αναδρομές - ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΑΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 24 Μαρτίου 2007
ΤΙΤΛΟΣ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΑΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Δε νομίζω ότι απευθύνομαι σε πολλούς από εσάς, λέγοντας ότι τον περισσότερο καιρό είστε μόνοι, χωρίς κάποιον άνθρωπο να είναι δίπλα σας σε μερικές στιγμές της ημέρας σας. Λίγο – πολύ όλοι έχουμε ανθρώπους όχι απαραίτητά της δύσκολης στιγμής, αλλά έστω μιας παρέας που μας βοηθά να περνά η μέρα πιο γρήγορα.
Επειδή όμως ότι ισχύει σε εμάς δεν είναι το απόλυτο, μπορούμε να φανταστούμε μερικούς ανθρώπους οι οποίοι δουλεύουν, ζουν ανάμεσά μας, δραστηριοποιούνται κανονικά, όμως τελικά πέρα από τις διάφορες υποχρεώσεις τους που τους αναγκάζουν να βρίσκονται ανάμεσά μας, είναι απόλυτα μόνοι.
’νθρωποι που έχουν μια ημέρα παρόμοια με τη δική μας, εκτός από τα στιγμιότυπα στα οποία μιλάμε με κάποιον φίλο στο τηλέφωνο ή το messenger, πάμε για έναν καφέ ή συμμετέχουμε σε κοινωνικές εκδηλώσεις.
Μια μικρή κατηγορία ανθρώπων που ανοίγουν το ραδιόφωνο χωρίς να τραγουδούν το τραγούδι που τους αρέσει, που χαζεύουν σε μια εκπομπή στην οποία άλλοι, μιλούν και συζητούν, που προσηλώνονται σε μια συζήτηση διπλανών ανθρώπων, που τελικά όμως οι ίδιοι, ούτε θα μιλήσουν ούτε θα τους μιλήσουν.
Οι ομιλίες τους περιορίζονται σε αναγκαστικές συναλλαγές στα επαγγελματικά τους και της καθημερινές υποχρεώσεις τους.
Αν αντιληφθήκατε το είδος των ανθρώπων αυτών, τότε ήδη έχετε αισθανθεί είτε λύπη, είτε απάθεια για μια ομάδα ανθρώπων που βρίσκονται τόσο μακριά από το περιβάλλον σας.
Με ανθρώπους τέτοιους έτυχε να συναντηθώ, να νοιώσω λύπη και να προσπαθήσω να τους προσεγγίσω, μήπως ήταν αυτό που τελικά είχαν ανάγκη. Πιστέψτε με επιστράτευσα σπουδαία τεχνική επικοινωνίας, όμως έλαβα αποστροφή που την ονόμασα ανασφάλεια, επιθετικότητα που την ονόμασα φόβο και γύρισμα της πλάτης που την ονόμασα επιλογή στάσης ζωής.
Στην εποχή της επικοινωνίας υπάρχουν ασθενείς που δεν έχουν μάθει την τέχνη της και τελικά δεν αισθάνονται την ανάγκη να την εξασκήσουν. Ή μήπως έτσι μόνο δείχνουν;