ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΠΡΙΝ Η ΩΡΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

(διαβάστε το όσο πιο γρήγορα μπορείτε 0:07 – 3:09) Δεν ξέρω αν ήταν το ξυπνητήρι ή το όνειρο μα πάει πέρασε τώρα κι εγώ ανοίγω τα μάτια και η ώρα έχει πάει..

Σηκώνομαι και κάνω ότι κάθε κανονικός άνθρωπος κάνει βάζοντας μέλι στο ψωμί του και ύστερα τρέχω να προλάβω πριν ώρα πάει..

Σήμερα πάλι έβρεξε και η κίνηση είναι αφόρητη. Ίσως προλάβω το λεωφορείο, ίσως το αμάξι πάρει ‘μπρος. Ύστερα θα στρίψω από δω και θα κάνω πιο πέρα, αν τελικά είμαι τυχερός θα βρω και χώρο να σταθμεύσω. Ο περιπτεράς με κοιτάει με ύφος διστακτικό. Ξέρω-ξέρω η ώρα έχει πάει..

Στη δουλειά δεν έχω εκκρεμότητες παρά όσα και τα δευτερόλεπτα που έχω ζήσει απ’ την ώρα που γεννήθηκα (πότε πέρασαν κι αυτά). Να πάρω τηλέφωνο τον τάδε και να συμφωνήσω με τον άλλο. Και κάπου εκεί στη μέση. Αμάν! Ξέχασα την προθεσμία για το τούδε. Τρέχω στην τράπεζα να προλάβω πριν κλείσει η επιταγή (γιατί ποιός τον ακούει μετά) και γυρνώντας θυμάμαι πως σήμερα πρέπει όλοι τους να πληρωθούν. Τι ωραία ηρεμία(!) που χαλάει το τηλέφωνο που σου θυμίζει κάτι σε στυλ “ξέχασες να πάρεις τα ρούχα για το καθαριστήριο”. Κι όλο τρέχω-τρέχω-τρέχω γιατί σήμερα δεν μπορώ να αργήσω στη δουλειά, με περιμένει η δασκάλα του παιδιού πριν η ώρα πάει..

Σήμερα βρήκαν να κάνουν διαδήλωση; Ευτυχώς και θυμάμαι εκείνο το στενό και ωχ! ξέχασα το κινητό στο γραφείο. Φοράω το ευγενικό χαμόγελο μα η δασκάλα έχει παράπονα που το παιδί δεν συμμετέχει στη γυμναστική. Τ’ αυτιά μου έχουν κοκκινίσει; Ρωτάω επειδή καίγομαι, σαν μέλισσα να τα τσίμπησε. Μου κάνει σύγκριση τώρα με όλα τα παιδιά από τότε που έγινε δασκάλα κι εγώ πρέπει να φύγω για να προλάβω να πάρω την παραγγελία για αύριο, αν θυμάμαι μου είπε πως κλείνει, η ώρα..

Φεύγοντας φτερνίζομαι και θυμάμαι πως δεν έχω φορέσει την αριστερή μου κάλτσα αλλά σε λίγο θα είμαι σπίτι γιατί πρέπει να μαγειρέψω και να διαβάσω τα μαθήματα του μικρού πριν έρθει ο λογιστής που θα μου εξηγήσει τον νέο νόμο. Κι αν τον καταλάβω σε μια λογική ώρα..

Τώρα έφυγαν όλοι και με παίρνει η “έτσι” να με ρωτήσει τι θα βάλω απόψε στο τραπέζι. Τραπέζι; Ποιό τραπέζι; Κάνω μπάνιο και φωναχτά λέω το μάθημα στο μικρό. Πρέπει να κατάλαβε ακριβώς ότι κι εγώ και τώρα ντύνομαι σκεπτόμενος τι θα σκεφτώ. Πρέπει να φύγω γιατί με περιμένουν και πλησιάζει η ώρα..

Δε λέω πως δεν ήταν καλά, αλλά εγώ δε νοιώθω τα πόδια μου εκτός αν το πρωί ξέχασα κι αυτά. Μα τι λέω, πως θα οδηγούσα τότε; Κάνω το σταυρό μου προσευχόμενος η μέρα να αποκτήσει μερικές ώρες ακόμα και αφού μαζέψω τ’ ασυμμάζευτα ξαπλώνω στο καυτό μου κρεβάτι. Όχι δεν καίει αυτό, το σώμα μου ολόκληρο καίγεται μα, θα ξεκουραστώ. (αργά) Απόψε θα δω στον ύπνο μου μια μέλισσα. Είμαι έτοιμος πάνω στην ώρα :[