προβληματισμός τετάρτης - ΑΣ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΟΠΩΣ Η ΠΕΙΝΑ

Χριστός Ανέστη. Αν ρίξετε μια ματιά στην επικαιρότητα θα διαπιστώσετε πως παντού στον κόσμο υπάρχει πάντα ένας (ή περισσότεροι) καλός λόγος για να δημιουργούνται προβλήματα, εχθροπραξίες, συγκρούσεις και γενικά άνθρωποι να πολεμούν ανθρώπους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Είμαι σίγουρος πως αυτό είναι στη φύση μας, μιας και σε κανένα σημείο της ιστορίας του κόσμου δεν υπάρχει μακρά περίοδο ειρήνης.

Πολλές φορές ένας πόλεμος ή κάποιες συγκρούσεις, ξεσπούν ύστερα από κάποια αφορμή, άλλες φορές από την συσσώρευση μερικών αιτιών και τα παραδείγματα είναι απεριόριστα με ευρύ φάσμα που περιλαμβάνει από ένα κομμάτι γης μέχρι περισσότερο πετρέλαιο και από θρησκευτικές ιδεολογίες μέχρι απλά, την εκμετάλλευση του αδύναμου απ’ τον δυνατό. Σήμερα γράφονται πολλά για έναν τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εγώ λέω, πως αν η ανθρωπότητα έφτασε στο σημείο να ξεκινήσει έναν τέτοιο πόλεμο, πρέπει να της δώσουμε κάτι ενδιαφέρον για να τον ξεκινήσει.

…Ας πούμε το φαγητό. Ναι, χρειαζόμαστε κάτι στοιχειώδες και εφόσον σε προηγούμενο προβληματισμό είχα ασχοληθεί με το νερό, τώρα ήρθε η ώρα να δούμε συνοπτικά τι συμβαίνει με την τροφή στον κόσμο. Προφανώς τίποτα στα δικά σας σπίτια όπου μάλλον κάθε εβδομάδα πετάτε μία με τρεις μερίδες φαγητού στα σκουπίδια, αλλά στις πιο φτωχές χώρες και πολύ περισσότερο στους πιο φτωχούς πληθυσμούς ακόμα και στις Δυτικές χώρες. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών από την αρχή του έτους κρούει τον κώδωνα του κινδύνου προς πάσα κατεύθυνση (βλέπε πλούσια κράτη) καθώς οι σχετικοί δείκτες καταδεικνύουν σφοδρή αύξηση των τιμών των βασικών προϊόντων, όπως το κρέας, τα γαλακτοκομικά τα δημητριακά κ.α. Όταν μια παρόμοια αύξηση είχε σημειωθεί το 2008, στο Καμερούν ο λαός αντέδρασε και τότε μετρήσαμε θύματα. Φέτος από την αρχή του έτους (τυχαίο;) ολόκληρη η Αφρική βρίσκεται υπ’ ατμόν με όλα τα γνωστά γεγονότα που ξεκινούν από την Ακτή Ελεφαντοστού και καταλήγουν στην Λιβύη. Μάλιστα, στην Αλγερία οι διαδηλώσεις εξέφραζαν και επίσημα σαν αίτημα την μείωση των τιμών των τροφίμων.

Ξέρετε, μπορεί θεωρητικά όλοι μας να αντιλαμβανόμαστε την σοβαρότητα του ζητήματος, όμως αυτό δεν αρκεί. Αν πεινάς. Αν πραγματικά πεινάς μέχρι λιποθυμίας χωρίς κανέναν πόρο για να ζήσεις, τότε πρέπει να κλέψεις. Ένα πορτοκάλι από ένα μανάβικο, μια πίτσα από έναν αφηρημένο διανομέα, έναν χαρτοφύλακα που βρήκες αφύλαχτο και ξέρεις ότι τα χρήματα που περιέχει θα σου εξασφαλίσουν αρκετό φαγητό για αρκετές ημέρες. Και τότε γίνεται. Είσαι εγκληματίας! Και εφόσον κανείς δεν σε έπιασε, γίνεται εθιστικό. Βλέπεις πως όσο εύκολα κλέβεις, τόσο πιο εύκολα διαμορφώνεις την κατά τ’ άλλα άθλια ζωή σου και ξεκινάς να κλέβεις ψιλικατζίδικα, τράπεζες, χρηματαποστολές κι αν κάποια στιγμή τα πράγματα δυσκολέψουν, δεν διστάζεις να σκοτώσεις.

Μάλιστα. Ο φόνος είναι σημείο κλειδί. Αν ένας φόνος από έναν άνθρωπο είναι κάτι απλό που ίσως να μην απασχολήσει καν τα μικρά γράμματα των εφημερίδων, τότε σας προτείνω να κλιμακώσετε το γεγονός. Σκεφτείτε μια ομάδα ανθρώπων με τη μορφή συμμορίας, σκεφτείτε μια μεγαλύτερη ομάδα ανθρώπων με τη μορφή τοπικής διαδήλωσης, φανταστείτε τώρα άνθρωποι από άλλες χώρες να ταξιδεύουν για να στηρίξουν τους διαδηλωτές επειδή συμφωνούν ιδεολογικά μαζί τους. Όσο ο όχλος μεγαλώνει, τόσο και οι αντιδράσεις σοβαρεύουν. Ξεκινά η βία, οι δυνάμεις καταστολής μετατρέπονται σε πολεμικές μηχανές προστασίας του κατεστημένου. Μπροστά σε αυτήν την κρίση κάποιες χώρες θα σπεύσουν πολιτικά να βοηθήσουν τους διαδηλωτές κι άλλες να στηρίξουν τον τοπικό κρατικό μηχανισμό. Η κοινωνία διχάζεται, το ίδιο και οι μεγάλες πολιτικές δυνάμεις και όσο η κατάσταση παρατείνεται, οι αγορές πέφτουν, η ροή χρήματος σταματά και είναι μονόδρομος η παρέμβαση. Αρχικά πολιτική, κατόπιν στρατιωτική, επειδή όντως ο πόλεμος είναι στο αίμα του ανθρώπου. Και να το, έχεις έναν πόλεμο που κλιμακώνεται γιατί συνεχώς συμμετέχουν κι άλλες χώρες υποστηρίζοντας το ένα ή το άλλο στρατόπεδο.

Το αποτέλεσμα; Μα ένας σωστός Παγκόσμιος Πόλεμος, που ξεκίνησε από έναν πεινασμένο άνθρωπο που αποφάσισε πως εφόσον αυτοί που έχουν να φάνε, δεν κάνουν κάτι για εκείνον που δεν έχει, τον εξουσιοδοτούν αυτομάτως να πράξει κατά βούληση για να προασπίσει τα συμφέροντά του. Πως αποφεύγεις έναν (τέτοιο) Παγκόσμιο Πόλεμο; Δώσε στον λαό να φάει, να πιει, να μπορεί να ζήσει με μια στοιχειώδη ευκολία. Μπορεί να μην ταΐσεις ποτέ τον γάιδαρο το καρότο, αλλά –προς Θεού- μην του στερήσεις και τη θέα του καρότου από μπροστά του.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ :[