σημερινή προσθήκη στην λίστα των καταχωρήσεων τσι μέρας
από ELENI KARAGIANNI
Μικρά πληγωμένα αγοράκια και κοριτσάκια
Φέτος έχω μικρά παιδιά του δημοτικού για μαθητές....Δυσκολo έμψυχο υλικό, αλλά πάντα όταν έχεις διάθεση να “πάρεις”, παίρνεις εμπειρίες....
Όπως είπε μια φίλη, μπορεί να μην είναι και τόσο μεγάλη πρόκληση το να δουλεύεις με παιδια μικρής ηλικίας, αλλά , ναι Θεέ μου, παίρνεις αγάπη....τόσο πολλή αγάπη.
Έρχονται σαν μικρές πεταλούδες...πότε δειλά διστακτικά, πότε ορμητικά και πέφτουν στην αγκαλιά σου...στα πόδια σου...Έρχονται κ σε μυρίζουν..σαν τα κουτάβια που μυριζουν την οσμή της μητέρας....Σα να αναζητούν τις φτερούγες σου -ιδιαίτερα τα αποθαρρυμένα- για να τα προστατεύσεις, να τα καθοδηγήσεις..Είσαι ένας άγνωστος ανθρωπος...ομως εισαι η Δασκάλα....είσαι αυτη που μπορούν να σέβονται...που διαισθάνονται ότι μπορούν να εμπιστευτούν. Είσαι αυτη που “ξέρει”.
Άλλες φορές έρχονται για να δουν αν θα επιβεβαιώσεις εσυ την ανημποριά τους.... Αν θα τους διαψεύσεις ή θα επιβεβαιώσεις την μικρή φωνή της καρδιά τους, που ψιθυρίζει οτι εχουν αξια:
-“Κυρία, δεν μπορώ να ζωγραφίσω το ψάρι.
- Είμαι σιγουρη οτι μπορείς Μαρία...είμαι πολύ σίγουρη οτι μπορεις.....”.
Και πάντα μπορεί η Μαρία. Αρκεί να της το πει η δασκάλα που ξέρει...
'Άλλοτε αυτά τα μικρά αγοράκια κ κοριτσάκια, έρχονται για να πάρεις το μέρος τους... Είναι τοσο θυμωμένα μερικές φορές...Ο κόσμος πληγώνει....Η μαμα κ ο μπαμπάς πληγώνουν....οι δάσκαλοι πληγώνουν...τα άλλα τα παιδάκια πληγώνουν...
Τοσο ανήμπορα...αβοήθητα....ποιος θα τα ακούσει...ποιος θα τα στηρίξει;
Έρχονται με θυμο και κλάματα...και ψάχνουν επίμονα μεσα στα μάτια σου για να δουν εαν θα είσαι εσυ αυτή που ετσι για εξαίρεση θα πάρεις το μέρος τους...θα παλέψεις τις μάχες τους...
(Ο Άλλος με χτύπησε...ο Άλλος με πλήγωσε, ο Αλλος μου πηρε τα χρωματιστά μου μολυβια...)
Πάντα για τους αλλους μιλάμε..(το λεέι κ το τραγουδι)
Και αυτό συνεχίζεται ετσι για χρόνια...Πολλά χρόνια..
ΟΙ φωνές των παιδιών, η οργη τους κ ο θυμός για τους άλλους μου φέρνει στο μυαλό κάποια άλλα παιδάκια. Μεγάλα παιδάκια
Αλήθεια αλλάζουμε; Ή πάντα ψάχνουμε αυτόν που θα μας δικαιώσει...Αυτόν που θα κλείσει τις πληγές και θα μας δώσει πίσω τα χρωματιστά μολύβια...
Υπάρχουν Σωτήρες; Άτομα που θα μας τα φέρουν όλα όμορφα...βολικά....δικαιωμένα...Μήπως ψάχνουμε αυτά τα πρότυπα του δασκάλου...του δυνατού... που θα μας κάνει να αισθανθούμε ασφάλει...σιγουριά..εμψύχωση.
Υπάρχουν αυτοι;
Ή μηπως οι σχέσεις είναι κατι άλλο...
Μήπως δεν μπορούν οι άλλοι να μας τα δωσουν ολα αυτά;
Κ θυμώνουμε....κ οργιζόμαστε...κ το βάζουμε στα πόδια όταν δεν τον κανουν.
Οι φίλοι,
οι εραστες,
οι συνεργάτες.
Συντετριμμένοι τρέχουμε στους επόμενους
Πάντα θυμωμένοι..οργισμένοι που κανεις δεν βρέθηκε να μας δωσει πίσω τα χρωματιστά μας μολύβια...
Λεω εγω τωρα...
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
από ELENI KARAGIANNI
Μικρά πληγωμένα αγοράκια και κοριτσάκια
Φέτος έχω μικρά παιδιά του δημοτικού για μαθητές....Δυσκολo έμψυχο υλικό, αλλά πάντα όταν έχεις διάθεση να “πάρεις”, παίρνεις εμπειρίες....
Όπως είπε μια φίλη, μπορεί να μην είναι και τόσο μεγάλη πρόκληση το να δουλεύεις με παιδια μικρής ηλικίας, αλλά , ναι Θεέ μου, παίρνεις αγάπη....τόσο πολλή αγάπη.
Έρχονται σαν μικρές πεταλούδες...πότε δειλά διστακτικά, πότε ορμητικά και πέφτουν στην αγκαλιά σου...στα πόδια σου...Έρχονται κ σε μυρίζουν..σαν τα κουτάβια που μυριζουν την οσμή της μητέρας....Σα να αναζητούν τις φτερούγες σου -ιδιαίτερα τα αποθαρρυμένα- για να τα προστατεύσεις, να τα καθοδηγήσεις..Είσαι ένας άγνωστος ανθρωπος...ομως εισαι η Δασκάλα....είσαι αυτη που μπορούν να σέβονται...που διαισθάνονται ότι μπορούν να εμπιστευτούν. Είσαι αυτη που “ξέρει”.
Άλλες φορές έρχονται για να δουν αν θα επιβεβαιώσεις εσυ την ανημποριά τους.... Αν θα τους διαψεύσεις ή θα επιβεβαιώσεις την μικρή φωνή της καρδιά τους, που ψιθυρίζει οτι εχουν αξια:
-“Κυρία, δεν μπορώ να ζωγραφίσω το ψάρι.
- Είμαι σιγουρη οτι μπορείς Μαρία...είμαι πολύ σίγουρη οτι μπορεις.....”.
Και πάντα μπορεί η Μαρία. Αρκεί να της το πει η δασκάλα που ξέρει...
'Άλλοτε αυτά τα μικρά αγοράκια κ κοριτσάκια, έρχονται για να πάρεις το μέρος τους... Είναι τοσο θυμωμένα μερικές φορές...Ο κόσμος πληγώνει....Η μαμα κ ο μπαμπάς πληγώνουν....οι δάσκαλοι πληγώνουν...τα άλλα τα παιδάκια πληγώνουν...
Τοσο ανήμπορα...αβοήθητα....ποιος θα τα ακούσει...ποιος θα τα στηρίξει;
Έρχονται με θυμο και κλάματα...και ψάχνουν επίμονα μεσα στα μάτια σου για να δουν εαν θα είσαι εσυ αυτή που ετσι για εξαίρεση θα πάρεις το μέρος τους...θα παλέψεις τις μάχες τους...
(Ο Άλλος με χτύπησε...ο Άλλος με πλήγωσε, ο Αλλος μου πηρε τα χρωματιστά μου μολυβια...)
Πάντα για τους αλλους μιλάμε..(το λεέι κ το τραγουδι)
Και αυτό συνεχίζεται ετσι για χρόνια...Πολλά χρόνια..
ΟΙ φωνές των παιδιών, η οργη τους κ ο θυμός για τους άλλους μου φέρνει στο μυαλό κάποια άλλα παιδάκια. Μεγάλα παιδάκια
Αλήθεια αλλάζουμε; Ή πάντα ψάχνουμε αυτόν που θα μας δικαιώσει...Αυτόν που θα κλείσει τις πληγές και θα μας δώσει πίσω τα χρωματιστά μολύβια...
Υπάρχουν Σωτήρες; Άτομα που θα μας τα φέρουν όλα όμορφα...βολικά....δικαιωμένα...Μήπως ψάχνουμε αυτά τα πρότυπα του δασκάλου...του δυνατού... που θα μας κάνει να αισθανθούμε ασφάλει...σιγουριά..εμψύχωση.
Υπάρχουν αυτοι;
Ή μηπως οι σχέσεις είναι κατι άλλο...
Μήπως δεν μπορούν οι άλλοι να μας τα δωσουν ολα αυτά;
Κ θυμώνουμε....κ οργιζόμαστε...κ το βάζουμε στα πόδια όταν δεν τον κανουν.
Οι φίλοι,
οι εραστες,
οι συνεργάτες.
Συντετριμμένοι τρέχουμε στους επόμενους
Πάντα θυμωμένοι..οργισμένοι που κανεις δεν βρέθηκε να μας δωσει πίσω τα χρωματιστά μας μολύβια...
Λεω εγω τωρα...
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το