ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 29 Νοεμβρίου 2008
ΤΙΤΛΟΣ: ΔΙΕΚΔΙΚΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Διάβαζα σήμερα την αναστάτωση που υφίσταται εντός των Σκοπίων. Δεν πρόκειται να μιλήσω για πολιτικά θέματα, όμως σας παραπέμπω, δίπλα για να διαβάσετε το χάος που έχει προκαλέσει η είδηση που διέρρευσε ότι η κυβέρνηση θέλει να αναγείρει ένα άγαλμά του Μ. Αλέξανδρου στην πλατεία της πρωτεύουσας. Τεράστιο ζήτημα με μεγάλη σημασία για τα εθνικά θέματα της χώρας.
Και ορμώμενος από αυτό, σκέφτομαι: Έχουμε αναρωτηθεί σε ποια χώρα ζούμε; Έχω αναφέρει κατά καιρούς ότι είμαστε η Αρούμπα της Ευρώπης (ο παράδεισος για όσους δεν έχουν πάει), όμως έχετε σκεφτεί την ιστορική σημασία της χώρας; Το παρελθόν μας; Το πόσο διαφορετική είναι η δική μας ιστορία; Έχουμε πολλούς τρόπους να τα θυμόμαστε και όμως εμείς στην πλειοψηφία μας, απλά, τα αγνοούμε.
Μνημεία αρχαιολογικά, αγάλματα, κτίσματα, ευρήματα, σπηλιές, βουνά μέχρι και δέντρα μπλεγμένα με τη μυθολογία. Και όμως εμείς, αγνοώντας τα διαγράφουμε την πιθανότητα να διαφημίσουμε τη χώρα μας. Τα θεωρούμε ένα μάτσο σωριασμένες… πέτρες –που λέει και μια φίλη μου- και έτσι θάβουμε το πιο ένδοξο κομμάτι αυτής της χώρας. Αν δίναμε εξ αρχής τη σημασία του ονόματος Μακεδονία, Μέγας Αλέξανδρος και ποιος ξέρει τι άλλο που είναι διεκδικήσιμο από αλλοδαπούς, ίσως να μην είχαμε αυτά τα προβλήματα.
Μα τι λέω; Εμείς πάμε στο γήπεδο και φωνάζουμε τον αντίπαλο (έλληνα) φίλαθλο: τούρκο, βούλγαρο κ.ο.κ. και περιμένουμε να προστατεύσουμε την ελληνικότητα των… ελληνικών; Και τελικά ίσως να τείνω στο να γίνω ο κλασικός γκρινιάρης (έλληνας), όμως μήπως πρέπει να το σκεφτούμε λιγάκι το θέμα; Μήπως να αρχίζαμε να πηγαίνουμε σε όλα τα μνημεία της περιοχής μας και οποιασδήποτε άλλης επισκεπτόμαστε; Να μαθαίνουμε την ιστορία του τόπου μας ώστε να μην ερχόμαστε σε δύσκολη θέση στην ερώτηση του τουρίστα και (αύριο) του παιδιού μας, αλλά με περηφάνια να ξεχνάμε την τελεία περιγράφοντας την ιστορία μας;
Αρχίστε από τώρα. Πριν η επόμενη γενιά πιστέψει ότι η Κνωσός ήταν τούρκικη όπως ισχυρίζονται οι βάρβαροι «γείτονες».
Μια πανέμορφη Κυριακή να έχεις συνοδοιπόρε, φίλε Yannidaki.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θυμάμαι να είχα διαβάσει τούτο το μεστό, απλό ΑΛΛΑ και υπέροχο άρθρο σου.
Όπως και να έχει... Συγχαρητήρια, διότι ο γραπτός λόγος σου δίδει αφορμές για να δούμε αλήθειες και να αφυπνήσουμε τις συνειδήσεις μας.
Να είσαι πάντα καλά.
:[ Annyra Math
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Το συγκεκριμένο κείμενο μετράει 2,5 χρόνια κι όμως είναι τόσο διαχρονικό! Δε συμφωνείς :[