αναδρομές - ΤΑΜΑΤΑ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 16 Ιουλίου 2009
ΤΙΤΛΟΣ:  ΤΑΜΑΤΑ

Ήμουν πρόσφατα στη Ρόδο. Ήταν ένας ενδιάμεσος σταθμός μου πριν συνεχίσω τα ταξίδια της δουλειάς. Αν ήθελα να κάνω μπάνιο στη θάλασσα, θα έμενα στο Ηράκλειο, αν επιζητούσα λίγες στιγμές ηρεμίας, θα κατέφευγα σε κάποια γωνιά με θέα το κρητικό πέλαγος.

Ήμουν στη Ρόδο για να εκπληρώσω χρωστούμενα. Να πατσίσω με (μερικά από) τα χρωστούμενα μου. Ήμουν στη Ρόδο για να εκπληρώσω ένα τάμα πριν αυτό τριανταρίσει.

Έγκυος η μητέρα μου, για δουλειά στη Ρόδο, ήθελε να πάει κόντρα στις προβλέψεις των γιατρών που δεν έβλεπαν τη γέννηση υγιούς παιδιού στα τριάντα εννιά της. Εκεί στο μοναστήρι της Παναγίας της Τσαμπίκας, οπού γιορτάζει στο Γεννέσιο Της Θεοτόκου, ακριβώς επειδή είναι προστάτιδα των παιδιών, έταξε μια μεγάλη λαμπάδα, προσευχήθηκε με λυγμούς γιατί είχε πολύ προσωπικούς λόγους που έπρεπε να με φέρει στη ζωή.

Τελικά τα κατάφερε και μαζί της κι εγώ. Στο άναμμα της λαμπάδας δεν ένοιωσα παράξενα. Άλλωστε πάντα ξεπληρώνω ότι και όπου χρωστάω. Ανανέωσα την προσευχή της μάνας μου, με μία δική μου και έφυγα.

Έχω ακούσει εκατοντάδες μαρτυρίες με τάματα που κατέληξαν σε θαύματα κι άλλα που δε θα μάθουμε ποτέ τι εξέλιξη είχαν.

Ξέρετε το τάμα, δεν είναι «λάδωμα» προς τα Θεία, είναι η σύγχρονη μορφή της θυσίας. Πρέπει να συνοδεύεται από βαθιά προσευχή και μεγάλη προσπάθεια για το επιθυμητό. Η προσευχή δίνει αξία στο τάμα κι αυτό δεν έχει σημασία από τη μορφή του.

Μεταλλικά ομοιώματα, λαμπάδες, άρτους, δωρεές και ένα σωρό ακόμα, μαθαίνουμε πως τάζει ο πιστός στον Ύψιστο. Δεν είναι υπέροχο να είναι ελεύθερος να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του με όποιο τρόπο επιλέγει και εκφράζεται καλύτερα;

Σε μικρή ηλικία αναρωτιόμουν γιατί έπρεπε να κάνουμε το τάμα ακόμα κι αν η επιθυμία δεν πραγματοποιηθεί. Μα, δεν είναι αλισβερίσι! Είναι δείγμα ευγνωμοσύνης.

Την επόμενη φορά που θα επιλέξετε κάποιο τάμα, αρχίστε να προσεύχεστε πιο θερμά. Η προσευχή και η ανάγκη οδηγούν σε ορθά μονοπάτια.