yannidakis - ΗΜΕΡΑ (ΠΡΟΣ)ΕΥΧΩΝ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 25/12/2008

Η λειτουργία των Χριστουγέννων έχει τελειώσει. Κάποιοι προετοιμάστηκαν γι’ αυτή τη μέρα με νηστεία, άλλοι όχι. Η ελπίδα γεννήθηκε πριν δυο χιλιάδες χρόνια ή το κάνει κάθε χρόνο.

Για κάποιους σήμερα δεν έχει αλλάξει τίποτα, για κάποιους δεν είναι δα και κάτι σπουδαίο, άλλοι πάλι γεύονται κάθε στιγμή αυτής της γιορτής για να τονίσουν την κοινωνικότητά τους. Οι οικογένειες σμίγουν, οι ευχές περισσεύουν.

Για μένα τα Χριστούγεννα τελείωσαν. Ο Κύριος με αξίωσε να γευτώ το Σώμα και Αίμα Του. Θα φάω με τους δικούς μου και θα απολαύσω μια μέρα χωρίς δουλειά.

Σκέφτομαι όμως ότι κάποιος δεν έχει καταλάβει καν πότε είναι αυτά. Θα γυρεύει συσσίτιο για να βγάλει τη μέρα. Μπορεί να ψάχνει για ένα πιάτο φαΐ, ίσως όμως και για μια τονωτική ένεση αυτοπεποίθησης και ψυχολογικής ανάτασης.

Οι άστεγοι θα παραμείνουν άστεγοι και ίσως να περάσουν και καλύτερα απ’ ότι χθες. Εγώ σήμερα σκέφτομαι εκείνους που τα έχουν όλα, αλλά έχουν χάσει τον εαυτό τους. Γιατί σήμερα δε γιορτάζουν τα φώτα, αλλά η ευλογία που μας προσέφερε η Θεία Γέννηση. Και είναι κάποιοι που έχουν χάσει το δρόμο ή δεν τον βρήκαν ποτέ. Έχουν παρατήσει τη ζωή και νομίζουν πως περνούν μια κρίση (ακόμα κι αν αυτή διαρκεί δεκαετίες).

Άνθρωποι που θα ανταλλάξουν δώρα και θα χαμογελάσουν ανταλλάσοντας άλλες τόσες ευχές. Θα βγουν, θα πιουν και θα ξενυχτήσουν. Μέσα τους όμως η ανάσα θα δυσκολεύει ολοένα και περισσότερο. Γιατί έχουν ανάγκη μια διέξοδο, γιατί είναι εγκλωβισμένοι σε μια κοινωνικότητα που δεν επέλεξαν, γιατί πρέπει να κατανοούν, αλλά ποιος ξέρει πότε θα βρεθεί εκείνος που θα τους κατανοήσει; Κι αν βρεθεί, πως θα ξέρουν να ρίξουν τα τείχη της άμυνας μου δημιουργεί η ανασφάλεια;

Ο άστεγος έχει όλη την πολυτέλεια να προσευχηθεί και να συνειδητοποιήσει τον αγώνα του. Δεν τον φοβάμαι. Σήμερα θέλω να προσευχηθώ για εκείνον που τα έχει όλα μέχρι να κλείσει το φως της λάμπας. Χριστέ μου ευλόγησε. Ας προσευχηθούμε στον Άνθρωπο που σήμερα γεννήθηκε για μας. Έτσι κι αλλιώς, εμείς θα Τον Σταυρώσουμε…