αναδρομές - ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΑΣΙΝΙΖΟΥΝ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 5 Ιουνίου 2007
ΤΙΤΛΟΣ: ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΑΣΙΝΙΖΟΥΝ

Επετειακή μέρα σήμερα, στη μεγάλη γιορτή της Αναλήψεως, καθώς έχει καθοριστεί ως η Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος. Δεν έχω κανένα σκοπό να μοιράσω απαισιόδοξα μηνύματα ή να εκθειάσω τα προβλήματα του περιβάλλοντος. Αντιμετωπίζω την επετειακή μέρα με αισιοδοξία.
Πράγματι, μπορεί η αρχή για την προστασία του περιβάλλοντος να έγινε από τους ακτιβιστές σε μια περίοδο που όλοι κατέστρεφαν στο βωμό του κέρδους και της εξέλιξης –όχι από κακία, αλλά από άγνοια- αυτές οι ομάδες ανθρώπων ήταν οι πρώτες που χρηματοδότησαν έρευνες που έδειξαν τη δεδομένη σήμερα, αλήθεια.
Σήμερα όμως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Οι πρωτοβουλίες από κυβερνητικούς και μη, οργανισμούς, διαδέχεται η μία την άλλη, με πολλά χρήματα να ξοδεύονται στα πλαίσια του ταμείου εταιρικής ευθύνης των οργανισμών. Η φθορά του πλανήτη μας έχει τόσο θορυβήσει τους ευαίσθητους πολίτες του κόσμου, που οι αντιδράσεις και οι πιέσεις τους λειτουργούν σαν κύμα που παρασέρνει ακόμα και εκείνους που δεν ενδιαφέρονται όμως συμμετέχουν ενσωματώνοντας προγράμματα προστασίας του περιβάλλοντος, ακόμα και ως δραστηριότητες του Marketing της εταιρείας τους.
Το κύμα πλέον παρασέρνει ολοένα και περισσότερα κοινωνικά στρώματα και ομάδες. Βλέπουμε τραγούδια να φτιάχνονται με θέμα το περιβάλλον, συναυλίες να διεξάγονται με έσοδα που διατίθενται στην προστασία του, πολλές παραγωγές ντοκιμαντέρ με θέμα αυτό και πλέον καλλιτέχνες και άλλες διασημότητες που ενσωματώνονται σε περιβαλλοντολογικές οργανώσεις στις οποίες και διαθέτουν μεγάλα ποσά.
Ακόμα παρατηρούμε πως η τεχνολογία σε ένα βαθμό παρουσιάζει εξελίξεις σε συσκευές ή ακόμα και αυτοκίνητα που προστατεύουν ή δεν επιβαρύνουν όπως παλαιότερα το περιβάλλον (υβριδικά αυτοκίνητα, τηλεοράσεις energy saver κλπ.).
Θα έπρεπε να αναφερθεί πρώτο, αλλά έστω και τελευταίες, οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο συμμετέχουν σε συνέδρια και βρίσκουν πολιτικές προστασίας του περιβάλλοντος.
Είναι γεγονός πως η σημερινή και οι επόμενες γενιές είναι φανερά περισσότερο ευαισθητοποιημένες όχι στο ιδανικό επίπεδο, αλλά σε πολύ καλύτερο σε σχέση με το παρελθόν και φυσικά αυτό είναι ιδιαίτερα καθησυχαστικό.
Δεν ξέρω αν είναι πολύ αργά, ξέρω όμως ότι κάτι πάει να αλλάξει. Αν χάσουμε τον «πόλεμο» τουλάχιστον θα έχουμε πέσει μαχόμενοι.