ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 08/04/2010
Χριστός Ανέστη και Καληνωρίσματα. Θα θυμάστε ως μικρά παιδιά να επισκέπτεστε με το σχολείο μια μεταποιητική εγκατάσταση. Άλλοι σε εργοστάσιο εμφιαλώσεως, σε ελαιοτριβείο, ή σε εργαστήρια αγγειοπλαστικής, τυπογραφεία κλπ. Εκεί που η τέχνη, το προϊόν ή η υπηρεσία απομυθοποιείται ξεκινά η αντίδραση ενός παιδιού, ενός ανθρώπου. Συνήθως η διαπίστωση χαρακτηρίζεται από το γκρέμισμα του μύθου που περικλείει τον κάθε κλάδο.
Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τι προηγείται ή ακολουθεί μιας τετριμμένης διαδικασίας της οποίας εμείς είμαστε απλοί καταναλωτές και πελάτες. Μπορούμε να κρίνουμε την ποιότητα και την αποδοτικότητα και να διαχειριστούμε καλύτερα το οτιδήποτε. Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα στην σφαγή ενός ζώου από συγγενή κτηνοτρόφο, το οποίο είχε ως στόχο το… στομάχι μου! Ήταν ένα κατσικάκι το οποίο λίγο νωρίτερα χάιδευα ενώ εκείνο μου δάγκωνε απαλά τα δάχτυλα. Το ειδυλλιακό σκηνικό τερματίστηκε σύντομα με τον κτηνοτρόφο να το δένει χειροπόδαρα και με μια απλή κίνηση στην καρωτίδα του ζώου να θέτει τέρμα στη ζωή του με εκείνο να τρέμει ολόκληρο. Ακολούθησε η διαδικασία φουσκώματος της σάρκας του που απαιτούσε το κόψιμο ενός ποδιού, το γδάρσιμο της γούνας του δέρματος και ύστερα το ξεκοίλιασμα και καθάρισμα των εντέρων. Σας φαίνομαι υπερβολικά περιγραφικός; Σας πληροφορώ πως σε οποιονδήποτε ανέλυσα την εικοσάλεπτη διαδικασία αηδίασε έως δεν είχε καμία όρεξη να φάει κρέας για τις επόμενες ημέρες.
Μήπως αυτή είναι και η καθολική φιλοσοφία του ανθρώπου σήμερα; Μήπως ο καθένας κρύβεται από το πέπλο της καλοπέρασης και του σύγχρονου πολυτελούς τρόπου ζωής, αρνούμενος να κοιτάξει ποια μιζέρια, ποια διαπλοκή και ποια θυσία κρύβεται πίσω από τα φώτα; Ένας άνθρωπος που λατρεύει να περνάει καλά, αλλά γκρινιάζει και διαμαρτύρεται όταν κάτι δεν λειτουργεί όπως θα επιθυμούσε.
Πολύ φοβάμαι πως η σημερινή εποχή απαιτεί τη σκληραγώγηση του σημερινού ανθρώπου. Σε μια χώρα που –έστω και καθυστερημένα- επιχειρείται να μπει μια τάξη στην οικονομία, την κοινωνία και τον τρόπο λειτουργίας του κράτους, απαιτούνται θυσίες και σύγκρουση με την πραγματικότητα. Θα κλείσουμε πάλι τα μάτια μας συνεχίζοντας τον γνωστό τρόπο ζωής ή θα μάθουμε πως “σφάζεται ένα κατσίκι” για να φτιάξουμε ένα καλύτερο τραπέζι για τα παιδιά μας; :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το