ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 10/08/2009
Ξέρετε αυτά που λένε για το ότι κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη από στηρίγματα ανθρώπινα και υλικά στη ζωή του για να μπορέσει να επιβιώσει κι ότι όποιος προσπαθεί να ζήσει χωρίς να τα επιζητά, είναι εγωιστής και στο τέλος μένει απελπιστικά μόνος.
Εγώ σήμερα θέλω να επισημάνουμε μια πτυχή του θέματος φανερά συγκεκριμένη. Άνθρωποι που έχουν όλη την καλή διάθεση να μοιραστούν μια σκέψη, έναν προβληματισμό ή μια φοβία τους όμως κάνουν πίσω. Στη σημερινή απάντησή σας, θέλω να δώσουμε μια λύση σε αυτούς τους ανθρώπους.
Προφανώς πρόκειται να μοιραστείς κάτι πολύ προσωπικό και προτίθεσαι να το κάνεις σε έναν άνθρωπο εμπιστοσύνης, έναν άνθρωπο που ξέρει ότι θα νοιαστεί για ότι έχεις να μοιραστείς μαζί του.
Στο πρώτο σενάριο συζητάς το πρόβλημά σου και αντιλαμβάνεσαι ότι ο άνθρωπος σου μπορεί να σε βοηθήσει με το να σε παρηγορήσει, να σε συμβουλέψει κατάλληλα, να ανοίξει μια νέα δίοδο επίλυσης. Ω, τι ανακούφιση να έχεις μοιραστεί τον προβληματισμό σου τελικά!
Στο δεύτερο σενάριο η αντίδραση δεν είναι η αναμενόμενη. Τελικά το θέμα δεν ήταν τόσο ενδιαφέρον στον ακροατή και συνήθως άθελα του, το υποβάθμισε χωρίς να μπορέσει να κατανοήσει την υποκειμενική –είν’ αλήθεια- σημαντικότητά του. Είναι η περίπτωση που τελικά δεν κατάφερες να μεταδώσεις το βάρος του θέματος, τον ψυχισμό που αυτό μεταφέρει στην ψυχολογία ή τη ζωή σου κι έτσι δε λαμβάνεις την ανταπόκριση που θα περίμενες.
Ακόμα και ένας ενθουσιασμός μαραζώνει όταν η ανταπόκριση δεν είναι ανάλογη. Φταις εσύ που δεν μετέδωσες τη κατάσταση σωστά, φταίει ο άλλος που δεν είχε τη δεδομένη στιγμή την ικανότητα να σταθεί στο ύψος της περίστασης ή να την αντικρύσει στο ύψος του πήχη που εμείς θέσαμε.
Τελικά άξιζε το ρίσκο; Την επόμενη φορά θα πρέπει να μοιραστεί οτιδήποτε είναι εκείνο που τον απασχολεί ή καλύτερα να κρατήσει μέσα του τη σπουδαιότητα που εκείνος αντιστοίχησε στο θέμα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το