Το τελευταίο διάστημα γίναμε μάρτυρες μιας απίστευτης προβολής της εκλογής προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Ήταν η πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση που μια εσωκομματική διαδικασία παίρνει τόση έκταση ανάμεσα στο ευρύ κοινό.
Τελικά έγιναν οι εκλογές με έναν πραγματικά πρωτότυπο τρόπο, με μαζική συμμετοχή, ψηφοφόρων, φίλων, μελών και «εχθρών» ακόμα, αλλά και με τους αλλοδαπούς που ζουν και εργάζονται φαντάζομαι, στην Ελλάδα. Όλα αυτά τα βρίσκω σημαντικά και εκσυγχρονιστικά.
Οι εκλογές τελείωσαν. Ο Παπανδρέου είναι πρόεδρος και όπως και ο πατέρας του θα προσπαθήσει να γίνει πρωθυπουργός ύστερα από 2 ανεπιτυχείς προσπάθειες. Τώρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα. Υπάρχει ένας μεγάλος ηττημένος, ο οποίος αποτελεί μια από τις κολόνες του κόμματος και ένας μικρός ηττημένος – επίσης βασικό στέλεχος.
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει επιτέλους να κάνει αυτό που κάθε έλληνας πολίτης περιμένει τα τελευταία 4 χρόνια: μια αντιπολίτευση της προκοπής. Γιατί αυτό δεν το έχει καταφέρει ακόμα.
Τα λόγια – υποσχέσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ μας γεμίζουν με ελπίδες για κάτι όχι απλά ουσιαστικό, αλλά και πολύ διαφορετικό. Τελικά, όμως εμείς θέλουμε να δούμε αντιπολίτευση. Τι είναι αντιπολίτευση; Για μένα είναι το πρώτο μου «20» στο μάθημα της Έκθεσης στο σχολείο, όταν καλούμασταν να δώσουμε ένα είδος ορισμού.
Αντιπολίτευση είναι η καλοπροαίρετη κριτική του κυβερνόντος κόμματος, για παραλείψεις, διορθώσεις και συμπληρώσεις πάνω στο κυβερνητικό έργο (στο σχολείο το είχα πει καλύτερα).
Δυστυχώς, η κυβέρνηση προσφέρεται για όλα τα παραπάνω μιας και οι παραβλέψεις, παρατυπίες και λάθος χειρισμοί περισσεύουν, όμως πως θα αντιδράσει η αντιπολίτευση που τώρα μπορεί να ασκηθεί με σωφροσύνη;
Ή μήπως τελικά απλά θα παρακολουθούμε το Γιωργάρο (ή αλλιώς.. Γιωργάκη) να κυνηγάει τους συντρόφους του στο όνομα της ενότητας του ΠΑΣΟΚ, ξεχνώντας το Μέγα χρέος του προς την κοινωνία, αυτό της αποτελεσματικής αντιπολίτευσης;
Εσείς τι λέτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το