αναδρομές - ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΜΑΣ ΡΕΒΕΓΙΟΝ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 02 Ιανουαρίου 2008
ΤΙΤΛΟΣ: ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΜΑΣ ΡΕΒΕΓΙΟΝ

Πρωτοχρονιά χθες και παραμονή πρωτοχρονιάς, προχθές. Δυο μέρες που μάλλον έγιναν μία, αφού οι περισσότεροι από μας ξενύχτησαν όλο το βράδυ. Ένα βράδυ ξεχωριστό, όπου οι περισσότεροι το γιορτάζουν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο και με κάθε επισημότητα.
Οι μορφές διασκέδασης για τη συγκεκριμένη περίσταση, είναι αρκετές, βασικά όμως μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: Πριν τις 24:00 και μετά την αλλαγή του έτους. Την αλλαγή του έτους συνήθως την κάνουμε σπίτι με την οικογένεια και ίσως και ένα γεύμα εκείνη περίπου την ώρα. ’λλοι θα την κάνουν (την αλλαγή του χρόνου) στην κεντρική πλατεία της πόλης τους, παρέα με το Δήμαρχο, το πλήθος και πυροτεχνήματα και άλλοι πάλι αλλάζουν το χρόνο στο κέντρο στο οποίο θα περάσουν και το υπόλοιπο της χρονιάς.
Στην κατηγορία του μετά την αλλαγή του χρόνου, βλέπουμε εκείνους που θα διασκεδάσουν μέχρι το πρωί σε κάποιο νυχτερινό κέντρο και από κει και ύστερα η άλλη μεγάλη κατηγορία απαρτίζεται από αυτό που θεωρώ εγώ ως ιδανικό.
Μάζωξη στο σπίτι με πολυπληθής (ανάλογα με τα τετραγωνικά του σπιτιού) παρέα και οικογένεια, αναμμένο τζάκι που σιγοψήνει το μεζέ και τη διάθεση μας, η ανάλογη μουσικούλα σε γιορτινούς ρυθμούς που να ανεβάζουν το κέφι και φυσικά ο καλός μεζές και μια σωστή ποικιλία ποτών. Από ρακί, μέχρι ουίσκι και από κρασί, μέχρι τα διάφορα κοκτέιλ. Το άλλο χαρακτηριστικό είναι η μπουγάτσα που θα λιγοστεύει με το πέρασμα της νύχτας! Περνάμε στην κύρια δραστηριότητα εκείνης της ημέρας η οποία περιλαμβάνει τσόχα, τράπουλα και μάρκες. Μαζί με αυτά, χρήματα (όχι πολλά) ή εναλλακτικά.. στραγάλια! Καλή διάθεση, όμορφα ρούχα και μερικές φίλες που βλέπουν κάποιοι φίλοι (ελεύθεροι) και δραστηριοποιούνται ακόμα περισσότερο! Λίγο πριν το ξημέρωμα, όσοι αντέχουν να πάνε σπίτι πάνε.. εκτός και αν πούμε να πάμε για ένα τελευταίο ποτό σε κάποιο από τα ανοιχτά ακόμα, κλαμπ της πόλης. Μετά μάλλον για πατσά και ύπνο για τους υπόλοιπους (εγώ πάω κατευθείαν στη δουλειά).
Φυσικά από το άρθρο μου έχει εξαιρεθεί ένα μεγάλο μέρος συνανθρώπων μας, που για διάφορους, επαγγελματικούς, οικονομικούς ή ψυχολογικούς λόγους δεν ανήκει σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες.
Πρόκειται για το τέλειο κατά την εκτίμηση μου και πρόκειται για την περιγραφή του επόμενου ρεβεγιόν μου. Πως σας φάνηκε;