προβληματισμός παρασκευής - ΜΥΘΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ: Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ (μέρος 3/4)

Σκεφτόμενος σήμερα τι προσέφερε η Αλεξανδρούπολη στο Νίκο, καταλήγω στο ότι το πτυχίο είναι το λιγότερο. Ο Νίκος έφυγε από το Ρέθυμνο ως ένας νεαρός, άβγαλτος από τη ζωή, ταλαιπωρημένος από τα οικογενειακά του προβλήματα κι εκεί μεταλλάχτηκε. Έγινε ένας άνδρας ανεξάρτητος, υπεύθυνος των πράξεων του, με λόγο και πυγμή. Αυτός ο νέος δημιούργησε μια δεύτερη οικογένεια στην μακρινή αυτή πόλη, όμως το έκανε με στοιχεία δικά του, στοιχεία που δεν είναι εύκολο να βρεις. Όμως όπως και αν το εξετάσεις, η Αλεξανδρούπολη ήταν ένα σχολείο. Σχολείο της ζωής. Και όπως κάθε τάξη, έτσι κι αυτή έφτασε στο τέλος της. Όλη η παρέα βρέθηκε στον δρόμο της επιστροφής.

Ο Νίκος γύρισε πίσω με το Δημήτρη. Οι δύο φίλοι θα συνέχιζαν την κοινή τους πορεία και στο Ρέθυμνο και μαζί θα ήταν και η Εύη. Ο Δημήτρης κατέληξε να παντρευτεί την Εύη και τώρα οι τρεις τους συνέχισαν να αποτελούν μια αχώριστη παρέα και εκεί. Η παρέα εμπλουτιζόταν κατά καιρούς. Βλέπετε ο Νίκος παρέμεινε ερωτικά δραστήριος και στο Ρέθυμνο. Άλλοτε με τη Βίκυ το φωτομοντέλο ή την Βάσω που ήταν το ατελείωτο σεξ! Στην πορεία εμφανίστηκε και η Βανέσα. Η Βανέσα ίσως ήταν η πιο σοβαρή του σχέση. Και ίσως η πιο ταιριαστή στην παρέα. Κι όμως, η παρέα ήταν η αιτία που ο Νίκος τελείωσε τη σχέση του μαζί της.
- “Μπορείς να διαλέξεις Νίκο. Εγώ σε θέλω. Απλά δεν αισθάνομαι καλά με τους φίλους σου” του είχε πει εκείνη κι αυτός χωρίς πολύ σκέψη της έδωσε την απάντηση που επιζητούσε
- “Κι εγώ σε θέλω, όμως οι φίλοι μου δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης” της απάντησε αφοπλιστικά και έφυγε μακριά της.

Ο Δημήτρης αισθανόταν ίσως υπεύθυνος. Προσπάθησε να μεταπείσει το φίλο του, να τον πείσει να επιλέξει εκείνη αντί γι’ αυτόν. Μάταια όμως “φίλος τι θα γίνει με σένα; Είσαι ο καλύτερος άνθρωπος που υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο” Ο Δημήτρης με τον Νίκο δεν ήταν απλά δεμένοι. Δούλευαν σε διπλανά γραφεία, περνούσαν τις άδειές τους μαζί, τον ελεύθερό τους χρόνο μαζί κι όμως ο Νίκος ποτέ δεν έφυγε μακριά από την οικογένειά του. Τη μάνα του, τη γιαγιά και τον παππού και τους θείους του. Τους ανθρώπους που τον στήριξαν όσο κανένας από την ημέρα που ενηλικιώθηκε.

Αλήθεια αν σκεφτεί κανείς πιο ψύχραιμα, θα καταλήξει στο ότι ο Δημήτρης λίγα προσέφερε στον φίλο του. Πιο λίγα σε σχέση με αυτά που ο Νίκος προσέφερε σε αυτόν. Όμως αν πιστεύετε στο λόγο μου, τότε η προσευχή του Δημήτρη για τον κολλητό του, τον ‘φίλος’ του όπως αποκαλούσε ο ένας τον άλλο, ήταν η πιο καθοριστική. “Δεν ξέρω τι είναι αρκετό να ξεπληρώσει το μεγαλείο ψυχής αυτού του παιδιού, δεν βρίσκω τίποτα που να συγκρίνεται με την καλοσύνη και την αυτοθυσία του, έτσι το αφήνω πάνω Σου. Κρίνε εσύ το καλύτερο για εκείνον”. Και ένα ταξίδι θα ήταν αρκετό για να απαντήσει ο Θεός.

:[
διαβάστε το τελευταίο μέρος του Μύθου, την ερχόμενη Παρασκευή στις 12:00