σημερινή προσθήκη στην λίστα των καταχωρήσεων τσι μέρας
από Το ημερολόγιο μιας "Ξένης"
"Είμαι υπερήφανος που είμαι…"
Ακούω, από γνωστούς αλλά και από αγαπημένους φίλους, πολλές φορές μια φράση που πραγματικά δεν την καταλαβαίνω. Δεν την κρίνω, απλά δεν μπορώ να βρω λογική σε αυτή. Ακούω, λοιπόν να λένε, «Είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας.»
Και αναρωτιέμαι πως γίνεται να είσαι υπερήφανος για κάτι το οποίο δεν ευθύνεσαι, όπως είναι ο γεωγραφικός τόπος που γεννήθηκες. Δηλαδή αν τύχαινε και είχες γεννηθεί στην Αγγλία; Τι θα έλεγες; Ότι είσαι υπερήφανος που είσαι Άγγλος; Άρα με αυτό το σκεπτικό όλοι, σε όλο τον κόσμο, θα πρέπει να περπατούν στο δρόμο και να είναι «φουσκωμένοι» από υπερηφάνεια που έχουν κάποια εθνικότητα….
Ποιο το νόημα της υπερηφάνειας για κάτι που εσύ δεν έχεις συμβάλει σε αυτό; Είναι το ίδιο σαν να λέει κάποιος είμαι υπερήφανος που είμαι ξανθός, ψηλός ή που έχω λευκό ή μαύρο δέρμα.
Μπορώ να καταλάβω την υπερηφάνεια όταν κάποιος μιλάει για κάτι που έχει κατακτήσει, όπως χρήματα, γνώσεις, πτυχία και ερωτικές κατακτήσεις (γιατί όχι;). Άλλα για την εθνικότητα του; Ξέρω και εγώ;
Θα μου πεις, μα όταν λένε Ελλάδα δεν εννοούν την γεωγραφική τοποθεσία αλλά τον πολιτισμό της, εκεί πάει η υπερηφάνεια. Αλλά και πάλι, μου ακούγεται πολύ παιδικό (για να μην χρησιμοποιήσω άλλη λέξη) να υπερηφανεύεσαι για κάτι το οποίο το έχουν κάνει άλλοι, ακόμη και αν αυτοί οι άλλοι είναι οι πρόγονοί σου.
Είναι, δηλαδή, το ίδιο σαν να λέμε ότι επειδή ο πατέρας μου έχει κάνει αυτά τα αξιόλογα πράγματα εγώ όπου σταθώ και όπου βρεθώ πρέπει να «σκάω» από υπερηφάνεια και να λέω: «Ξέρετε ποια είμαι εγώ… Εμένα που με βλέπετε είμαι η κόρη του τάδε».
Και από την άλλη, η κάθε χώρα έχει τον πολιτισμό της και για την κάθε χώρα ο πολιτισμός της είναι όσο πολύτιμος είναι για την Ελλάδα, ο Ελληνικός πολιτισμός.
Επειδή, η Ελλάδα (μέσω των αρχαίων Ελλήνων) έχει δώσει τα «φώτα» του πολιτισμού στην Ευρώπη και στον κόσμο ε, εντάξει, ας μην τους ζητήσουμε μας πληρώσουν και τον λογαριασμό του ρεύματος….
Τι θέλω να πω με αυτό; Όσο χρήσιμος είναι ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας για την ανθρωπότητα (και δεν αμφισβητεί κανείς την αξία τους), άλλο τόσο είναι και ο Αϊνστάιν, ο Νεύτωνας, ο Μπόιλ, η Κιουρί, ο Δαρβίνος, ο Φλέμινγκ και άλλοι τόσοι οι οποίοι δεν ήταν Έλληνες.
Εγώ αν είμαι υπερήφανη; Ναι είμαι, αλλά για πράγματα που έχω παλέψει και κουραστεί να τα κατακτήσω και όχι για όσα μου έχουν δοθεί. Για όσα μου έχουν δοθεί δεν αισθάνομαι υπερηφάνεια αλλά ευγνωμοσύνη.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
από Το ημερολόγιο μιας "Ξένης"
"Είμαι υπερήφανος που είμαι…"
Ακούω, από γνωστούς αλλά και από αγαπημένους φίλους, πολλές φορές μια φράση που πραγματικά δεν την καταλαβαίνω. Δεν την κρίνω, απλά δεν μπορώ να βρω λογική σε αυτή. Ακούω, λοιπόν να λένε, «Είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας.»
Και αναρωτιέμαι πως γίνεται να είσαι υπερήφανος για κάτι το οποίο δεν ευθύνεσαι, όπως είναι ο γεωγραφικός τόπος που γεννήθηκες. Δηλαδή αν τύχαινε και είχες γεννηθεί στην Αγγλία; Τι θα έλεγες; Ότι είσαι υπερήφανος που είσαι Άγγλος; Άρα με αυτό το σκεπτικό όλοι, σε όλο τον κόσμο, θα πρέπει να περπατούν στο δρόμο και να είναι «φουσκωμένοι» από υπερηφάνεια που έχουν κάποια εθνικότητα….
Ποιο το νόημα της υπερηφάνειας για κάτι που εσύ δεν έχεις συμβάλει σε αυτό; Είναι το ίδιο σαν να λέει κάποιος είμαι υπερήφανος που είμαι ξανθός, ψηλός ή που έχω λευκό ή μαύρο δέρμα.
Μπορώ να καταλάβω την υπερηφάνεια όταν κάποιος μιλάει για κάτι που έχει κατακτήσει, όπως χρήματα, γνώσεις, πτυχία και ερωτικές κατακτήσεις (γιατί όχι;). Άλλα για την εθνικότητα του; Ξέρω και εγώ;
Θα μου πεις, μα όταν λένε Ελλάδα δεν εννοούν την γεωγραφική τοποθεσία αλλά τον πολιτισμό της, εκεί πάει η υπερηφάνεια. Αλλά και πάλι, μου ακούγεται πολύ παιδικό (για να μην χρησιμοποιήσω άλλη λέξη) να υπερηφανεύεσαι για κάτι το οποίο το έχουν κάνει άλλοι, ακόμη και αν αυτοί οι άλλοι είναι οι πρόγονοί σου.
Είναι, δηλαδή, το ίδιο σαν να λέμε ότι επειδή ο πατέρας μου έχει κάνει αυτά τα αξιόλογα πράγματα εγώ όπου σταθώ και όπου βρεθώ πρέπει να «σκάω» από υπερηφάνεια και να λέω: «Ξέρετε ποια είμαι εγώ… Εμένα που με βλέπετε είμαι η κόρη του τάδε».
Και από την άλλη, η κάθε χώρα έχει τον πολιτισμό της και για την κάθε χώρα ο πολιτισμός της είναι όσο πολύτιμος είναι για την Ελλάδα, ο Ελληνικός πολιτισμός.
Επειδή, η Ελλάδα (μέσω των αρχαίων Ελλήνων) έχει δώσει τα «φώτα» του πολιτισμού στην Ευρώπη και στον κόσμο ε, εντάξει, ας μην τους ζητήσουμε μας πληρώσουν και τον λογαριασμό του ρεύματος….
Τι θέλω να πω με αυτό; Όσο χρήσιμος είναι ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας για την ανθρωπότητα (και δεν αμφισβητεί κανείς την αξία τους), άλλο τόσο είναι και ο Αϊνστάιν, ο Νεύτωνας, ο Μπόιλ, η Κιουρί, ο Δαρβίνος, ο Φλέμινγκ και άλλοι τόσοι οι οποίοι δεν ήταν Έλληνες.
Εγώ αν είμαι υπερήφανη; Ναι είμαι, αλλά για πράγματα που έχω παλέψει και κουραστεί να τα κατακτήσω και όχι για όσα μου έχουν δοθεί. Για όσα μου έχουν δοθεί δεν αισθάνομαι υπερηφάνεια αλλά ευγνωμοσύνη.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
Αααα, σε ευχαριστώ πολύ για την βράβευση. Πολύ ευγενικό εκ μέρους σου. Πολύ θα ήθελα να μάθω με τι κριτήρια βραβεύτηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πάλι σε ευχαριστώ πολύ
:[ ΞΕΝΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήη βραβευση της "καταχωρησης τσι μερας" αποτελει μια καθημερινοτητα ενοτητα εδω στο yannidakis. Η καταχωρηση αφορα την προηγουμενη μερα απο την βραβευση και πρεπει να ειναι αυθεντικη, δλδ να μην αποτελει αντιγραφη απο αλλη σελιδα.
Βασικα κριτηρια μιας βραβευσης ειναι η εμφανιση της καταχωρησης με καλα δομημενο λογο και παρουσιαση, αλλα και το περιεχομενο που συνηθως περιλαμβανει ενα μηνυμα προς προβληματισμο και με το οποιο δε συμφωνω απαραιτητα.
Σε περιπτωση πολλαπλης επιλογης κειμενων που ικανοποιουν τα παραπανω, επιστρατευω μια σειρα απο μικροτερα κριτηρια, αλλωστε παντοτε σημειωνω πως προκειται για υποκειμενικη επιλογη
Περισσοτερα θα βρεις στην αντιστοιχη ενοτητα :[