ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 05/05/2010
Καληνωρίσματα. Αν τα νέα μέτρα και ο κοινός εθνικός στόχος που είναι η εξυγίανση του κράτους απαιτούν εθνική ομόνοια και συνεργασία που αποδεδειγμένα οι έλληνες επιδεικνύουν στα “δύσκολα”, τότε πρόσφατη δημοσκόπηση μια μέρα πριν την ανακοίνωση των νέων μέτρων που έδειχνε την στήριξη των πολιτών επιβεβαίωσε ακριβώς αυτό.
Η σημερινή μέρα όμως έδειξε και την άλλη πλευρά του νομίσματος. Οι Τριακόσιοι του Λεωνίδα μπορεί να έμειναν στην ιστορία για την αντρεία τους, όμως έχασαν. Αν η Σπάρτη είχε στηρίξει τον Λεωνίδα στέλνοντας μεγαλύτερο αριθμό στρατιωτών ίσως η ιστορία να ήταν διαφορετική σήμερα. Ίσως οι χίλιοι του Λεωνίδα πέρα από αντρειωμένοι να ήταν και νικητές. Εκείνη η μέρα έδειξε πως οι έλληνες μπορούν και να προδώσουν μια εθνική προσπάθεια. Ο παραλληλισμός είναι άκαιρος όμως δεν είναι άστοχος. Σε μια προσπάθεια που υπερβαίνει τα κομματικά όρια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κάλεσε τους αρχηγούς των κομμάτων και η αριστερά του γύρισε την πλάτη απαξιώνοντας τον θεσμό και τη σημαντικότητα της κατάστασης. Την επόμενη μέρα ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας που πρεσβεύει τις αλλαγές στο κόμμα του, αποφάσισε να μην στηρίξει τον κοινό αγώνα προς την εξυγίανση προφανώς φοβούμενος το πολιτικό κόστος μιας δήθεν υποταγής στο αντίπαλο κόμμα; Ποιός ξέρει. Μαζί με την ανακοίνωση της αρνητικής απόφασης ο Α. Σαμαράς επέλεξε να κάνει αντιπολίτευση ενώ προέβη σε μια ιστορικά γελοία είδηση που μάλλον διατηρεί το κόμμα του στην γνωστή χαοτική κατάσταση. “Άλλωστε η κυβέρνηση δεν έχει ανάγκη την ψήφο μας για την έκκριση του Νομοσχεδίου” δήλωσε αφήνοντάς με άφωνο για την πολιτική του μικρότητα που ήμουν σίγουρος πως δεν είχε. Τελικά ακόμα η ελπίδα για διακυβέρνηση της χώρας σε τρία χρόνια υπερβαίνει την θέληση για ένα καλύτερο αύριο. Αυτό κράτησε λίγες ώρες μιας και η Ν. Μπακογιάννη “άδειασε” πρόωρα τον πρόεδρο της, αφού με την στήριξη δεκαεννέα επαναστατών βουλευτών του κόμματος φέρεται θετικά στα μέτρα.
Κι αν η αντιπολίτευση είναι μια από τα ίδια στην Ελλάδα ανεξαρτήτως χρώματος, τι γίνεται με τους απεργούς σήμερα και τις επόμενες ημέρες; Όλοι στους δρόμους λοιπόν διεκδικώντας. Διεκδικώντας, τι, όμως; Από την κυβέρνηση; Από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Από τον Θεό; Και τι; Λιγότερες ώρες εργασίας; Μεγαλύτερη σύνταξη; Καλύτερες συνθήκες εργασίας; Μην μου πείτε ότι απεργούν ενάντια των μέτρων, γιατί όλοι ξέρουμε πως και μέτρα να μην υπήρχαν τα αγαπητά συνδικάτα και αριστερά κόμματα θα απεργούσαν για τους παραπάνω συνηθισμένους λόγους. Σε δουλειά να βρισκόμαστε. Το γεγονός για παράδειγμα πως κανένας στον “ριζοσπάστη” δεν απεργεί και πως είναι κοινά παραδεκτό πως δεν υπάρχουν χρήματα, δεν επηρεάζει κανέναν;
Ξέρετε, έχω παρατηρήσει πως κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα μέτρα μέχρι να αγγίξουν τον ίδιο. Σ’ εκείνο το σημείο όμως απαιτείται διαλογισμός. Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουν εντελώς τα πράγματα στη χώρα; Άλλωστε ποτέ δεν μας άρεσαν ως είχαν. Εσείς ξέρετε ριζικές αλλαγές, χωρίς ριζικές θυσίες; Εγώ όχι. Αγαπάς την Ελλάδα (αντί για την τσέπη σου); Απόδειξη (για την εφορία) :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το