αναδρομές τρίτης - ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ Α(ΝΑ)ΓΡΑΜΜΑΤ(ΙΣΜ)ΟΙ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 12 Ιουνίου 2007
ΤΙΤΛΟΣ:  ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ Α(ΝΑ)ΓΡΑΜΜΑΤ(ΙΣΜ)ΟΙ

Σήμερα γράφω με αφορμή την πλέον, περίφημη Συνθήκη της Λισαβόνας η οποία συμφωνήθηκε από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Συνθήκη αφορά πολλούς τομείς, όμως εγώ σημείωσα μερικές εντυπωσιακές πτυχές της, όπως το αν μαζευτούν ένα εκατομμύριο υπογραφές από πολίτες της ένωσης, θα μπορεί να συζητηθεί στο ευρωκοινοβούλιο ένα οποιοδήποτε θέμα που θα αφορά τους πολίτες της Ευρώπης. Ακόμα, τα τοπικά κοινοβούλια θα έχουν περισσότερο λόγο στα ευρωπαϊκά δρώμενα. Ακόμα θα κατηγοριοποιηθούν οι αρμοδιότητες των στελεχών, ώστε να είναι κάθε φορά σαφές η σχέση της Ε.Ε. με τα κράτη.

Ακόμα προβλέπεται η λήψη αποφάσεων με βάση την πλειοψηφία που θα εκφράζεται και με την κατανομή του πληθυσμού, κάτι που κρίνεται απόλυτα δίκαιο. Οι παράγραφοι αφορούν ατομικές ελευθερίες, ασφάλεια από τρομοκράτες, διασφάλιση του προσώπου της Ένωσης στην παγκόσμια σκηνή κλπ.

Παράλληλα καταργείται το 48ωρο. Κάτι που απλά αποτέλεσε αφορμή για τα αριστερά κόμματα να επαναστατήσουν κατά της Ευρώπης, όμως εγώ δε βλέπω κάτι αρνητικό στο να δουλεύουμε και να αμειβόμαστε αντίστοιχα. Το ελληνικό κοινοβούλιο υπερψήφισε τη συνθήκη και άρχισαν πάλι οι γνωστές αντιδράσεις.

Με ενδιαφέρον αναμένεται το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία, καθώς οι δημοσκοπήσεις λένε πως οι ιρλανδοί θα το καταψηφίσουν, κάτι το οποίο θα αποτελέσει πλήγμα στη χώρα.

Παρατηρώ ότι ο ευρωπαίος (και ο έλληνας δηλαδή) σε ένα μεγάλο βαθμό παρ’ ότι απολαμβάνει τα προνόμια της Ένωσης όπως το δυνατό νόμισμα (παρακαλώ μην σχολιάσετε για την ακρίβεια: αν είχαμε ακόμα τη δραχμή θα μιλούσαμε σήμερα για απανωτά «κραχ»), οι επιχορηγήσεις σε έργα και προγράμματα που έχουν σώσει την ελληνική κοινωνία κ.α.

Παρατηρώ ότι ο μέσος ευρωπαίος απεχθάνεται την Ε.Ε. αδυνατώντας να αντιληφθεί ότι είναι μέλος μιας πολύ δεμένης και πληθωρικής «οικογένειας» κρατών, που εξασφαλίζει ευημερία, ανάπτυξη και ασφάλεια.

Είναι απαραίτητη η διενέργεια δράσεων ώστε ο ευρωπαίος να αποκτήσει ευρωπαϊκή παιδεία, ικανή τουλάχιστον να εκτιμά και να αναγνωρίζει τις δυνάμεις και τα προνόμιά του.