yannidakis - Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΟΜΩΣ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΙΣΩ;

Σχεδόν τα πάντα στη ζωή αλλάζουν, εξελίσσονται, μεταποιούνται. Ίσως κάποια να μένουν για πάντα σταθερές μονάδες στη ζωή μας. Και ίσως υπάρχει μια τρίτη κατηγορία με στοιχεία που κύκλους κάνουν και ύστερα από μια κατάσταση, αλλάζουν και κατόπιν επιστρέφουν στην αρχική τους μορφή. Και αν στα παραπάνω μπορέσατε να ταυτιστείτε με δικά σας βιώματα, εγώ λέω πως το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τα αισθήματά μας απέναντι σε πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα.

Δε χρειάζεται να ψάξουμε πολύ για να βρούμε ένα παράδειγμα μια ανελέητης κόντρας που εξελίχθηκε σε έναν παράφορο έρωτα με δυνατές συγκινήσεις και ο οποίος όταν «έσβησε» προκάλεσε ρήγματα ικανά να διαλύσουν το οικοδόμημα της αγάπης και δημιουργώντας ακόμα και μίσος! Η απόλυτη «ανακύκλωση» συναισθημάτων, δε νομίζετε; Και ύστερα σκέφτομαι ένα δυνατό συναίσθημα που ίσως να μην πρόλαβε ποτέ να εκφραστεί, ίσως να μην μετουσιώθηκε ποτέ σε έρωτα. Αυτό να έσβησε με τον καιρό για πολλούς και διαφορετικούς λόγους που τελικά το σκέπασαν αντί να το σβήσουν γιατί έπρεπε. Και πάλι όμως, ύστερα από συγκεκριμένες και διαφορετικές συνθήκες το πέπλο ξεγλιστρά σαν μετάξι πάνω σε λεία επιφάνεια και αποκαλύπτει αυτό το δυνατό συναίσθημα το οποίο όμως ύστερα από το διάστημα που πέρασε και τις αλλαγές που ο χρόνος καθιέρωσε, να είναι ενδεχομένως και πάλι περιορισμένο.

Και όταν αναφερόμαστε σε συναισθηματικές αλλαγές, οφείλουμε τουλάχιστον να αναγνωρίσουμε το ρίσκο που εμπεριέχει η αναγνώριση και έκφραση αυτών των αλλαγών. Θα αλλάξουν και τα δεδομένα; Μήπως θα ανατραπούν όλα; Και αν ναι, αντέχει κανείς να πάρει αυτό το ρίσκο; Δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα συναισθηματικά ρίσκα είναι ίσως τα πιο επικίνδυνα και η σημερινή κοινωνία δεν αντέχει να βάζει σε κίνδυνο τις λίγες ευκαιρίες για αληθινά συναισθήματα. Κι όμως, οι αλλαγές από χρονική περίοδο σε άλλη μας οδηγούν ακριβώς εκεί: σε ρίσκα. Σε απρόβλεπτες καταστάσεις που κρύβουν εκπλήξεις –ευχάριστες ή δυσάρεστες- και κανείς δε μπορεί να είναι απόλυτα προετοιμασμένος για τις συνέπειες.

Πάραυτα στον καθένα δίνεται η επιλογή να διαφυλάξει το μεταξένιο ύφασμα, ταμπουρώνοντας τον εαυτό του στον αποκλεισμό ενδεχόμενων αλλαγών :[