Καληνωρίσματα. Κάνοντας μια βόλτα στους κεντρικούς δρόμους της πόλης πέρα από τη φασαρία τον αυτοκινήτων, την κίνηση στους δρόμους και τα αμέτρητα φώτα επιγραφών, θα βρείτε έναν παράλληλο κόσμο. Έναν κόσμο που εκπροσωπεί την τέχνη στην πιο ευρεία έννοιά της.
Αναφέρομαι στους καλλιτέχνες του δρόμου. Ξέρετε, εκείνους τους 
τύπους που παίζουν ήσυχα ένα μουσικό όργανο στο σταθμό του μετρό ή εκείνον που κάνει ζογκλερικές σκηνές στις πλατείες. Μικρά κομμάτια τέχνης. Λένε πως κάποτε ένας διάσημος βιολιστής άφησε το μέγαρο, φόρεσε απεριποίητα ρούχα και πήγες στο σταθμό των τρένων παίζοντας τα καλύτερά του κομμάτια. Κανείς δεν παρατήρησε ποιος ήταν, κανείς δεν έδωσε σημασία στο μαγικό δοξάρι του. Κανείς εκτός από ένα παιδάκι που άφηνε το χέρι της μητέρας του για να τον παρακολουθήσει!
τύπους που παίζουν ήσυχα ένα μουσικό όργανο στο σταθμό του μετρό ή εκείνον που κάνει ζογκλερικές σκηνές στις πλατείες. Μικρά κομμάτια τέχνης. Λένε πως κάποτε ένας διάσημος βιολιστής άφησε το μέγαρο, φόρεσε απεριποίητα ρούχα και πήγες στο σταθμό των τρένων παίζοντας τα καλύτερά του κομμάτια. Κανείς δεν παρατήρησε ποιος ήταν, κανείς δεν έδωσε σημασία στο μαγικό δοξάρι του. Κανείς εκτός από ένα παιδάκι που άφηνε το χέρι της μητέρας του για να τον παρακολουθήσει! Μπορεί ένα παιδί να κατανοήσει την τέχνη ακόμα κι αυτή προέρχεται από τον δρόμο; Μα η απάντηση βρίσκεται ακριβώς σε αυτό, ενώ το παιδί απλά μαγεύεται από τη μελωδία, ο ενήλικας θα εστιάσει σε πιθανούς κινδύνους, στο χάσιμο του χρόνου και σ' ένα σωρό ενδοιασμούς που θα του προκαλέσει ένας άντρας που παίζει λύρα με σκισμένα ρούχα. Αλήθεια, έχετε ποτέ σταματήσει το γρήγορο περπάτημα για να απολαύσετε μερικά από τα φαντασμαγορικά θεάματα που προσφέρουν αυτοί οι άνθρωποι; Κι αν ναι έχετε σκεφτεί πως η απόδοση είναι τέτοια που θα μπορούσε να δικαιολογήσει μερικά χρήματα ανταμοιβής;
Τα χρήματα είναι πράγματι προαιρετικά. Ποτέ κανείς δεν έκοψε εισιτήρια με συγκεκριμένη τιμή για μια παράσταση και ποτέ κανείς δεν δέσμευσε τη τέχνη του στα μάτια μόνο όσων πλήρωσαν. Οι καλλιτέχνες του δρόμου δεν είναι επαίτες. Πολλοί από αυτούς είναι καταστηματάρχες, φοιτητές που αφενός προσβλέπουν σε ένα επιπρόσθετο μικρό έσοδο κι άλλοι επιζητούν απλά λίγη εξάσκηση στην δοκιμασία της παρουσίασης μπροστά στο δυσκολότερο κοινό: εκείνο που αγνοεί αρχικά ακόμα και την ύπαρξη τους.
Οι καλλιτέχνες του δρόμου είναι πραγματικά χαρισματικά ταλέντα και βλέπω στο εξής σαν υποχρέωση μου την επόμενη φορά που θα τους συναντήσω να σταθώ μπροστά τους για λίγο, να τους χειροκροτήσω και να αφήσω ένα μικρό ποσό αναγνώρισης του έργου τους.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ :[
Τα όρια ανάμεσα στην τέχνη και στο χώρο είναι υπερβατικά Ο δρόμος έτσι κι αλλιώς είναι θέατρο δραμάτων, μελοδραμάτων και κωμωδιών.Ο καμβάς πληρης χρωματων και εικόνων Η σκηνή ανεπιτήδευτων χορευτικών κινήσεων
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πεντάγραμμο των ήχων σε όλες τις κλίμακες.Τί πιο λογικό για εναν πραγματικό΄καλλιτέχνη να εκφραστεί προσθέτοντας την δική του πινελιά στον φυσικό χώρο.
Επιπλέον όλα αυτά χωρίς εισιτήριο πρώτης θέσης και εξώστη,τίμημα που αφαιρεί κάτι απο την αθωότητά της τέχνης.
Μια ευκαιρία να απευθυνθούν σε όσο το δυνατόν περισσότερους γίνεται και όχι σε λίγους προνομιούχους
Ακόμη κι αν κάνουν χρήση αυτού για βιοποριστικούς λόγους δεν παύουν να παράγουν πολιτισμό απαλλαγμένο απο τον ελιτισμό του.
Λατρεύω το δρόμο... λατρεύω τους καλλιτέχνες του.
Χόρεψε ενα βάλς με μια του δρόμου
http://www.youtube.com/watch?v=iN10SkiI0iY&feature=related
:[ lydia1196
ΑπάντησηΔιαγραφήυπεροχο το σχολιο σου σημερα.
Αν με ρωτουσαν οι αναγνωστες μου, θα τους προτεινα να διαβασουν το σχολιο αντι του κειμενου :[