σημερινή προσθήκη στην λίστα των καταχωρήσεων τσι μέρας
από Δική μου Ευθύνη
The blogger and me
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή συνηθίζω πάντα με εκ βάθους συζήτηση με τον blogger , κάτι σαν προοίμιο του απολογισμού της χρονιάς. Φέτος απολογισμό δεν θα έχει, αφενός γιατί βαρέθηκα να κάνω απολογισμούς από το 2007 και αφετέρου διότι η φετεινή χρονιά είναι η πιο άχαρη χρονιά που έχω ζήσει μέχρι τώρα. Ούτε εύκολη, ούτε δύσκολη, απλά άχαρη.
Βέβαια έχω περάσει και πιο άχαρες, αλλά για ένα περίεργο λόγο τις αχαροσύνες των καιρών θέλω να τις αποφεύγω.
Οι συζητήσεις με τον blogger είναι αναρτήσεις που περιγράφουν πάνω κάτω τις σχέσεις μου με τη μπλογκόσφαιρα. Γιατί στη μπλογκόσφαιρα γι αυτές τις σχέσεις θα γράψω, δεν θα κάτσω να γράψω για τις σχέσεις μου με τα κεφάλαια και τα ρεύματα.
Κανονικά ούτε αυτό θα το έγραφα φέτος αλλά διάβασα κάποιες αναρτήσεις που αναφέρονταν στην εμπειρία οπότε ενέδωσα.
Λοιπόν.. η διαδικτυακή εμπειρία συνολικά πια είναι μια εμπειρία που μπαίνεις γυμνός, ανυποψίαστος και αθώος και στο τέλος βγαίνεις θωρακισμένος. Ωριμάζεις δηλαδή, με ένα τρόπο αργό, βασανιστικό αλλά αποτελεσματικό.
Η διαδικτυακή εμπειρία είναι μια εμπειρία που δίνει κάθε ελευθερία στο παιχνίδι. Δοθείσης της ευκαιρίας αυτά τα έγραφα χθες σε κάποια άλλη πλατφόρμα. Ακόμα και αν δεν θέλεις να παίξεις πρέπει να παίξεις, είναι μια μορφή μικρής επιβίωσης.
Το θέμα είναι το πώς και το γιατί. Θα σας το αναλύσω λίγο περισσότερο.
Έχοντας περάσει τη φάση του κλειστού μπλογκ ( ως σκέψη ), του κλειστού wall στο FB διαπίστωσα ότι ήταν μεγαλύτερα τα προβλήματα που θα δημιουργούνταν από αυτά πού ίσως είχα τη δεδομένη στιγμή ή προσπαθούσα να αποφύγω.
Και εκεί διαπίστωσα ότι με όσους ανθρώπους λόγω προγράμματος και υποχρεώσεων ήθελα να βρεθώ και να επικοινωνώ βρέθηκα και με όσους δεν ήθελα ή συναντήθηκα αλλά δεν μου έκαναν , συναντήθηκα μια φορά και άπαξ και το έκοψα εκεί. Αυτό που με ενόχλησε πιο πολύ ήταν η επιδίωξη , η φτηνή επιδίωξη. Καλώς ή κακώς δεν είμαι τύπος τωνν φτηνών επιδιώξεων
Και αυτό είναι το μέτρο μου: όσους βλέπω παραπάνω από μια φορά είναι οι άνθρωποι που θέλω να γνωρίσω , έχοντας εκτιμήσει στα πρώτο μισάωρο.
Δεν έχω ούτε το χρόνο , ούτε τη διάθεση για πειραματισμούς.
Δεν υπάρχει και λόγος εξάλλου.
Έλα μου όμως, που δεν έχουμε όλοι την ίδια άποψη; Και εκεί πια, χωρίς να έχω τη διάθεση και το χρόνο να αναλωθώ σε συζητήσεις προκειμένου να μπλοκάρω καταστάσεις τις ανοίγω και όποιος αντέξει αυτά που διαβάζει τα αντέχει.
Κοινώς 'ταίζω' το μουλωχτό θηρίο με την ελπίδα να μπουκώσει αλλά το βλέπω με αντοχές
Και ταυτόγχρονα παρατηρώ διαβάζοντας παράλληλα μαίηλς έμπλεα θαυμασμού και αφοσίωσης στα οποία δεν μπάινω στον κόπο να απαντήσω καν, τα τελευταία δυόμισυ χρόνια ούτε καν τα διαβάζω απλα τα βλέπω να φεύγουν στο delete.
Οπότε ξαφνικά διαγράφομαι από φίλη του Χ, - λες και θα κάτσω να αναρωτηθώ το γιατί - αλλά μου κάνει αίτηση φιλίας μετά από λίγες μέρες ο Υ, ο οποίος Υ είναι ο Χ αλλά δεν θέλει να το θυμάται ούτε ο ίδιος. Και το παιχνίδι συνεχίζεται τα τελευταία τρία χρόνια με παιδαριώδη τρόπο. Εκεί γελάω και επειδή και από κωλοπαιδαρισμό ξέρω όταν θέλω, λυπάμαι αλλά δε γίνεται να αδιαφορώ πάντα σε τόσο αρρωστημένη και ευρηματική ψυχολογία
Στοιχείο δεύτερο αρρωστημένων καταστάσεων: πριν από ένα χρόνο περίπου πάλι στο FB αποδέχομαι ένα αίτημα φιλίας - δεν τα πολυελέγχω πρέπει να ξέρετε, ούτε σκοπεύω - και ύστερα από ένα μήνα ανώδυνων σχολιασμών όπως συνηθίζεται, λαβαίνω ένα μαίηλ όπου - προσέξτε το αυτό - μου ζητήθηκαν πληροφορίες για συγκεκριμένο blogger που υπέθετε με ασφάλεια ότι γνώριζα.
Ψιλοπατούσε η δικαιολογία για το πώς απευθύνθηκε σε μένα αλλά δεν έστεκε το τόσο 'πίσω' χρονικά. Από μέσα μου αναγνώρισα το "υψηλό" επίπεδο έρευνας αλλά με μια πολύ αυστηρή απάντηση τα πράγματα μπήκαν στο σωστό δρόμο. Ευτυχώς για τον/την αποστολέα
Αποτέλεσμα : συνειδητά αποφεύγω το συγκεκριμένο blogger , έναν άνθρωπο που εκτιμώ ιδιαίτερα. Αυτή η μικρή χολυγουντιανού τύπου εμπειρία, μέσω Καζακστάν τότε ... ήταν πραγματικά αστείο από τη μια να με κυνηγάει ο εμπύρηνος βραχίονας και από την άλλη ... σουρεαλιστικό !
Δεν μπορώ να σκέφτομαι έντιμα σε αυτές τις περιπτώσεις που καταντούν προκλητικές από ένα σημείο και μετά.
Έντιμα θα σκεφτώ και θα συμπεριφερθώ σε ξεκάθαρα πράγματα,
για όσους εκτιμώ και σέβομαι και επικοινωνώ μαζί τους γιατί σε αυτή τη φάση μόνο αυτό μπορώ να δώσω, για όσους μπορώ να περάσω από τον ιστότοπό τους και να αφήσω ένα σχόλιο, με όσους έχω μοιραστεί περισσότερα πράγματα επειδή ήθελα και ένιωθα ανάλογα. Και αυτό φαίνεται.
Και σαφέστατα εδώ δεν γίνονται διακρίσεις. Πρέπει να σας πω ότι πάντα εισπράττω παράπονα. Κυρίως επειδή έχω πίεση χρόνου όποτε είμαι στην Αθήνα ή υπάρχουν και φορές όπως τώρα που όσο και αν το παλεύω δεν είμαι και στην καλύτερη ψυχολογία ή στην πιο θετική αντιμετώπιση των πραγμάτων και των καταστάσεων.
Σε αυτή την περίπτωση και χωρίς παρεξήγηση θα δω τους φίλους μου από τη μπλογκόσφαιρα που θα τους κάνω να ξεχαστούν και θα κάνουν και εμένα εκείνοι να ξεχαστώ. Εϊναι σαν οικονομία δυνάμεων. Ανάλογα έχει συμβεί και σε μένα , δηλαδή το να έχουν σκεφτεί και οι φίλοι μου έτσι για μένα κατά καιρούς. Απόλυτα σεβαστό και αποδεκτό.
Αυτά με αφορμή μια συζήτηση με την αγαπημένη μου e_diva χθες στο FBοι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
από Δική μου Ευθύνη
The blogger and me
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή συνηθίζω πάντα με εκ βάθους συζήτηση με τον blogger , κάτι σαν προοίμιο του απολογισμού της χρονιάς. Φέτος απολογισμό δεν θα έχει, αφενός γιατί βαρέθηκα να κάνω απολογισμούς από το 2007 και αφετέρου διότι η φετεινή χρονιά είναι η πιο άχαρη χρονιά που έχω ζήσει μέχρι τώρα. Ούτε εύκολη, ούτε δύσκολη, απλά άχαρη.
Βέβαια έχω περάσει και πιο άχαρες, αλλά για ένα περίεργο λόγο τις αχαροσύνες των καιρών θέλω να τις αποφεύγω.
Οι συζητήσεις με τον blogger είναι αναρτήσεις που περιγράφουν πάνω κάτω τις σχέσεις μου με τη μπλογκόσφαιρα. Γιατί στη μπλογκόσφαιρα γι αυτές τις σχέσεις θα γράψω, δεν θα κάτσω να γράψω για τις σχέσεις μου με τα κεφάλαια και τα ρεύματα.
Κανονικά ούτε αυτό θα το έγραφα φέτος αλλά διάβασα κάποιες αναρτήσεις που αναφέρονταν στην εμπειρία οπότε ενέδωσα.
Λοιπόν.. η διαδικτυακή εμπειρία συνολικά πια είναι μια εμπειρία που μπαίνεις γυμνός, ανυποψίαστος και αθώος και στο τέλος βγαίνεις θωρακισμένος. Ωριμάζεις δηλαδή, με ένα τρόπο αργό, βασανιστικό αλλά αποτελεσματικό.
Η διαδικτυακή εμπειρία είναι μια εμπειρία που δίνει κάθε ελευθερία στο παιχνίδι. Δοθείσης της ευκαιρίας αυτά τα έγραφα χθες σε κάποια άλλη πλατφόρμα. Ακόμα και αν δεν θέλεις να παίξεις πρέπει να παίξεις, είναι μια μορφή μικρής επιβίωσης.
Το θέμα είναι το πώς και το γιατί. Θα σας το αναλύσω λίγο περισσότερο.
Έχοντας περάσει τη φάση του κλειστού μπλογκ ( ως σκέψη ), του κλειστού wall στο FB διαπίστωσα ότι ήταν μεγαλύτερα τα προβλήματα που θα δημιουργούνταν από αυτά πού ίσως είχα τη δεδομένη στιγμή ή προσπαθούσα να αποφύγω.
Και εκεί διαπίστωσα ότι με όσους ανθρώπους λόγω προγράμματος και υποχρεώσεων ήθελα να βρεθώ και να επικοινωνώ βρέθηκα και με όσους δεν ήθελα ή συναντήθηκα αλλά δεν μου έκαναν , συναντήθηκα μια φορά και άπαξ και το έκοψα εκεί. Αυτό που με ενόχλησε πιο πολύ ήταν η επιδίωξη , η φτηνή επιδίωξη. Καλώς ή κακώς δεν είμαι τύπος τωνν φτηνών επιδιώξεων
Και αυτό είναι το μέτρο μου: όσους βλέπω παραπάνω από μια φορά είναι οι άνθρωποι που θέλω να γνωρίσω , έχοντας εκτιμήσει στα πρώτο μισάωρο.
Δεν έχω ούτε το χρόνο , ούτε τη διάθεση για πειραματισμούς.
Δεν υπάρχει και λόγος εξάλλου.
Έλα μου όμως, που δεν έχουμε όλοι την ίδια άποψη; Και εκεί πια, χωρίς να έχω τη διάθεση και το χρόνο να αναλωθώ σε συζητήσεις προκειμένου να μπλοκάρω καταστάσεις τις ανοίγω και όποιος αντέξει αυτά που διαβάζει τα αντέχει.
Κοινώς 'ταίζω' το μουλωχτό θηρίο με την ελπίδα να μπουκώσει αλλά το βλέπω με αντοχές
Και ταυτόγχρονα παρατηρώ διαβάζοντας παράλληλα μαίηλς έμπλεα θαυμασμού και αφοσίωσης στα οποία δεν μπάινω στον κόπο να απαντήσω καν, τα τελευταία δυόμισυ χρόνια ούτε καν τα διαβάζω απλα τα βλέπω να φεύγουν στο delete.
Οπότε ξαφνικά διαγράφομαι από φίλη του Χ, - λες και θα κάτσω να αναρωτηθώ το γιατί - αλλά μου κάνει αίτηση φιλίας μετά από λίγες μέρες ο Υ, ο οποίος Υ είναι ο Χ αλλά δεν θέλει να το θυμάται ούτε ο ίδιος. Και το παιχνίδι συνεχίζεται τα τελευταία τρία χρόνια με παιδαριώδη τρόπο. Εκεί γελάω και επειδή και από κωλοπαιδαρισμό ξέρω όταν θέλω, λυπάμαι αλλά δε γίνεται να αδιαφορώ πάντα σε τόσο αρρωστημένη και ευρηματική ψυχολογία
Στοιχείο δεύτερο αρρωστημένων καταστάσεων: πριν από ένα χρόνο περίπου πάλι στο FB αποδέχομαι ένα αίτημα φιλίας - δεν τα πολυελέγχω πρέπει να ξέρετε, ούτε σκοπεύω - και ύστερα από ένα μήνα ανώδυνων σχολιασμών όπως συνηθίζεται, λαβαίνω ένα μαίηλ όπου - προσέξτε το αυτό - μου ζητήθηκαν πληροφορίες για συγκεκριμένο blogger που υπέθετε με ασφάλεια ότι γνώριζα.
Ψιλοπατούσε η δικαιολογία για το πώς απευθύνθηκε σε μένα αλλά δεν έστεκε το τόσο 'πίσω' χρονικά. Από μέσα μου αναγνώρισα το "υψηλό" επίπεδο έρευνας αλλά με μια πολύ αυστηρή απάντηση τα πράγματα μπήκαν στο σωστό δρόμο. Ευτυχώς για τον/την αποστολέα
Αποτέλεσμα : συνειδητά αποφεύγω το συγκεκριμένο blogger , έναν άνθρωπο που εκτιμώ ιδιαίτερα. Αυτή η μικρή χολυγουντιανού τύπου εμπειρία, μέσω Καζακστάν τότε ... ήταν πραγματικά αστείο από τη μια να με κυνηγάει ο εμπύρηνος βραχίονας και από την άλλη ... σουρεαλιστικό !
Δεν μπορώ να σκέφτομαι έντιμα σε αυτές τις περιπτώσεις που καταντούν προκλητικές από ένα σημείο και μετά.
Έντιμα θα σκεφτώ και θα συμπεριφερθώ σε ξεκάθαρα πράγματα,
για όσους εκτιμώ και σέβομαι και επικοινωνώ μαζί τους γιατί σε αυτή τη φάση μόνο αυτό μπορώ να δώσω, για όσους μπορώ να περάσω από τον ιστότοπό τους και να αφήσω ένα σχόλιο, με όσους έχω μοιραστεί περισσότερα πράγματα επειδή ήθελα και ένιωθα ανάλογα. Και αυτό φαίνεται.
Και σαφέστατα εδώ δεν γίνονται διακρίσεις. Πρέπει να σας πω ότι πάντα εισπράττω παράπονα. Κυρίως επειδή έχω πίεση χρόνου όποτε είμαι στην Αθήνα ή υπάρχουν και φορές όπως τώρα που όσο και αν το παλεύω δεν είμαι και στην καλύτερη ψυχολογία ή στην πιο θετική αντιμετώπιση των πραγμάτων και των καταστάσεων.
Σε αυτή την περίπτωση και χωρίς παρεξήγηση θα δω τους φίλους μου από τη μπλογκόσφαιρα που θα τους κάνω να ξεχαστούν και θα κάνουν και εμένα εκείνοι να ξεχαστώ. Εϊναι σαν οικονομία δυνάμεων. Ανάλογα έχει συμβεί και σε μένα , δηλαδή το να έχουν σκεφτεί και οι φίλοι μου έτσι για μένα κατά καιρούς. Απόλυτα σεβαστό και αποδεκτό.
Αυτά με αφορμή μια συζήτηση με την αγαπημένη μου e_diva χθες στο FBοι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
Ευχαριστώ πάρα πολύ , ελπίζω να τα ξαναπούμε στο διαδικτυακό λαβύρινθο
ΑπάντησηΔιαγραφή