Καληνωρίσματα απόψε που είμαστε οι δυο μας. Άναψε τα κεριά κι άφησε την φωτιά να ιδρώσει τα κορμιά μας. Κλείσε τις κουρτίνες, άλλο φως να μην μπαίνει κι εγώ θ’ ανοίξω το κρασί για να περάσει έτσι η τελευταία μας βραδιά. Ξέρεις πως πρέπει να φύγω την αυγή ακόμα κι αν κανένας μας δεν το θέλει. Ας πιούμε λοιπόν κάνοντας πρόποση στην νύχτα αυτή για να καθυστερήσει να τελειώσει.
Έτσι όπως είμαστε αγκαλιασμένοι και ιδρωμένοι προσπαθούμε να κρύψουμε τη θλίψη μας. Προσπαθώ να σου δείξω το πόσο σ’ αγαπώ και σου δείχνω πως η καρδιά μου καίει για σένα όπως το κερί που μας φωτίζει απόψε. Η ώρα όμως πλησιάζει. Η ώρα του αποχαιρετισμού πλησιάζει κι ενώ προσπαθώ να σκεφτώ τι λέξεις θα βρω για να σε χαιρετίσω εσύ αρχίζεις και κλαις. Σε παρακαλώ σταμάτα να κλαις! Ξέρεις ότι δε γίνεται αλλιώς, γι’ αυτό ας σώσουμε αυτή την τελευταία μας βραδιά κι ας ενώσουμε τα κορμιά μας πολεμώντας τον ερχομό της αυγής. Μην περιμένουμε το αύριο, γιατί το αύριο δε θα με βρει εδώ.
Κι όσο η ώρα περνά αισθάνομαι όλο και πιο πολύ την ώρα να μας νικά. Έχουμε ακόμα χρόνο όμως αυτός δεν είναι πια με το μέρος μας. Με έναν κόμπο στο λαιμό αναπολούμε τις στιγμές που σε προσέγγιζα, τις στιγμές που μοιραζόμασταν τα όνειρά μας, που ο ένας προσπαθούσε να καταλάβει τον άλλο. Τα καρδιοχτύπια. Όλα τελειώνουν απόψε με αυτήν την τελευταία φορά που βρισκόμαστε γυμνοί στο σκοτεινό δωμάτιο να κάνουμε έρωτα λουσμένοι με ιδρώτα και δάκρυα. Έρχεται το αύριο για να με πάρει κι όσο το τέλος πλησιάζει τόσο πιο άσχημα αισθάνομαι.
Σώσε την τελευταία μας βραδιά και έλα να πολεμήσουμε την αυγή που ξεπροβάλλει. Μην περιμένεις το αύριο γιατί το αύριο θα με έχει πάρει μαζί του. Σώσε την αποψινή βραδιά… όσο ακόμα διαρκεί :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το