αναδρομές - ΟΤΑΝ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 4 Φεβρουαρίου 2007
ΤΙΤΛΟΣ:  ΟΤΑΝ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ

Πολύ σπάνια θα βρείτε κάποιον να σας πει ότι δεν του αρέσουν τα ταξίδια. Όμως προς στιγμήν ξεχάστε τα ταξίδια διακοπών, αναψυχής και αυτά προς τον άλλο κόσμο! Ας επικεντρωθούμε σήμερα στα ταξίδια εξαιτίας της δουλειάς, των σπουδών, του στρατού, της υγείας, της οικογένειας και άλλα τέτοια που δε σχετίζονται καθαρά με λόγους αναψυχής.

Σίγουρα οι περισσότεροι έχετε ζήσει κάποια τέτοια ταξίδια, είτε ως «ταξιδευτές», είτε ως τα άτομα που αποχωρίζεστε τον ταξιδευτή, είτε ως αυτοί που υποδέχεστε τον ταξιδευτή κατά την άφιξη του προς τον προορισμό ή την επιστροφή του. Εγώ έχω βρεθεί στις περισσότερες των κατηγοριών και με αφορμή την αυριανή επιστροφή ενός αγαπημένου μου προσώπου, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικά από τα συναισθήματα μου που έχουν αρχίσει από τα 3 μου χρόνια.

Αποχωρισμός για σπουδές του πολυαγαπημένου μου αδερφού που έμελλε να είναι παντοτινός. Έντονα συναισθήματα σε μια περίοδο της ζωής μου που ήξερα μόνο να παίζω με τις μινιατούρες του ΒΑΤΜΑΝ. Αποχώρηση του άλλου πολυαγαπημένου μου αδερφού για σπουδές, αυτή τη φορά στην ίδια ήπειρο, αλλά στην άκρη αυτής. Και από τότε κάθε φορά που επέστρεφε: αγαλλίαση, ενθουσιασμός, αμέτρητη χαρά. Και πάλι αποχωρισμός: Κλάμα, στεναχώρια, απογοήτευση.

Κάποια στιγμή στη μέση, είχαν αρχίσει τα δικά μου ταξίδια. Μπορεί το ταξίδι για μια άλλη ήπειρο να είναι μαγικό, όμως εγώ είχα ήδη μισήσει τα αεροδρόμια.

Και ύστερα σπουδές (δικές μου αυτή τη φορά), αποχωρισμός από οικεία πρόσωπα και ύστερα αποχωρισμός από μια μεγάλη αγάπη. Και ξανά αντάμωση και ένα σκωτσέζικο ντους εναλλαγής συναισθημάτων που ήταν το πεπρωμένο μου. Στρατός, απομάκρυνση από οικογένεια, αγαπημένα πρόσωπα, αγάπη.

Όχι, το επάγγελμά μου δεν προϋποθέτει ταξίδια, όμως έχω κάνει πολλά και έχω δει να γίνονται ακόμα πιο πολλά στη ζωή μου. Με έχουν σημαδέψει στη ζωή. Αλλά οι δυνατές συγκινήσεις που μου προσέφεραν πρόσθεσαν ένα ακόμη στοιχείο στο χαρακτήρα μου. Τη δύναμη. Πλέον δε συγκινούμαι, δε στεναχωριέμαι και δε λυγίζω με τίποτα.