σημερινή προσθήκη στην λίστα των καταχωρήσεων τσι μέρας
από Το blog ενος Γιωργου...
Ο Machete και η… λαθρομετανάστευση!!!
Αποφάσισα ότι ο εγκέφαλός μου χρειαζόταν λίγη ξεκούραση. Και τι καλύτερο από την τηλεθέαση μιας ταινίας που… προσφέρεται για χαλάρωση, αφασία, χαβαλέ. Ποια ταινία είδα, λοιπόν; Το Machete!!!
(Πλάκα πλάκα, αυτό πρέπει να είναι και το πρώτο… movie review του blog! Αν δε με απατά η μνήμη μου, βέβαια…)
Λίγα λόγια για το story: Μεξικανός τέως μπάτσος και νυν λαθρομετανάστης στις ΗΠΑ, που ‘χει το προσωνύμιο Ματσέτε, συμμαχεί με μυστικό δίκτυο συμπατριωτών του επίσης παράνομων μεταναστών. Απώτερός του σκοπός, η εύρεση και η εξολόθρευση του Μεξικανού αρχι-εμπόρου πρέζας που κάποτε σκότωσε το συνεργάτη και τη γυναίκα του. Στην πορεία, έχει να αντιμετωπίσει έναν καραφασίστα Αμερικανό Γερουσιαστή που μισεί τους μετανάστες κι έχει βασίσει το πολιτικό του προφίλ πάνω σ’ αυτό το μίσος, αλλά και την εγκληματική παράνομη ομάδα “κυνηγών μεταναστών” που ο τελευταίος “τρέχει”…
Τα 'βαλαν με το λάθος Μεξικάνο...
Δύο ώρες και κάτι αργότερα, τα μάτια μου είχαν χορτάσει από “σπλατεριά“. Σκοτωμοί σχεδόν σε κάθε σκηνή, γενναίες δόσεις δράσης και εκρήξεων, ωραίες γκόμενες, και βέβαια ο “καλός” Ματσέτε που στο τέλος θριαμβεύει. Κι ενώ ο φίλος Στέλιος κατέθετε την άποψή του για την ταινία, κι ο δικός μου εγκέφαλος νόμιζε ότι είχε ξεκουραστεί, ξάφνου άρχισα να νιώθω προβληματισμένος κιόλας: διότι η ταινία δεν πραγματεύεται μόνο τις περιπέτειες του Ματσέτε, αλλά κι ένα άλλο θέμα. Αυτό της παράνομης μετανάστευσης σε μια χώρα (και πώς την αντιλαμβάνονται οι δύο εμπλεκόμενες ομάδες πληθυσμού, οι “γηγενείς-υποδέχοντες” και οι “μετανάστες-υποδεχόμενοι”)…
Παρακολουθώντας την ταινία, οι διάφοροι συνειρμοί και… ταυτοποιήσεις με την ελληνική πραγματικότητα μού έρχονταν αυτόματα στο νου. Ο Αμερικανός πολιτικάντης που χτίζει το προφίλ του στην απέχθεια για τους μετανάστες (τον υποδύεται ο Ρόμπερτ ντεΝίρο), ποιον “δικό μας” πολιτικό θυμίζει; Η παράνομη ομάδα που εξολοθρεύει παράνομους μετανάστες δίπλα στα σύνορα και που ο πολιτικάντης υποστηρίζει, ποια αντίστοιχη ελληνική οργάνωση θυμίζει; Το μισαλλόδοξο, οργισμένο κοπάδι των ψηφοφόρων του Αμερικανού πολιτικάντη που τον επευφημούσε ουρλιάζοντας παράλληλα “έξω οι ξένοι”, έχει ή όχι κάποιο αντίστοιχο στη χώρα μας;
Κάπου εδώ θα ‘χετε ήδη καταλάβει τι εννοώ… Κοίτα να δεις, που χωρίς να ξέρουν οι παραγωγοί “τι παίζει” στη χώρα μας, απεικόνισαν με μεγάλη δόση ακρίβειας, καταστάσεις… Η ταινία πάντως δεν προτείνει λύση για την παράνομη μετανάστευση των Μεξικανών (και άλλων) στις ΗΠΑ. Όπως κι η δική μας πολιτεία ακόμη δεν έχει βρει ένα τρόπο να επιλυθεί το αντίστοιχο πρόβλημα που εδώ αντιμετωπίζουμε…
Το μόνο με το οποίο σίγουρα ασχολούμαστε (στην ελληνική περίπτωση), είναι οι φωνές των ακροδεξιών και των υπέρμαχων της “Ελλάδας μόνο με Έλληνες”. Η δημοκρατία ασφαλώς επιτρέπει σ’ όλους να εκφράζουν τις απόψεις τους. Κι αυτό ακριβώς είναι το κακό: το ότι πρέπει να ανέχεσαι ν’ ακούς γνώμες μίσους, μισαλλοδοξίας, περιφρόνησης, και πολύ χειρότερα ακόμα…
Ποια είναι αυτά; Να εκφράζουν τέτοιες θέσεις άνθρωποι ανιστόρητοι κι αμνήμονες. Που εύκολα ονοματίζουν “(θολο)κουλτουριάρηδες” αυτούς που κάνουν το λάθος να διαφωνήσουν μαζί τους… Που έχουν ξεχάσει ότι η Ελλάδα είναι έθνος μεταναστών. Που αγνοούν βασικές έννοιες και σημεία-κλειδιά της μεταναστευτικής ιστορίας του τόπου μας… Και που, όταν τους παραθέσεις κι ένα σωρό επιχειρήματα, πηγές, γνώμες, ιστορικά ντοκουμέντα, επιμένουν να θεωρούν πιο πιθανό να υπάρχει η… “κούφια γη” και οι νεράιδες, παρά το Έλλις Άιλαντ και τα αλλοτινά πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ…
Λαός χωρίς μνήμη, όμως, δεν έχει μέλλον!
Η συζήτηση είναι μεγάλη. Έχει πολλές πτυχές. Και δε θέλω να την κάνω εδώ.
Όσο για το Machete, αν είστε φαν των περιπετειών, δείτε το!!! Έχει πολλή πλάκα! Και μια Μισέλ Ροντρίγκες, να την πιεις στο ποτήρι με τεκίλα…
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
από Το blog ενος Γιωργου...
Ο Machete και η… λαθρομετανάστευση!!!
Αποφάσισα ότι ο εγκέφαλός μου χρειαζόταν λίγη ξεκούραση. Και τι καλύτερο από την τηλεθέαση μιας ταινίας που… προσφέρεται για χαλάρωση, αφασία, χαβαλέ. Ποια ταινία είδα, λοιπόν; Το Machete!!!
(Πλάκα πλάκα, αυτό πρέπει να είναι και το πρώτο… movie review του blog! Αν δε με απατά η μνήμη μου, βέβαια…)
Λίγα λόγια για το story: Μεξικανός τέως μπάτσος και νυν λαθρομετανάστης στις ΗΠΑ, που ‘χει το προσωνύμιο Ματσέτε, συμμαχεί με μυστικό δίκτυο συμπατριωτών του επίσης παράνομων μεταναστών. Απώτερός του σκοπός, η εύρεση και η εξολόθρευση του Μεξικανού αρχι-εμπόρου πρέζας που κάποτε σκότωσε το συνεργάτη και τη γυναίκα του. Στην πορεία, έχει να αντιμετωπίσει έναν καραφασίστα Αμερικανό Γερουσιαστή που μισεί τους μετανάστες κι έχει βασίσει το πολιτικό του προφίλ πάνω σ’ αυτό το μίσος, αλλά και την εγκληματική παράνομη ομάδα “κυνηγών μεταναστών” που ο τελευταίος “τρέχει”…
Τα 'βαλαν με το λάθος Μεξικάνο...
Δύο ώρες και κάτι αργότερα, τα μάτια μου είχαν χορτάσει από “σπλατεριά“. Σκοτωμοί σχεδόν σε κάθε σκηνή, γενναίες δόσεις δράσης και εκρήξεων, ωραίες γκόμενες, και βέβαια ο “καλός” Ματσέτε που στο τέλος θριαμβεύει. Κι ενώ ο φίλος Στέλιος κατέθετε την άποψή του για την ταινία, κι ο δικός μου εγκέφαλος νόμιζε ότι είχε ξεκουραστεί, ξάφνου άρχισα να νιώθω προβληματισμένος κιόλας: διότι η ταινία δεν πραγματεύεται μόνο τις περιπέτειες του Ματσέτε, αλλά κι ένα άλλο θέμα. Αυτό της παράνομης μετανάστευσης σε μια χώρα (και πώς την αντιλαμβάνονται οι δύο εμπλεκόμενες ομάδες πληθυσμού, οι “γηγενείς-υποδέχοντες” και οι “μετανάστες-υποδεχόμενοι”)…
Παρακολουθώντας την ταινία, οι διάφοροι συνειρμοί και… ταυτοποιήσεις με την ελληνική πραγματικότητα μού έρχονταν αυτόματα στο νου. Ο Αμερικανός πολιτικάντης που χτίζει το προφίλ του στην απέχθεια για τους μετανάστες (τον υποδύεται ο Ρόμπερτ ντεΝίρο), ποιον “δικό μας” πολιτικό θυμίζει; Η παράνομη ομάδα που εξολοθρεύει παράνομους μετανάστες δίπλα στα σύνορα και που ο πολιτικάντης υποστηρίζει, ποια αντίστοιχη ελληνική οργάνωση θυμίζει; Το μισαλλόδοξο, οργισμένο κοπάδι των ψηφοφόρων του Αμερικανού πολιτικάντη που τον επευφημούσε ουρλιάζοντας παράλληλα “έξω οι ξένοι”, έχει ή όχι κάποιο αντίστοιχο στη χώρα μας;
Κάπου εδώ θα ‘χετε ήδη καταλάβει τι εννοώ… Κοίτα να δεις, που χωρίς να ξέρουν οι παραγωγοί “τι παίζει” στη χώρα μας, απεικόνισαν με μεγάλη δόση ακρίβειας, καταστάσεις… Η ταινία πάντως δεν προτείνει λύση για την παράνομη μετανάστευση των Μεξικανών (και άλλων) στις ΗΠΑ. Όπως κι η δική μας πολιτεία ακόμη δεν έχει βρει ένα τρόπο να επιλυθεί το αντίστοιχο πρόβλημα που εδώ αντιμετωπίζουμε…
Το μόνο με το οποίο σίγουρα ασχολούμαστε (στην ελληνική περίπτωση), είναι οι φωνές των ακροδεξιών και των υπέρμαχων της “Ελλάδας μόνο με Έλληνες”. Η δημοκρατία ασφαλώς επιτρέπει σ’ όλους να εκφράζουν τις απόψεις τους. Κι αυτό ακριβώς είναι το κακό: το ότι πρέπει να ανέχεσαι ν’ ακούς γνώμες μίσους, μισαλλοδοξίας, περιφρόνησης, και πολύ χειρότερα ακόμα…
Ποια είναι αυτά; Να εκφράζουν τέτοιες θέσεις άνθρωποι ανιστόρητοι κι αμνήμονες. Που εύκολα ονοματίζουν “(θολο)κουλτουριάρηδες” αυτούς που κάνουν το λάθος να διαφωνήσουν μαζί τους… Που έχουν ξεχάσει ότι η Ελλάδα είναι έθνος μεταναστών. Που αγνοούν βασικές έννοιες και σημεία-κλειδιά της μεταναστευτικής ιστορίας του τόπου μας… Και που, όταν τους παραθέσεις κι ένα σωρό επιχειρήματα, πηγές, γνώμες, ιστορικά ντοκουμέντα, επιμένουν να θεωρούν πιο πιθανό να υπάρχει η… “κούφια γη” και οι νεράιδες, παρά το Έλλις Άιλαντ και τα αλλοτινά πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ…
Λαός χωρίς μνήμη, όμως, δεν έχει μέλλον!
Η συζήτηση είναι μεγάλη. Έχει πολλές πτυχές. Και δε θέλω να την κάνω εδώ.
Όσο για το Machete, αν είστε φαν των περιπετειών, δείτε το!!! Έχει πολλή πλάκα! Και μια Μισέλ Ροντρίγκες, να την πιεις στο ποτήρι με τεκίλα…
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το