Καληνωρίσματα. Είμαι προχθές στην τράπεζα για να ταχτοποιήσω τις δανειακές μου οφειλές και παρακολουθώ τον μονόλογο συνταξιούχου που έχει πάει να πληρωθεί τη σύνταξή του στο ταμείο. “Πόσα λεφτά έχει”; “960€” του απαντά ευγενικά η ταμίας. “Φέρε μου τα 500€. Τα υπόλοιπα θα τα πάρω μεθαύριο που θα ξανάρθω. Τίποτα δε θα αφήσω εδώ. Εδώ θα μου τα φάτε. Στην Κύπρο θα τα βάλω εγώ που θα μου τα κρατήσουν” μονολογούσε έντονα ο ηλικιωμένος κύριος. Δεν ήξερα αν έπρεπε να σεβαστώ την ηλικία του ή να του απαντήσω ευγενικά και τελικά επέλεξα το πρώτο.
Είναι γεγονός πως οι τράπεζες περνούν την οικονομική κρίση κατ’ αντιστοιχία. Η περιορισμένη ρευστότητά τους δημιουργούν προβλήματα στην αγορά, στην κυβέρνηση, στην κοινωνία. Προφανώς ως βασικοί παράγοντες του Συστήματος φέρουν μεγάλη ευθύνη για την ελληνική οικονομική κατάντια. Τα ποσά που οι έλληνες ιδιώτες και οργανισμοί χρωστούν στις ελληνικές τράπεζες, είναι υπέρογκα με αμέτρητες σφραγισμένες επιταγές και μαζεμένες απλήρωτες δόσεις σε δάνεια. Τώρα η αδυναμία των οφειλετών να αποπληρώσουν μετατρέπεται σε αδυναμία των τραπεζών να χρηματοδοτήσουν. Είναι η τιμωρία για την ανεξάντλητη προσφορά δανείων και (πιστωτικών) καρτών που δημιούργησαν μια μακροχρόνια πλασματική και εικονική κίνηση στην αγορά.
Τώρα η λύση που προβάλλεται ως ιδανική είναι η συγχώνευση τραπεζών. Όμως δεν είναι η πρώτη. Το πρώτο επεισόδιο γράφτηκε επί κυβέρνησης Καραμανλή –στη μοναδική εύστοχη πράξη της κατά τη γνώμη μου- με την γενναία χρηματοδότηση των τραπεζών για την ενίσχυση της ρευστότητας των. Σε μια εποχή που μεγάλες τράπεζες έκλειναν στις ΗΠΑ όταν η οικονομική κρίση λυσσομανούσε κατά κει μεριά, η Ελλάδα κατάφερε να διασώσει τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματά της και μην προτρέξετε, το αντίθετο θα μπορούσε να προκαλέσει ένα ντόμινο επιτόπιας κατάρρευσης ολόκληρης της ελληνικής οικονομίας. Πολλοί λένε πως λιγότερες (συγχωνευμένες) τράπεζες θα είναι λιγότερο ανταγωνιστικές με λιγότερα προϊόντα κάτι που δεν είναι προς όφελος των πολιτών κι αυτό ήδη έχουμε αρχίσει να το βιώνουμε μιας και στη σημερινή πραγματικότητα οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούν το 100% των στεγαστικών δανείων και φυσικά τα παραδείγματα είναι πολλά. Όμως λιγότερες τράπεζες σημαίνει περισσότερη ρευστότητα, σημαίνει μεγαλύτερη ευκολία στον έλεγχο της αγοράς και άρα προσφορά πιο ανταγωνιστικών προϊόντων στους πελάτες.
Βρίσκω τη λύση των συγχωνεύσεων σωστή. Λιγότερες κι πιο ισχυρές τράπεζες. Δείτε το κλιμακωτά. Λιγότερα δημόσια ταμεία, λιγότερες τοπικές αυτοδιοικήσεις σημαίνει οικονομικό νοικοκύρεμα άγνωστη λέξη μέχρι πρόσφατα για τη χώρα μας :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το