Δέχτηκα ένα ερέθισμα σήμερα το πρωί και αφήνω την επικαιρότητα να σας μιλήσω για τον τόπο που απλά δεν περιορίζεται σε σύνορα, κουλτούρες και στερεότυπα. Μάλιστα επειδή αισθάνομαι ότι θα μ’ αρέσουν οι υπόλοιπες 270 λέξεις που θα γράψω, σκέφτομαι ήδη να το κάνω συχνά.
Ο κρητικός φεύγοντας από την Κρήτη γίνεται Κρητικός. Μπορεί να ακούει rap και λαϊκά, να μην πίνει ρακή και να μην τρώει χοχλιούς, να είναι ΟλυμΠαναθηνΑΕΚ, όμως εκεί πάνω όλα αλλάζουν. Το μαγνητικό, ηλεκτρικό πεδίο της Κρήτης ασκεί μια μαγικά ανεξήγητη επιρροή στον καθένα. Ξάφνου ο νέος γίνεται Κρήτης, συνασπίζεται με άλλους Κρήτες, μαθαίνει (πολύ σωστά διαβάσατε) για τον τόπο του, αρχίζει να τον διαφημίζει και να τον προωθεί όπου και αν είναι. Μελετά την παράδοση, την εφαρμόζει, (ξανα)δοκιμάζει τους χοχλιούς και του αρέσουν. Γίνεται ΟΦΗ και Εργοτέλης! Μαθαίνει μαντινάδες! Γράφει κιόλας.
Ωριμάζει και αρχίζει να αισθάνεται το βάρος της κληρονομιάς του. Ενός τόπου που από τη μυθολογία και ύστερα έμαθε να δοξάζεται από κάθε άνθρωπο. Ο νέος ψάχνεται. Η ζωή του είναι κοινωνικά ανοιχτή σε όλους και σε όλα. Εκτιμά τις διαφορετικές κουλτούρες και συνθήκες. Προσαρμόζεται και αποκτά το σεβασμό του συνανθρώπου του. Έτσι, μπορεί να δημιουργήσει σε ένα προσιτό περιβάλλον. Να φωτίσει την Κρήτη με μια δική του, προσωπική πινελιά στη γραφή, το χορό, τη μουσική ή σ’ όλα.
Ο Κρητικός αναπνέει για την πατρίδα του. Σέβεται τη γυναίκα, τραγουδά τον πόνο. Αντέχει τα πάντα μα πάνω απ’ όλα η Κρήτη είναι. Ο καθένας αγαπά τον τόπο του, όμως με όλο το σεβασμό σε όλους, ουδείς δε μπορεί να νοιώσει αυτό που η ίδια η Κρήτη εκπέμπει στον Κρητικό.
Αυτό που ο καθένας πρέπει να έχει στη βαλίτσα του πριν φύγει από τη Μεγαλόνησο και μέχρι να επιστρέψει σ’ αυτή να κρατά άθικτο, είναι ένας μεγάλος θησαυρός. Ο εξής:
«όπου κι αν πάω θα κρατώ
χώμα απ’ τον Ψηλορείτη,
να το σκορπίσω να γενεί
όλος ο κόσμος Κρήτη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το