ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 06/07/2009
Σίγουρα θα έχετε βρεθεί σε κάποια συζήτηση όπου σχολιάζονται τα χαρακτηριστικά ενός παρευρισκόμενου και ο οποίος πάντοτε είναι πολύ ευαίσθητος και αισθηματίας. Δε μπορεί. Κάπου θα υπάρχει κάποιος αναίσθητος που να μην ταράσσεται και να μην πτοείται εύκολα. Νομίζω μάλιστα πως τέτοιους ανθρώπους τους έχουμε πολύ ανάγκη και μάλιστα στην πρώτη γραμμή κρούσης, ώστε να αποκρούουν κάθε ψυχολογική επίθεση. Αφού έβαλα τον εαυτό μου στην παραπάνω θέση (καθότι στεγνός αναίσθητος) είχε έρθει η ώρα να βρω λύση για την συντριπτική πλειοψηφία ανθρώπων που είναι τόσο πια αισθηματίες. Έτσι δεν είπαμε πριν; Το μυστικό λοιπόν είναι ο τρόπος που θα αποκρυφτούν τα συναισθήματά. Το οπτικό υλικό μέσο (γυαλιά ηλίου, μάσκα), η αντίδραση (κλείσιμο στο σπίτι, αποχή από κοινωνικές δραστηριότητες) και η αποφυγή συγκεκριμένων περιστάσεων (χαιρετισμός στο αεροδρόμιο, μια αγκαλιά να ολοκληρώνει την τελευταία νύχτα ξενυχτιού στην ηρεμία του σπιτιού και των αναμνήσεων). Το εγχειρίδιο λέει πως ο άνθρωπος πρέπει να χαμογελάει και να σκέφτεται έξυπνα αστεία που αρέσουν στον άλλο και έξυπνες ατάκες που δεν κουράζουν αλλά ανακατευθύνουν το θέμα. Κι αν ακόμα είναι έτοιμος να λυγίσει, πρέπει να σταθεί, να δαγκωθεί να αντέξει λίγο ακόμα, που θα πάει, θα φύγει κι εκείνη η στιγμή. Κι αν τελικά δε φύγει, τότε το κοινωνικό πείραμα μας αφήνει άφωνους (και το εγχειρίδιο μαζί): ο άνθρωπος συνηθίζει, ταυτίζεται με την πληγή και ζει μαζί της σαν να είναι ουλή στο σώμα. Αν τελικά κερδίσει όλες τις εξετάσεις και μάθει να κρύβει τα συναισθήματα του, τότε αρχίζει ένας φαύλος κύκλος καθώς κινδυνεύει να γίνει ολότελα αναίσθητος στ’ αλήθεια, κάπως σαν τη δική μου ιστορία. Α! Όλα κι όλα. Θέλουν προσοχή οι ισορροπίες. Κάποτε λέγανε πως ο υπερευαίσθητος δεν είναι «άντρας» και τώρα λένε πως η ευαισθησία είναι της μόδας. Εσείς που κλίνετε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το