ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 18/05/2009
Χριστός Ανέστη! Για πολλούς λόγους στους βαριά άρρωστους οι γιατροί δεν ανακοινώνουν την πρόβλεψη, βασισμένη πάνω σε ιατρικά δεδομένα για το υπόλοιπο της ζωής τους. Θα είναι κρίμα να τα παρατήσουν χάνοντας την ελπίδα ακόμα και σε ένα θαύμα. Γενικά η συμπεριφορά τους είναι απρόσμενη και ίσως το ρίσκο να μην αξίζει.
Κι αν όμως είχε την ευκαιρία κάποιος να γνωρίζει το υπόλοιπο κατά προσέγγιση, της ζωής του, πως θα το εκμεταλλευόταν; Για παράδειγμα θα μπορούσε κανείς να σταματήσει την εργασία του. Κανείς δε θέλει να δουλεύει τις τελευταίες μέρες της ζωής του, σωστά;
Ίσως κάποιος θα συμφωνούσε πως είναι μια ευκαιρία να ζήσει όλα εκείνα που για τόσο καιρό τοποθετούσε στο μέλλον. Ένα ταξίδι, ένα ακριβό δείπνο, μια όμορφη εμπειρία, όπως το να οδηγήσει το αυτοκίνητο που πάντα ονειρευόταν.
Θα ήταν μια καλή αφορμή για να πλησιάσει την οικογένεια του, να περάσει παραπάνω στιγμές με την κόρη που συνέχεια παραμελούσε για τη δουλειά, να ξανακοιτάξει τη γυναίκα του στα μάτια όπως τότε. Να ζητήσει συγγνώμη από τον πατέρα του ή τον αδερφό του για τις διαφορές τους.
Ίσως αν και τα χρόνια έχουν περάσει, να έκανε εκείνη τη ερωτική εξομολόγηση στην συμφοιτήτριά που τόσο είχε ερωτευτεί στα χρόνια της νιότης.
Η βασική προτεραιότητα ίσως να ήταν η μετάνοια, η έστω και προσωρινή επιστροφή στην εκκλησία και τα Άγια Μυστήρια της. Θα έφευγε τώρα προετοιμασμένος!
Τώρα θα ήταν ελεύθερος, δε θα είχε λόγο να φοβάται το θάνατο. Γιατί να προσέχει την υγεία του πια;
Κι αν όμως έπεφτε σε βαθιά κατάθλιψη; Έχανε το χρώμα και το ενδιαφέρον για αυτή τη ζωή; Άρχιζε και έπινε, έκλαιγε, γινόταν επιθετικός; Κι αυτό θα ήταν ένα ενδεχόμενο.
Το ζήτημα είναι εάν θα προλάβαινε να γεμίσει και ολοκληρωθεί σαν άνθρωπος. Θα ήταν προτιμότερο να είναι γνωστό το υπόλοιπο της ζωής (ή όχι) και τι θα έπρεπε να γίνει σε αυτό το διάστημα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το