Καληνωρίσματα. Από παιδί μου άρεσε να παρακολουθώ τις διαφημίσεις στα τηλεοπτικά κενά των εκπομπών. Παρατηρούσα το σενάριο αλλά και το τι μπορεί να κρύβεται κάθε φορά πίσω από τη διαφήμιση σε ότι αφορά τον στόχο του προϊόντος. Έχω παρακολουθήσει διαφημίσεις στις ΗΠΑ και την Αγγλία ανεβάζοντας πολύ στην εκτίμηση μου της ελληνικές διαφημιστικές καμπάνιες.
Σύντομα έμαθα να μην επηρεάζομαι από την καθαυτή διαφήμιση, αλλά να ενημερώνομαι. Έτσι, παρακολουθώντας μια διαφήμιση ερεθίζω τις αισθήσεις μου αναλύοντας την αισθητική της τηλεοπτικής διαφήμισης, το σενάριο, τα χρώματα, τα εφέ, τους ηθοποιούς, την μουσική επένδυση κλπ. και από την άλλη αναλύω τα χαρακτηριστικά της αναφορικά με τους στόχους, το είδος και την μορφή της. Μια διαφήμιση μπορεί να είναι επιθετική ή συγκριτική (όπως είχαμε αναλύσει παλαιότερα) συγκρίνοντας απ’ ευθείας το διαφημιζόμενο προϊόν ή υπηρεσία με κάποιο άλλο ανταγωνιστικό της επιτυγχάνοντας να προωθήσει το μεν προϊόν και να δυσφημίσει το ανταγωνιστικό του. Επίσης οι διαφημίσεις που αξίζει να παρατηρήσουμε είναι εκείνες που υπάρχουν απλά για να μας υπενθυμίσουν το προϊόν. Σε αυτήν την κατηγορία μιλάμε για πολύ γνωστές (συχνά πολυεθνικές) εταιρείες που φτιάχνουν ένα μικρό σενάριο στο οποίο το προϊόν δεν έχει κατ’ ανάγκη το πρωταγωνιστικό ρόλο και στο οποίο ο θεατής απλά ερεθίζει είτε τη φαντασία του είτε τον συναισθηματισμό του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διαφήμιση της Coca Cola που δεν μπαίνει στον κόπο να μας περιγράψει τα φυσικά συστατικά της και γιατί ίσως βοηθά την πέψη του ανθρώπου μετά το φαγητό, αλλά επενδύει στο κοινό αίσθημα!
Πολλές φορές όμως αναρωτιέμαι αν τελικά οι διαφημιστές καταφέρνουν τον σκοπό τους. Έχω πολλά παραδείγματα που μια καμπάνια καταφέρνει να είναι τόσο καλή, που ξεπερνά τελικά σε φήμη το ίδιο το προϊόν. Θυμηθείτε την πρόσφατη καμπάνια με τον πρωταγωνιστή να λέει σε κάθε ευκαιρία “τυχαίο δε νομίζω” ατάκα που αποτυπώθηκε στο καθημερινό λεξιλόγιο του μέσου έλληνα. Ποιοί όμως στ’ αλήθεια θυμούνται ποιά εταιρεία ακριβώς διαφημίζει; Το ίδιο συνέβη και με τον νεαρό Σάββα που πανηγύρισε σαν τρελός το 2004 στην Πορτογαλία την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος από την Ελλάδα. Θυμάται όμως κανείς τι διαφήμιζε;
Αναρωτιέμαι λοιπόν αν στην προσπάθεια τους για μια πραγματικά σπουδαία διαφήμιση, πολλές διαφημιστικές εταιρείες διαφημίζουν περισσότερο τις ικανότητες τους απ’ ότι τον πελάτη τους. Άλλωστε ο κάθε καταναλωτής οφείλει να παρακολουθεί τις διαφημίσεις ως μέσο καταναλωτικής ενημέρωσης κι όχι αγοραστικό τυφώνα.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ :[
Στην εποχή μας πλέον η διαφήμιση σπουδάζεται και μέσα στην σπουδή της περιλαμβάνεται η σκηνοθεσία της,η μουσική επένδυση που θα γίνει το στίγμα της, επίσης τις περισσότερες φορές πια τους ηθοποιούς αντικαθιστά ο υπολογιστής με τα γραφικά του όπου εδώ πάλι εργάζεται άλλη ειδοκότητα σπουδής...Είναι μια ολόκληρη διαδικασία που απώτερο σκοπό έχει να κυριαρχήσει η φήμη του προιόντος στην μνήμη του καταναλωτή ώστε να παραμείνει ανεξήτηλη, γεγονός που τις περισσότερες φορές επιτυγχάνεται απόλυτα
ΑπάντησηΔιαγραφή:[ Τζωρτζίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι αληθεια πως η διαφημιση αποτελει ενα εξαιρετικ α πολυπλοκο παραγοντα στην προωθηση ενος προϊόντος και ειμαι περηφανος που στην Ελλαδα γινεται τοσο καλη δουλεια σε ενα μικρο αλλα απαιτητικο κοινο.
Πραγματικα μιλαμε για επιστημη :[