αναδρομές - ΟΤΑΝ ΧΩΡΙΖΟΥΝ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 8 Ιανουαρίου 2008
ΤΙΤΛΟΣ: ΟΤΑΝ ΧΩΡΙΖΟΥΝ

Πώς να μιλήσεις για το χωρισμό λίγες μέρες μετά την έλευση του νέου έτους; Πώς να μη μιλήσεις όμως όταν τον βιώνεις σχεδόν τόσο άμεσα; Αν όχι όλοι, τότε οι περισσότεροι έχουμε χωρίσει και φυσικά δε το εύχομαι σε κανέναν, αλλά οι πιθανότητες να ξαναχωρίσουμε δεν είναι και λίγες. Τι, το τόσο σπουδαίο έχει να κάνει με το χωρισμό;
Φυσικά στις 300τόσες λέξεις που μου έχω βάλει όριο, δε μπορεί κανείς να γράψει επαρκώς, όμως όπως πάντα εγώ θα αγγίξω το θέμα με το δικό μου πρωτότυπο τρόπο. Τον τελευταίο χρόνο, έχω ζήσει κάποιους χωρισμούς που δεν είχαν να κάνουν με εμένα (εγώ δεν χώρισα), όμως με πλήγωσαν πολύ. Πρόκειται για καλούς μου φίλους που είχαν την τύχη να έχουν σχέση με αξιόλογες κοπέλες τις οποίες πρόλαβα να βάλω στην καρδιά μου και να εκτιμήσω πολλά σε αυτές, όχι ως κοπέλες των φίλων μου, αλλά ως προσωπικότητες.
Τελικά είτε γιατί δεν υπήρχε κοινός στόχος για το μέλλον και κοινές επιδιώξεις για το παρόν, είτε γιατί απλά η φθορά του χρόνου τους νίκησε, βυθίζοντάς τους στη ρουτίνα που δολοφονεί μια σχέση… χώρισαν. Και μπορεί οι φιλίες να μη χάλασαν, όμως πολλές παρέες άλλαξαν και η ζωή δεν είναι πια ίδια!
Είχα κάνει ότι περνούσε από το χέρι μου να μη χαλάσουν οι σχέσεις των φίλων μου και εν μέρει τα κατάφερα. Κατάφερα να ενώσω ζευγάρια ή μάλλον να ενδυναμώσω τη θέληση τους να τα ξαναβρούν. Και από κει χάρηκα γιατί διαπίστωσα ότι μπόρεσα να προσφέρω σα φίλος. Μέσα από τις σχέσεις αυτές, διαπίστωσα ότι όλες οι σχέσεις δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία, καμία όμως, τρίτη.
Έζησα πολλά μέσα από αυτές τις σχέσεις, έζησα και φιλικά μου ζευγάρια να χωρίζουν, χωρίς ωστόσο να μπορώ να κάνω και τίποτα. Σε κάθε περίπτωση διαπίστωνα ότι το ιδανικό δε μπορώ να δημιουργήσω εγώ, ένας απλός φίλος, γιατί πολύ απλά είμαι τρίτος.
Μετά πάλι μπορεί στους χωρισμούς που έζησα να στάθηκα ως φίλος και στους δυο, σε κάποιους όμως να μη στάθηκα ενώ το ήθελα πολύ. Να χαθήκαμε ενώ σίγουρα δεν το ήθελα καθόλου.
Ο χωρισμός είναι μια οδυνηρή εμπειρία και σε αυτό δε χωράν λέξεις και αναλύσεις. Χρειάζεται απλά να τον ζήσεις. Πως όμως τον βιώνουν αυτή που αγαπάνε το ζευγάρι και ξεχωριστά τα άτομα που το απαρτίζουν;