καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

σημερινή προσθήκη στην λίστα των βραβεύσεων τσι μέρας
από ΕΡΜΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ
Η κατάληψη της Νομικής και η εγκατάλειψη της Λογικής

Η λέξη ‘πρόσφυγας’ και ‘μετανάστης’ κινητοποιεί όλα τα εναπομείναντα αισθήματα αλληλεγγύης και συμπάθειας μας για τον άνθρωπο που χαρακτηρίζεται έτσι. Η εξήγηση είναι απλή: διότι κάθε περιοχή της χώρας μας έχει ανθρώπους που κάποτε υπήρξαν πρόσφυγες. Στις περισσότερες πόλεις υπάρχει κάποιος ‘συνοικισμός’ (όπου το επίθετο ‘προσφυγικός’ με τη πάροδο των ετών παραλήφθηκε) και πολλές πόλεις και χωριά έχουν το επίθετο ‘Νέος’ ή ‘Νέα’ ως ένδειξη της έναρξης νέας περιόδου στη ζωή των κυνηγημένων: Νέα Φιλαδέλφεια, Νέο Κορδελιό, Νέα Σμύρνη.
Πολλοί συμπατριώτες μας υπήρξαν μετανάστες και ακόμα είναι μέλη σε Ελλήνων κοινότητες ανά την υφήλιο.
Εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια τώρα, ο τόπος μας δέχεται οικονομικούς μετανάστες και πρόσφυγες. Στην αρχή από τις χώρες του ‘υπαρκτού σοσιαλισμού’ και πρόσφατα από χώρες της Αφρικής και της Ασίας.
Οι άνθρωποι αυτοί, από ότι λένε όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα, ενδιαφέρονται κυρίως να πάνε σε χώρες της Ευρώπης -δεν καταλαβαίνω το πως- αλλά στο μεταξύ συνελήφθησαν εδώ και αφού δεν μπόρεσαν να μείνουν σε κάποιο από τα άθλια στρατόπεδα των συνόρων και των νησιών, ήρθαν στα αστικά κέντρα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα) και προσπαθούν να επιβιώσουν.
Χθες, μια ομάδα από διακόσια πενήντα (250) άτομα, ξεκίνησε από την Κρήτη, ταξίδεψε με τα καράβια, έφτασε στον Πειραιά και κατέληξε στην Αθήνα όπου κατέλαβαν -μάλιστα!- ένα κτίριο της πολύπαθης Νομικής Σχολής, Εκεί εγκαταστάθηκαν και αφού κάποιοι φοιτητές τους έδωσαν στρώματα και κουβέρτες, δήλωσαν ότι θα μείνουν εκεί μέχρι να τους δοθεί η άδεια παραμονής. Η φωτογραφία είναι από τον καταυλισμό τους.
‘Στα τόσα παράλογα που συμβαίνουν στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας άλλο ένα’, σκέφτηκα στην αρχή και είπα να το προσπεράσω. Όμως διαπιστώνω ότι γύρω από το θέμα αυτό, των πάσης φύσεως προσφύγων, διαμορφώνεται ένα κλίμα σύγκρουσης που μπορεί να μας οδηγήσει σε ακραία φαινόμενα. Με εκπλήσσει δε το γεγονός που η Κυβέρνηση και η επίσημη Πολιτεία τηρεί διακριτική απουσία και αφωνία -‘αβελτηρία’ της καταλόγισε ο Πρύτανης της Νομικής- ενώ διάφορες ακραίες ομάδες έχουν αναλάβει τους ρόλους του υπερασπιστή (Ανένταχτοι αριστεροί και αναρχικοί) ή του διώκτη (φασιστικά στοιχεία, μέλη της ‘Χρυσής Αυγής’ και άλλοι ‘νοικοκυραίοι’) των προσφύγων.
Θεωρώ υποχρέωσή μου να διατυπώσω την δική μου άποψη για το θέμα διότι σε λίγο καιρό ο παραλογισμός θα φουντώσει και καμία φωνή δεν θα ακούγεται πέρα από κραυγές και αλυχτίσματα.
Κι άλλες φορές έχω αναφερθεί στους οικονομικούς μετανάστες και στους πρόσφυγες και με σχόλια σε δημοσιεύσεις γειτονικών δικτυότοπων . Το θέμα δεν είναι απλό. Στο κενό που δημιουργεί η απουσία της Πολιτείας, φυτρώνουν κάθε λογής απόψεις και αντιλήψεις.
Για λόγους πνευματικής ευκολίας (ή και ανεπάρκειας) , η ακραία διατύπωση είναι και η πιο εύκολη και αυτό συμβαίνει.
Οι άνθρωποι που έρχονται (παρανόμως κυρίως) στη πατρίδα μας κουβαλάνε τον πολιτισμό της δικής τους πατρίδας. Έχουν ανάγκη εδώ να δημιουργούν καταστάσεις (τελετές και γιορτές) που ξέρουν. Η δική μας κοινωνία έχει όπως και κάθε κοινωνία, δυνατότητα να ‘υποδεχτεί’ αντικειμενικά ένα συγκεκριμένο μέγεθος αυτού του τρόπου ζωής. Υπάρχουν περιοχές στις πόλεις (κι εδώ στην Θήβα, στον Συνοικισμό) όπου μαζεύονται πολλοί περισσότεροι από όσους μπορεί να ‘σηκώσει’ η ντόπια κοινωνία. Δηλαδή από όσους μπορεί να δεχτεί φυσιολογικά, ως ανθρώπινα όντα με ανάγκες επιβίωσης (τροφή, στέγη, συνθήκες υγιεινής) αλλά και πολιτισμού (αντιλήψεις, δοξασίες, έθιμα, θρησκεία, λαϊκή τέχνη, επικοινωνία).
Οι άνθρωποι αυτοί κανονικά πρέπει να σέβονται το πολιτισμικό περιβάλλον της χώρας μας και όσο είναι λίγοι, σε σχέση με τους ντόπιους, το κάνουν.
Όταν όμως ο πληθυσμός τους ξεπεράσει κάποιο κρίσιμο μέγεθος, τότε δημιουργείται μια επικίνδυνη ανισορροπία. Οι ντόπιοι -οι πιο αδύναμοι, γιαγιάδες, χαμηλών εισοδημάτων πολίτες ή άνεργοι, διότι οι πιο ισχυροί ήδη την ‘έχουν κάνει’- μετατρέπονται σε ‘μετανάστες’ και αισθάνονται πως πρέπει να αντιδράσουν όπως νάναι. Κι αυτό έχει συμβεί σε διάφορες περιοχές όπως εκείνη του Αγ. Παντελεήμονα στην Αθήνα.
Η συσσώρευση αυτή ανθρώπινων ψυχών, δεν γίνεται εν μία νυκτί. Γίνεται σταδιακά και χάρις σε ένα εμπόριο που αναπτύσσεται και εκμεταλλεύεται την ανάγκη αυτών των ανθρώπων: ιδιοκτήτες που δέχονται να νοικιάζουν πανάκριβα και ΄μαύρα' ένα διαμέρισμα αδιαφορώντας για τον αριθμό των ενοίκων, επιτηδευματίες που αξιοποιούν την παρουσία τους για ‘ένα κομμάτι ψωμί’, σωματέμποροι, εμπόροι ουσιών και πάροχοι λογής παράνομων διευθετήσεων. κ.α. Κι από πάνω, ένεκα της ήδη παράνομης διαμονής τους, αναπτύσσεται ένας δευτερογενής κύκλος παράνομων δραστηριοτήτων από εκείνους τους ‘καταραμένους’ για να αμυνθούν ή και για να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Συμμορίες κατά εθνική ομάδα ή και περιοχή αρχίζουν δράση για να υποστηρίξουν ή και για να ‘τα πάρουν εκείνοι και όχι οι ξένοι’ και το μίγμα είναι έτοιμο να πάρει φωτιά.
Σε όλα τούτα η κοινωνία μας, δια της επίσημης Πολιτείας, είναι απούσα σε βάθος χρόνου. Το ότι όργανα της επίσημης Πολιτείας επωφελούνται ατομικώς από όλη αυτή την κατάσταση και αξιοποιούν (παρανόμως) την θέση τους έχει πολλάκις καταγγελθεί. Πράγματα που έπρεπε να είχαν γίνει δεν έγιναν και τώρα οι ώμοι σηκώνονται πιο εύκολα. Οι κινήσεις αυτοάμυνας και αυτοδικίας των ‘ιθαγενών’ δεν είναι λύση διότι θα δημιουργήσουν νέα θύματα κι από τις δύο πλευρές.
Το βέβαιο είναι ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να παρέμβει έστω και τώρα. Μόνον ο θεσμικός ρόλος της μπορεί να λειτουργήσει θετικά.
Η χώρα αυτή όσο και να μην μας αρέσει η κυβερνητική πολιτική και όσο κι αν μας πληγώνουν οι πράξεις και οι παραλείψεις των εκπροσώπων μας, είναι πάντα η πατρίδα και το σπίτι μας. Μπορεί να διαφωνώ όσο θέλω και να αντιδρώ στις αποφάσεις της εξουσίας αλλά αυτό δεν μπορεί να με κάνει να γκρεμίζω το σπίτι μου. Δεν μας τιμάει η εικόνα μιας κοινωνίας σε διάλυση όπου οι θεσμοί της παρακολουθούν και σχολιάζουν και δεν πράττουν. Μάλλον δεν είναι θέμα ‘τιμής’ αλλά ουσιαστικής λειτουργίας της δημοκρατίας. Μπορεί να εξηγείται ο θυμός έστω και ακραίος μερικές φορές αλλά δεν δικαιολογείται. Οι θεσμοί είναι το σπίτι της δημοκρατίας και πρέπει να λειτουργούν κι εγώ τουλάχιστον εκεί θέλω να κατοικώ.
Το ίδιο ισχυρίζομαι και τώρα, στην περίπτωση της Νομικής Αθηνών. Το Πανεπιστήμιο μπορεί να έχει διάφορους ρόλους στο πλαίσιο της κοινωνίας μας αλλά το ότι πρέπει να είναι χώρος διακίνησης ιδεών και τόπος παραγωγής γνώσης το αρνείται μόνο ο σκοταδιστής. Το ότι μετατράπηκε σε καταυλισμό προσφύγων, είναι απαράδεκτο. Ακόμα και σημειολογικά να το δει κανείς, δεν μπορεί να το δικαιολογήσει. Η όλη κίνηση είναι πρόκληση στην κοινή λογική που επειδή απουσιάζει από την Εξουσία -η κοινή λογική- αυτή αντιδρά ως παχύδερμο: σιωπά και κοιτά απαθώς μέχρι η μύγα της ‘σιωπηλής πλειοψηφίας’ και του ‘πολιτικού κόστους’ να την τσιμπήσει.
Οι πολιτικές κινήσεις, οι ομάδες πολιτών (αγανακτισμένων ή μη), οι παρατάξεις και τα κόμματα που νομίζουν ότι πρέπει να παίξουν τον ρόλο του υπερασπιστή όλων τούτων των αδικημένων, των κυνηγημένων και των αναξιοπαθούντων, καλά θα κάνουν να στραφούν προς τις αρχές και τις εξουσίες και να απαιτήσουν την παρέμβασή τους. Η αντιμετώπιση του προβλήματος των κάθε λογής προσφύγων, οικονομικών μεταναστών, λαθρόβιων είναι αρκετά σοβαρό πολίτικο θέμα και η ο πολιτικός λόγος δίκην φιλανθρωπίας δεν συμβάλλει στην επίλυσή του.
Το κακό με τις εξουσίες είναι ότι όταν αντιδρούν βεβιασμένα το κάνουν άγαρμπα, χωρίς ιδιαίτερες ευαισθησίες για τα πολιτικά δικαιώματα όλων, νόμιμων και παράνομων. Στην αρχή βγαίνουν τα διάφορα τσιράκια τους με τα λοστάρια (όπως ο δικός μας Τούτουζας, υποψήφιος Δήμαρχος Θηβών τρομάρα του) για τον χαβαλέ της υπόθεσης. Όταν όμως εφορμά η εξουσία όλοι εξαφανίζονται και όλοι είμαστε χαμένοι στο τέλος αφού όλα ισοπεδώνονται. Πρώτη και καλύτερη η δημοκρατία και η κοινωνία των πολιτών που μετατρέπεται σε συνονθύλευμα χειροκροτητών και η ήρεμη ψύχραιμη σκέψη πνίγεται στα ‘ζήτω’ και σε παρόμοιες κραυγές υπερπατριωτισμού.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια