ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 11/09/2008
Θα είναι άτοπο να ισχυριστεί κανείς πως η μουσική δεν παράγει χαρακτήρες, δεν διαχωρίζει (και ενώνει την ίδια στιγμή) τον κόσμο. Ότι η μουσική δεν αποτελεί σημαντικό κομμάτι στη ζωή του ανθρώπου. Φυσικό επακόλουθο ήταν να ασχοληθούν με τη μορφή ερευνών πανεπιστήμια ανά τον κόσμο. Σε μία έρευνα από αυτές, μάθαμε ότι το είδος της μουσικής που ακούει κανείς, μπορεί να μας μαρτυρήσει πολλά στοιχεία για την προσωπικότητά του. Έτσι, εκείνοι που ακούν κλασική μουσική και jazz είναι άνθρωποι δημιουργικοί και αναρωτιέμαι αν έχει να κάνει με τη δημιουργικότητα που διακρίνει τους συνθέτες της συγκεκριμένης μουσικής που φημίζονται για της ευρηματικές τους ικανότητες πάνω στο χώρο της σύνθεσης και της ζωής. Οι λάτρεις της pop μουσικής είναι συνήθως εργατικοί. Και πώς να το διαψεύσουμε αυτό, όταν πρόκειται για το πιο διάσημο είδος μουσικής; Μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων ανήκουν στην εργατική τάξη και γενικά σε εκείνους που εργάζονται για τα απαραίτητα; Δεν είναι λοιπόν προφανής αλληλουχία η σύνδεση της μουσικής αυτής με την πλειοψηφία του κόσμου; Κι αν ως τώρα κάθε κατηγορία αντιστοιχούσε σε ένα λογικό αποτέλεσμα τύπου ανθρώπου ας ρίξουμε μια ματιά στην κατηγορία όσων ακούνε heavy metal και τους οποίους η έρευνα λέει πως είναι οι περισσότερο ήπιοι άνθρωποι και οι οποίοι διαθέτουν εσωτερική αρμονία. Είναι δυνατό; Μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο; Δε μπορούμε να διαψεύσουμε το δείγμα της έρευνας, μπορούμε όμως να έχουμε κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με το πόσο ορθολογικό είναι το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Η έρευνα παρουσίασε επί μέρους στοιχεία, όπως το ότι όσοι ακούν έντονη μουσική συνήθως βγάζουν περισσότερα χρήματα, σε αντίθεση με όσους ακούν χαλαρή μουσική. Αυτό που δεν εξηγείται είναι το τι συμβαίνει με εκείνους που αγαπούν περισσότερα του ενός είδη μουσικής (ανάλογα προφανώς με τη διάθεση ή την περίσταση). Είναι διαταραγμένες προσωπικότητες; Κυκλοθυμικοί; Ε, δε μπορεί, κάτι είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το