σημερινή προσθήκη στην λίστα των καταχωρήσεων τσι μέρας
από προεδρική δημοκρατία
Τι κοινό έχουν τα Ευρωπαϊκά κράτη που χρεοκοπούν;
Παρατηρώντας τα ευρωπαϊκά κράτη τα οποία, το ένα μετά το άλλο χρεοκοπούν, δηλαδή πρώτα η Ελλάδα, μετά η Ιρλανδία, καθώς και οι αναμενόμενες χώρες, Πορτογαλία, Ισπανία, βλέπουμε ότι είναι όλα Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες. Δηλαδή έχουν όμοια με το δικό μας πολιτικά συστήματα.
Η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία όμως, δημιουργήθηκε ως ένα καθεστώς ολιγαρχικό. Ένα καθεστώς προεστών αντιπροσώπων οικονομικά ισχυρών. Ένα καθεστώς στην ηγεσία του οποίου ήταν οι ολιγάρχες μεγαλοαστοί, οι οποίοι.....
εκπροσωπούσαν διάφορες οικονομικές φατρίες που στη συνέχεια πήραν τη μορφή κομμάτων.
Αυτό το σύστημα, το οποίο καμία σχέση δεν έχει με την έννοια της δημοκρατίας, αλλά έχει σχέση πολύ περισσότερο με την έννοια της εταιρίας, όπου το ΔΣ εκπροσωπεί οικονομικά συμφέροντα μετόχων, λειτουργεί αποδοτικά όταν στην ηγεσία του βρίσκεται η οικονομική ηγεσία μιας κοινωνίας. Δηλαδή όταν στην ηγεσία αυτού του πολιτικού συστήματος είναι είτε οι ίδιοι μεγαλοαστοί μεγαλοβιομήχανοι, είτε άτομα απόλυτα ελεγχόμενα από τους πρώτους. Πολιτικοί υπάλληλοι, με λίγα λόγια και εκπρόσωποι της μεγαλοαστικής τάξης.
Τι έχει συμβεί όμως με τα κοινοβουλευτικά κράτη που πτωχεύουν; Είτε οι «μεγαλοαστοί» που ελέγχουν την πολιτική εξουσία, δεν έχουν μακρά παράδοση και παραγωγική συνείδηση, αλλά είναι διάττοντα κρατικοδίαιτα παράσιτα (περίπτωση Ελλάδας), είτε δεν μπορούν να έχουν απόλυτη επιρροή στις κομματικές ελίτ και υπάρχει μια νόθα κατάσταση, όπως οι περιπτώσεις των άλλων πιο πάνω κρατών. Ας σημειωθεί μόνο η περίπτωση της Ιταλίας, όπου στην ηγεσία της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, είναι ο ίδιος ο κ. Μπερλουσκόνι, αυθεντικός μεγαλοαστός, χωρίς να «παίζει» πίσω από κάποια πολιτική μαριονέτα.
Στις περιπτώσεις αντίθετα των πλούσιων βιομηχανικών χωρών του Βορά, π.χ. Γερμανία κ.λ.π., εκεί υπάρχουν γνήσιες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες. Δηλαδή είτε οι ίδιοι οι μεγαλοαστοί μεγαλοβιομήχανοι μετέχουν στις κυβερνήσεις, είτε μετέχουν μέσω πολιτικών μαριονετών, οι οποίες όμως ακολουθούν κατά γράμμα τις εντολές των μεγαλοαστών. Και είναι γνωστό ότι ο γερμανός μεγαλοαστός, εκτός από παραγωγική συνείδηση έχει και εθνική συνείδηση, βάζοντας τη Γερμανία πάνω απ’ όλα, ακόμα και από την περιουσία του (κάτι που δεν κάνει το ελληνικό παράσιτο). Με τέτοια λοιπόν άρχουσα τάξη, σαν της Γερμανίας, ναι λειτουργεί η Κοινοβουλευτική δημοκρατία. Με μεγαλοαστούς «κλεφτοκοτάδες» δεν λειτουργεί και την εξουσία θα πρέπει να την αναλάβει ο λαός.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
από προεδρική δημοκρατία
Τι κοινό έχουν τα Ευρωπαϊκά κράτη που χρεοκοπούν;
Παρατηρώντας τα ευρωπαϊκά κράτη τα οποία, το ένα μετά το άλλο χρεοκοπούν, δηλαδή πρώτα η Ελλάδα, μετά η Ιρλανδία, καθώς και οι αναμενόμενες χώρες, Πορτογαλία, Ισπανία, βλέπουμε ότι είναι όλα Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες. Δηλαδή έχουν όμοια με το δικό μας πολιτικά συστήματα.
Η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία όμως, δημιουργήθηκε ως ένα καθεστώς ολιγαρχικό. Ένα καθεστώς προεστών αντιπροσώπων οικονομικά ισχυρών. Ένα καθεστώς στην ηγεσία του οποίου ήταν οι ολιγάρχες μεγαλοαστοί, οι οποίοι.....
εκπροσωπούσαν διάφορες οικονομικές φατρίες που στη συνέχεια πήραν τη μορφή κομμάτων.
Αυτό το σύστημα, το οποίο καμία σχέση δεν έχει με την έννοια της δημοκρατίας, αλλά έχει σχέση πολύ περισσότερο με την έννοια της εταιρίας, όπου το ΔΣ εκπροσωπεί οικονομικά συμφέροντα μετόχων, λειτουργεί αποδοτικά όταν στην ηγεσία του βρίσκεται η οικονομική ηγεσία μιας κοινωνίας. Δηλαδή όταν στην ηγεσία αυτού του πολιτικού συστήματος είναι είτε οι ίδιοι μεγαλοαστοί μεγαλοβιομήχανοι, είτε άτομα απόλυτα ελεγχόμενα από τους πρώτους. Πολιτικοί υπάλληλοι, με λίγα λόγια και εκπρόσωποι της μεγαλοαστικής τάξης.
Τι έχει συμβεί όμως με τα κοινοβουλευτικά κράτη που πτωχεύουν; Είτε οι «μεγαλοαστοί» που ελέγχουν την πολιτική εξουσία, δεν έχουν μακρά παράδοση και παραγωγική συνείδηση, αλλά είναι διάττοντα κρατικοδίαιτα παράσιτα (περίπτωση Ελλάδας), είτε δεν μπορούν να έχουν απόλυτη επιρροή στις κομματικές ελίτ και υπάρχει μια νόθα κατάσταση, όπως οι περιπτώσεις των άλλων πιο πάνω κρατών. Ας σημειωθεί μόνο η περίπτωση της Ιταλίας, όπου στην ηγεσία της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, είναι ο ίδιος ο κ. Μπερλουσκόνι, αυθεντικός μεγαλοαστός, χωρίς να «παίζει» πίσω από κάποια πολιτική μαριονέτα.
Στις περιπτώσεις αντίθετα των πλούσιων βιομηχανικών χωρών του Βορά, π.χ. Γερμανία κ.λ.π., εκεί υπάρχουν γνήσιες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες. Δηλαδή είτε οι ίδιοι οι μεγαλοαστοί μεγαλοβιομήχανοι μετέχουν στις κυβερνήσεις, είτε μετέχουν μέσω πολιτικών μαριονετών, οι οποίες όμως ακολουθούν κατά γράμμα τις εντολές των μεγαλοαστών. Και είναι γνωστό ότι ο γερμανός μεγαλοαστός, εκτός από παραγωγική συνείδηση έχει και εθνική συνείδηση, βάζοντας τη Γερμανία πάνω απ’ όλα, ακόμα και από την περιουσία του (κάτι που δεν κάνει το ελληνικό παράσιτο). Με τέτοια λοιπόν άρχουσα τάξη, σαν της Γερμανίας, ναι λειτουργεί η Κοινοβουλευτική δημοκρατία. Με μεγαλοαστούς «κλεφτοκοτάδες» δεν λειτουργεί και την εξουσία θα πρέπει να την αναλάβει ο λαός.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το