Καληνωρίσματα. Σε μια εκ των μεγαλύτερων διοργανώσεων παγκοσμίως, αυτή του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου που για φέτος διεξήχθη στην Νότιο Αφρική, οι προβολείς έσβησαν. Λίγα ακόμα ρεπορτάζ των δημοσιογράφων που κάνουν τον απολογισμό και όλα θα είναι μερικά στατιστικά νούμερα που θα θυμηθούμε σε τέσσερα χρόνια από τώρα. Κάποιοι χάρηκαν, άλλοι στεναχωρήθηκαν, κάποιοι κέρδισαν φήμη ή χρήματα κι άλλοι έχασαν πολλά λεφτά στον τζόγο.
Και ίσως το ποδόσφαιρο να συνεχίζεται όπως η ζωή, όμως η Νότια Αφρική παραμένει εκεί. Μια χώρα σαράντα εννιά και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων που μετά το απαρτχάιντ προσπάθησε να βρει ισορροπίες ανάμεσα στους φτωχούς μαύρους (79,5% του πληθυσμού) και τους πλούσιους λευκούς (9%) και μάλλον δεν τα κατάφερε. Η Νότια Αφρική στο κομμάτι που κατοικούν ή δραστηριοποιούνται οι λευκοί θυμίζει μια ευημερούσα δυτική χώρα, όμως τα άλλα κομμάτια όπου η μαύρη εξαθλίωση υφίσταται είναι εκεί και δεν μπορείς να τα αγνοήσεις. Το παγκόσμιο κύπελλο όπως πριν από λίγα χρόνια η αντίστοιχη διοργάνωση στο rugby αποτέλεσε μια εξαιρετική ευκαιρία αλλαγών. Ο τουρισμός για πάνω από ένα μήνα αυξήθηκε κατά πολύ. Η χώρα ήταν στο παγκόσμιο επίκεντρο, οι εγκαταστάσεις που δημιουργήθηκαν αποτελούν στολίδια για τις εκάστοτε πόλεις. Γήπεδα, πλατείες, δρόμοι, κτίρια, ήταν η αιτία για πτώση της ανεργίας και σε συνδυασμό με την εισροή κεφαλαίων από πολυεθνικές-χορηγούς της FIFA η οικονομική ανάπτυξη της Νοτίου Αφρικής άγγιξε και τα “μαύρα” νοικοκυριά.
Το νέο πρόβλημα της χώρας όμως έρχεται την επόμενη μέρα κι επειδή το’ χουμε ζήσει το παραμύθι εδώ στην Ελλάδα το 2004, προβληματιζόμαστε στο κατά πόσο ικανή θα είναι η Νότια Αφρική στο να εκμεταλλευτεί όλες αυτές τις υποδομές, την κληρονομιά της μεγάλης αυτής διοργάνωσης. Το παρελθόν (της) δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας αφού και στην μεγαλύτερη διάκριση της ενωμένης Νοτίου Αφρικής, την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου rugby, η χώρα δεν κατάφερε να κάνει βήματα προόδου.
Οι προβολείς, ναι, έσβησαν. Ποιός ξέρει αν θα σκουριάσουν; Ακόμα και με τον εκνευριστικό ήχο της βουβουζέλας η Αφρική έδειξε πιο ενωμένη από ποτέ αυτό το καλοκαίρι. Οι αφρικανοί μοιράστηκαν τον ενθουσιασμό τους με την Ευρώπη και τις άλλες Ηπείρους. Ήταν ένα θαυμάσιο επίτευγμα που πολλοί (όπως το 2004 σε εμάς) αμφισβήτησαν πως μπορούν να φέρουν σε πέρας. Τα κατάφεραν. Και εν καιρώ θα φάνει αν θα κερδίσουν από αυτό. Πολιτισμικά, οικονομικά, αναπτυξιακά :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το