ΤΑ ΠΙΟ ΣΤΥΓΕΡΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ιανουάριος 2016
"Σοκ στην Καλλιθέα! Πτώμα βρέθηκε σε καταψύκτη!" Και μετά σιωπή. Μετά περίσκεψη. Κάπως έτσι κλονίζονται οι παγιωμένες ιδέες μας για τη ζωή, τον άνθρωπο, το τι είναι τρέλα και το πόσο εύκολο είναι άραγε να φτάσεις σε ένα έγκλημα. Να αφαιρέσεις μία ανθρώπινη ζωή. Οι υποψίες στρέφονται στην 45χρονη πρώην σύζυγο του ναυτικού που βρέθηκε νεκρός και φιμωμένος στον καταψύκτη, ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του. Μέχρι όμως να κλείσει αυτός ο φάκελος, εμείς θα ασχοληθούμε με κάποια άλλα εγκλήματα. Με αυτά που σημάδεψαν την κοινή γνώμη, προβλημάτισαν, δημιούργησαν φοβίες.
Υπόθεση Φραντζή: 1978. Όλοι μιλούσαν για μία σχέση με μεγάλες εντάσεις και συχνούς καυγάδες. Μία σχέση που κατέληξε απ' τα σκαλιά της εκκλησίας στο νεκροτομείο. Το πόρισμα του ιατροδικαστή "έδειξε" στραγγαλισμό. Τον στραγγαλισμό της άτυχης γυναίκας ακολούθησε ο διαμελισμός της με χασαπομάχαιρο, η τοποθέτηση των μελών σε δέκα πλαστικές σακούλες και η διανομή τους σε πολλούς κάδους σκουπιδιών. Θεωρείται έγκλημα λόγω ζήλιας. Απολογούμενος ο δράστης υποστήριξε ότι η γυναίκα χτύπησε μόνη της πάνω σε έναν καυγά και στον πανικό του προσπάθησε να εξαφανίσει το πτώμα. Δεν έπεισε το δικαστήριο και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Αποφυλακίστηκε το 2005.
Οι σατανιστές της Παλλήνης: 1982. Απ' τις πλέον κλασικές υποθέσεις του ελληνικού εγκλήματος. Ασημάκης Κατσούλας, Μάνος Δημητροκάλης, Δήμητρα Μαργέτη εμπλέκονται σε τελετές μαύρης μαγείας, επιχειρούν να προσηλυτίσουν κι άλλους νεαρούς, και καταλήγουν να βιάζουν και να δολοφονούν δύο κοπέλες για να τις προσφέρουν ως θυσία στο σατανά... Όσοι παρακολούθησαν τη δίκη μιλούν για εγκλήματα αποτροπιαστικά. Στους Κατσούλα και Δημητροκάλη επιβλήθηκε η ποινή των δις ισόβια, ενώ η Μαργέτη καταδικάστηκε σε φυλάκιση 17 ετών. Σήμερα οι Δημητροκάλης και Μαργέτη έχουν αποφυλακιστεί, ενώ πέρυσι τέτοια εποχή περίπου είχαν κυκλοφορήσει φήμες για αποφυλάκιση και του Ασημάκη Κατσούλα, οι οποίες ωστόσο είχαν διαψευστεί.
Υπόθεση Δουρή: 1993. Μία υπόθεση που έχει κάνει κόμπο πολλά στομάχια. Δύο ανήσυχοι γονείς καταγγέλλουν την εξαφάνιση του 6χρονου γιου τους στην αστυνομία. Παρά τις τεράστιες προσπάθειες της αστυνομίας, εκείνος που τελικά καταφέρνει να βρει τη σωρό του παιδιού είναι ο ίδιος ο πατέρας. Το γεγονός έχει ήδη κινήσει την καχυποψία των αρχών, η οποία κορυφώνεται με το πόρισμα του ιατροδικαστή: θάνατος από ασφυξία, είχε προηγηθεί βιασμός. Ο Δουρής δεν πρόλαβε να εκτίσει την ποινή του, καθώς το 1996 βρέθηκε απαγχονισμένος, ενώ το προηγούμενο διάστημα είχε καταγγείλει ότι είχε πέσει θύμα ξυλοδαρμού απ' τους συγκρατούμενους του.
Υπόθεση Σεχίδη: 1996. Ένας φοιτητής θεολογίας, ο Θ. Σεχίδης, δολοφονεί τους γονείς, τη γιαγιά, το θείο και την αδερφή του. Τους τεμαχίζει. Πετά τα μέλη σε μία χωματερή και άλλα τα κρατά στην κατάψυξη. Το ζήτημα άργησε να πάρει διαστάσεις κι οι διαδικασίες κινήθηκαν για αναζήτηση των αγνοούμενων. Ο Σεχίδης ομολόγησε, υποστήριξε ότι δεν μετανιώνει καθώς βρισκόταν σε άμυνα, και καταδικάστηκε σε 5 φορές ισόβια κάθειρξη. Νοσηλεύεται στο ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού.
Αν αισθάνεστε ένα κόμπο στο λαιμό σας, είναι λογικό. Πρόκειται σίγουρα για γεγονότα που ξεπερνούν τη λογική και καταβαραθρώνουν τη διάθεση, ενώ μας κάνουν να αμφισβητούμε τους πάντες. Πρωταγωνιστές θα μπορούσαν να είναι γνωστοί μας, γείτονές μας... ή ακόμη κι εμείς. Το "αν" φωλιάζει και τρομάζει. Είναι όντως τόσο εύθραυστα τα όρια; Ή υπάρχει προηγούμενη παθογένεια που αγνοείται;
Το ταξίδι έως τώρα συμπεριελάμβανε διαχρονικές υποθέσεις εγκληματικότητας που απασχόλησαν το ελληνικό αστυνομικό δελτίο. Συνεχίζοντας, θα σπάσουμε το φράγμα του 2000 και θα αναμοχλεύσουμε πρόσφατα γεγονότα, συμβάντα που ακόμη δεν έχουμε ξεχάσει, κι όμως θα σημαδέψουν τα εγκληματολογικά χρονικά.
Υπόθεση Φραντζή: 1978. Όλοι μιλούσαν για μία σχέση με μεγάλες εντάσεις και συχνούς καυγάδες. Μία σχέση που κατέληξε απ' τα σκαλιά της εκκλησίας στο νεκροτομείο. Το πόρισμα του ιατροδικαστή "έδειξε" στραγγαλισμό. Τον στραγγαλισμό της άτυχης γυναίκας ακολούθησε ο διαμελισμός της με χασαπομάχαιρο, η τοποθέτηση των μελών σε δέκα πλαστικές σακούλες και η διανομή τους σε πολλούς κάδους σκουπιδιών. Θεωρείται έγκλημα λόγω ζήλιας. Απολογούμενος ο δράστης υποστήριξε ότι η γυναίκα χτύπησε μόνη της πάνω σε έναν καυγά και στον πανικό του προσπάθησε να εξαφανίσει το πτώμα. Δεν έπεισε το δικαστήριο και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Αποφυλακίστηκε το 2005.
 |
| Κατσούλας-Δημητροκάλης-Μαργέτη |
Υπόθεση Δουρή: 1993. Μία υπόθεση που έχει κάνει κόμπο πολλά στομάχια. Δύο ανήσυχοι γονείς καταγγέλλουν την εξαφάνιση του 6χρονου γιου τους στην αστυνομία. Παρά τις τεράστιες προσπάθειες της αστυνομίας, εκείνος που τελικά καταφέρνει να βρει τη σωρό του παιδιού είναι ο ίδιος ο πατέρας. Το γεγονός έχει ήδη κινήσει την καχυποψία των αρχών, η οποία κορυφώνεται με το πόρισμα του ιατροδικαστή: θάνατος από ασφυξία, είχε προηγηθεί βιασμός. Ο Δουρής δεν πρόλαβε να εκτίσει την ποινή του, καθώς το 1996 βρέθηκε απαγχονισμένος, ενώ το προηγούμενο διάστημα είχε καταγγείλει ότι είχε πέσει θύμα ξυλοδαρμού απ' τους συγκρατούμενους του.
Υπόθεση Σεχίδη: 1996. Ένας φοιτητής θεολογίας, ο Θ. Σεχίδης, δολοφονεί τους γονείς, τη γιαγιά, το θείο και την αδερφή του. Τους τεμαχίζει. Πετά τα μέλη σε μία χωματερή και άλλα τα κρατά στην κατάψυξη. Το ζήτημα άργησε να πάρει διαστάσεις κι οι διαδικασίες κινήθηκαν για αναζήτηση των αγνοούμενων. Ο Σεχίδης ομολόγησε, υποστήριξε ότι δεν μετανιώνει καθώς βρισκόταν σε άμυνα, και καταδικάστηκε σε 5 φορές ισόβια κάθειρξη. Νοσηλεύεται στο ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού.
Αν αισθάνεστε ένα κόμπο στο λαιμό σας, είναι λογικό. Πρόκειται σίγουρα για γεγονότα που ξεπερνούν τη λογική και καταβαραθρώνουν τη διάθεση, ενώ μας κάνουν να αμφισβητούμε τους πάντες. Πρωταγωνιστές θα μπορούσαν να είναι γνωστοί μας, γείτονές μας... ή ακόμη κι εμείς. Το "αν" φωλιάζει και τρομάζει. Είναι όντως τόσο εύθραυστα τα όρια; Ή υπάρχει προηγούμενη παθογένεια που αγνοείται;
Το ταξίδι έως τώρα συμπεριελάμβανε διαχρονικές υποθέσεις εγκληματικότητας που απασχόλησαν το ελληνικό αστυνομικό δελτίο. Συνεχίζοντας, θα σπάσουμε το φράγμα του 2000 και θα αναμοχλεύσουμε πρόσφατα γεγονότα, συμβάντα που ακόμη δεν έχουμε ξεχάσει, κι όμως θα σημαδέψουν τα εγκληματολογικά χρονικά.
Η πενταπλή δολοφονία των κυνηγών: Εν έτι 2006, πέντε κυνηγοί έβαψαν με το αίμα τους το χώμα ενός χωραφιού στα Λεύκα Αγρινίου. Αυτό το χωράφι στάθηκε η αιτία να τους αφαιρεθεί η ζωή από τους ιδιοκτήτες, πατέρα και γιό, καθώς το καταπάτησαν κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού.
"Μήδεια" 2013: Όταν σύσσωμη η Ελλάδα συγκλονίστηκε από την υπόθεση της γυναίκας που σκότωσε το τριών μηνών παιδί της και το τοποθέτησε στην κατάψυξη. Την αστυνομία κάλεσε ο ίδιος ο σύζυγος όταν αντελήφθη τι συνέβη. Η 31χρονη ομολόγησε την πράξη της.
Η υπόθεση της Σαντορίνης: Το θέαμα του άνδρα που τριγυρνούσε στην κατάμεστη από τουρίστες Σαντορίνη τον Αύγουστο του 2008 με το κεφάλι της γυναίκας του στα χέρια σίγουρα προκάλεσε αποτροπιασμό. Λίγο πριν την είχε μαχαιρώσει επτά φορές, ενώ αποκεφάλισε και το σκύλο τους. Προσπάθησε να διαφύγει από την αστυνομία, στο ανθρωποκυνηγητό προκλήθηκε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Τελικά κρίθηκε ομόφωνα ένοχος.
Υπόθεση Άννυ: 2015. Ένα κοριτσάκι δηλώνεται εξαφανισθέν από το κέντρο της Αθήνας. Εξ αρχής η αστυνομία προβληματίζεται απ' τις αντιφάσεις στις οποίες υποπίπτουν οι γονείς. Τελικά, ο πατέρας συλλαμβάνεται και ομολογεί, ανατριχιάζοντας αν μη τι άλλο το πανελλήνιο, πως δολοφόνησε και τεμάχισε την κόρη του και εξαφάνισε τα ίχνη της.
Για την ψυχολογία του εγκληματία θα σας παραπέμψω εδώ. Εκεί που θέλω να οδηγηθεί ο προβληματισμός μας είναι στην ατομική ψυχολογία αλλά και στην ψυχολογία της κοινής γνώμης μετά το έγκλημα. Μετά το κάθε έγκλημα.
Σίγουρα πρόκειται για λίγα, ελάχιστα απ' τα φρικιαστικά εγκλήματα που έχουν περάσει στην ελληνική ιστορία. Σίγουρα, υπάρχουν πολλοί φάκελοι στις ανεξιχνίαστες υποθέσεις που αν είχαμε κατορθώσει να διαφωτίσουμε θα μας είχαν σοκάρει εξίσου. Ωστόσο, τέτοιες δαιδαλώδεις σκέψεις δεν μπορούν να προσφέρουν ανακούφιση στο δέος που προκαλεί η συνειδητοποίηση του τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος και του πόσο εύθραυστα είναι τα όρια της λογικής. Και το δέος αυτό (δεν ξέρω αν ποτέ το έχετε αναλογιστεί) είναι τόσο βαθύ, είναι ένα ένστικτο συμφυές με την ύπαρξή μας, που η λογική δύσκολα μπορεί να εισβάλλει και να το ερμηνεύσει. Σε κάτι τέτοιες ειδήσεις, το συναίσθημα αναλαμβάνει τα ηνία: ο φόβος, ο θυμός, η οργή. +Κωνσταντίνα Πορφυρού
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το