Καληνωρίσματα. Έχω ξαναγράψει για το πάθος μου για το baseball. Το μακρινό αυτό άθλημα και τους συμβολισμούς που το συνδέουν με την αγνή παράδοση ως το λιγότερο διεφθαρμένο σύγχρονο άθλημα. Σήμερα όμως το κείμενο αφορά την ιστορικότερη εκπρόσωπο του αθλήματος, τους New York Yankees. Την ομάδα που ανέδειξε θρύλους του παγκόσμιου αθλητισμού και ξεπέρασε τα όρια της χώρας ή του αθλητισμού.
Αφορμή, το 27ο πρωτάθλημα που κατέκτησαν ύστερα από εννιά χρόνια σε μια σειρά τελικών που συγκλόνισε, σε μια περιπετειώδη χρονιά όπου κατατρίφθηκαν πολλές προηγούμενες πρωτιές και δόθηκε το έναυσμα για μια νέα ένδοξη συνέχεια στην δοξασμένη ιστορία. Φέτος, είχα πολλούς λόγους να ξενυχτάω ως το πρωί για να παρακολουθώ τους 177 καθημερινούς αγώνες του πρωταθλήματος με ένα νέο γήπεδο ακριβώς δίπλα από το παλιό Yankee Stadium που φιλοξένησε θρύλους του beaseball. Πρώτος αγώνας εντός, τελευταίος αγώνας πάλι εκεί, στη Νέα Υόρκη.Είχα την ευκαιρία να μοιραστώ την αγωνία μου με τέσσερις παίκτες που αποτελούν
την σύγχρονη ιστορία της ομάδας όντας πρωταγωνιστές στο τελευταίο πρωτάθλημα, το 2000 που έζησα από κοντά στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ και σήμερα το 2009 να αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της ομάδας για τη νέα κατάκτηση φτάνοντας τις προσωπικές πέντε, όλες στην ζεστή οικογένεια με μέλη απ’ όλον τον κόσμο όπου υπάρχει το διάσημο σήμα τους. Μεσ’ τη χρονιά έγινα μάρτυρας πολλών ρεκόρ, είδα τη μισητή Βοστόνη να μην μπορεί να ανταγωνιστεί φέτος και τη Νέα Υόρκη να γίνεται μια μεθυσμένη πολιτεία σαν ένα γνωστό ελληνικό πανηγύρι οπαδών.
Μπορεί να ξέχασα τι σημαίνει ύπνος, μπορεί να μην κατάφερα να βρεθώ στις νέες κερκίδες (λόγω ευχάριστου εμποδίου), όμως έζησα κάθε στιγμή αυτού του νέου θριάμβου και ξέρετε κάτι; Ένοιωσα ότι ο αθλητισμός δεν έχει εθνικά σύνορα. Χρόνια τώρα τραγουδώ τα τραγούδια των Yankees γιατί παρά τον έρωτα με την πατρίδα μου, είμαι ένας yankee, σιγοτραγουδάω με τον Sinatra “New york, New York” and I root for my love team!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το