yannidakis - ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 24/10/2009

Παρακολουθώ σε αισιόδοξα ντοκιμαντέρ, ωραία μουσική να ακούγεται και την εικόνα να εστιάζει σε μια πεταλούδα να κάθεται για λίγο στο πιο όμορφο λουλούδι του κήπου. Ωραία εικόνα, ε; Σταματήστε!

Εσείς χαλαρώσατε, εγώ αηδίασα. Γιατί με τον κατάλληλο παραλληλισμό μου θυμίζει εκείνη την κοπέλα που έπαιρνε τηλέφωνο έναν φίλο μου όποτε χρειαζόταν κάτι. Μου θυμίζει τους πολιτικούς που στην προεκλογική περίοδο γίνονται τόσο ευγενικοί, φορείς ελπίδας. Μου θυμίζει κάθε άνθρωπο που σε περίοδο ανάγκης στράφηκε στο κατάλληλο πρόσωπο την κατάλληλη στιγμή για βοήθεια, για να κερδίσει ότι ο άλλος μπορούσε να προσφέρει.

Το παράδειγμα με την πεταλούδα μου θυμίζει όλους εκείνους που κατά καιρούς έδιναν σε χρήματα, σε προστασία, σε σπίτια, σε ύλη ή σε συναισθήματα επ’ αφορμή προκαταβολών μονάχα που τους γέμιζαν με ελπίδες. Έκαναν υπομονή, μεγαλοποιούσαν τις ψεύτικες προκαταβολές και υποσχέσεις που λάμβαναν ταΐζοντας ψέματα τον εαυτό τους και τελικά διαπίστωσαν πως μια μέρα δεν τους είχε μείνει τίποτα. Ούτε λεφτά, ούτε όρεξη, ούτε ενέργεια, ούτε άλλη αγάπη. Κάποια πεταλούδα με πολύχρωμα και πανέμορφά φτερά τους είχε ρουφήξει όλο το μεδούλι, τους είχε απορροφήσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και διάθεσης ή ευχέρειας για προσφορά. Κι όπως η πεταλούδα, έφυγε απ’ τη ζωή του χωρίς πολλές εξηγήσεις, αφήνοντας τον πικραμένο, θλιμμένο κι άλλες φορές οργισμένο, όμως σίγουρα πιο σοφό.

Σε εκείνα τα ντοκιμαντέρ ποτέ δεν δείχνουν το λουλούδι μετά τον χωρισμό, αλλά ακολουθούν και πάλι την πεταλούδα. Έτσι είναι. Το θύμα δεν έχει τίποτα χρήσιμο, τίποτα αρεστό πια. Τα έχει χάσει όλα και ίσως μαζί και τον αυτοσεβασμό του. Πως θα μπορέσει να ανθίσει ξανά; Και αν τα καταφέρει θα είναι αρκετά προσεκτικός ώστε να μην πέσει θύμα εκμετάλλευσης; Τουλάχιστον να μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του, ακόμα κι αν δεν προκαλεί νέα ενδιαφέροντα.

Ποιος μπορεί να βρεθεί για εκείνον που μένει πίσω; Πως μπορεί να κερδίσει πίσω το χαμένο έδαφος σε χρόνο συναισθήματα και υλικά αγαθά; :[