτό μας- καλό θα είναι να μην αδρανούμε, να μην αφηνόμαστε στην σκέψη πως πρέπει πρώτα ο άλλος αν κάνει το κομμάτι που του αναλογεί. Ας είμαστε οι πρώτοι που ενεργοποιούμαστε και οι πρώτοι που φροντίζουμε για ότι εκκρεμεί. Όταν φτάσουμε στην τακτοποίησή τους, θα αισθανθούμε μία ανακούφιση που θα μας θυμίσει πως ορθά πράξαμε!  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ