αναδρομές - ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 04 Ιουνίου 2009
ΤΙΤΛΟΣ: ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

Ίσως έχει τύχει και σε εσάς. Ίσως μάλιστα να το προκαλέσατε εσείς. Νομίζω πως ο καθένας έχει αποτελέσει τον πρωταγωνιστή και από τα δύο στρατόπεδα σε τέτοιους είδους καταστάσεις και εξηγούμαι.
Συμβαίνει σε όλους να έχουν κάποια κρυφή επιθυμία που αποτελεί μια φαντασίωση, ένα απωθημένο ή ένα ανεκπλήρωτο στόχο για τον οποίο όμως χρειάζεται η συμβολή κάποιου ή κάποιων για να επιτευχθεί. Είναι αλήθεια πως ακόμα και αν έχουμε την δυνατότητα να πετύχουμε ή να αποκτήσουμε κάτι που θέλουμε, πολλές φορές δεν το θέτουμε στις άμεσες προτεραιότητες μας.
Αυτή η κρυφή επιθυμία υπό προϋποθέσεις είναι δυνατό να γίνει γνωστή αν όχι ευρέως, σε κάποιο μεμονωμένο πρόσωπο που ίσως το αφορά, ίσως όχι. Μπορεί να την εξομολογηθεί ή πολλές φορές ακόμα και ασυναίσθητα, να αφήσει κάποια «στοιχεία» να βγουν στην επιφάνεια που θα μαρτυρούν την επιθυμία αυτή.
Τέλος, υπάρχει μια ακόμη κατηγορία που διακρίνω και στην οποία η επιθυμία ή ανάγκη του, δεν έχει βγει στην επιφάνεια ούτε καν μέσα του, δεν έχει καλλιεργηθεί η αναγνώριση της ανάγκης και έτσι θα ήθελε κάτι χωρίς να ξέρει τι είναι αυτό!
Αν μετά από τα παραπάνω, βρεθεί εκείνος που τελικώς θα αναγνωρίσει εκείνη την επιθυμία, αυτήν την ανάγκη του συνανθρώπου του, αυτομάτως μπαίνουμε στη φάση της εκπλήρωσης.
Και ίσως το ζητούμενο να είναι κάτι που να μπορεί να πραγματοποιηθεί σχετικά εύκολα, όμως ενδέχεται να είναι κάτι πολυσύνθετο και να απαιτεί δομημένο σχεδιασμό, επένδυση σε χρόνο και χρήματα και ίσως κάποιες θυσίες που ίσως όμως αξίζουν τον κόπο, αν το άτομο για το οποίο γίνονται όλα αυτά, είναι τόσο σημαντικό.
Και η επιθυμία φτάνει στη στιγμή που πραγματοποιείται, η ανάγκη καλύπτεται, η φαντασίωση γίνεται πραγματικότητα και ο κόπος της προσπάθειας δίνει τη θέση του στην αγωνία των εντυπώσεων.
Και τότε ξαφνικά… ένα απλό ευχαριστώ, ένα σκαστό χαμόγελο, μια τυπική αγκαλιά, ένα ψυχρό «δεν έπρεπε» και μια εμφανή προσπάθεια για μια φαινομενική ευγνωμοσύνη.