Χριστός Ανέστη. Η ιστορία γράφεται από τους τολμηρούς. Κανείς δε θα το αμφισβητήσει αυτό. Όμως τι ορίζει έναν αληθινά τολμηρό άνθρωπο; Είναι εκείνος που ξεπερνά τα όρια; Εκείνος που νικά τις φοβίες του; Αυτός που τα βάζει με το κατεστημένο; Με τους φυσικούς κανόνες; Τα δεδομένα μέχρι εκείνη τη στιγμή; Διαλέξτε. Μεταξύ μας μάλλον που όλα τα παραπάνω συμβάλλουν στον ορισμό. Άντε λοιπόν και βρήκαμε ποιός είναι ο τολμηρός. Πως φτιάχνουμε έναν τέτοιο;
Ας θέσουμε ένα ακόμα δεδομένο στη μελέτη μας. Είναι τα προσωπικά όρια που ο κάθε άνθρωπος έχει. Πέρα από αυτό το σημείο δεν υπάρχει συνέχεια στη δραστηριότητα του. Μπορώ να διατυπώσω πολλά παραδείγματα όπως έναν νέο που δε θέλει να αφήσει το σπίτι των γονέων του για να μείνει μόνος μια ανεξάρτητη ζωή. Έναν εργαζόμενο που φοβάται να αφήσει την (κακή) δουλειά του για κάτι καλύτερο και πάει λέγοντας. Σε παλαιότερο προβληματισμό μου, έγραφα πως στην παιδική ηλικία τα όρια αυτά είναι εύκαμπτα ακριβώς επειδή με το πέρασμα του χρόνου μεγαλώνουν, διευρύνονται κι αυτό είναι θεμιτό. Όμως από κει και ύστερα παγιώνονται και μάλλον στενεύουν μπροστά στον φόβο της ανασφάλειας και της σωστής εκτίμησης του κινδύνου.
Πολλές φορές συζητάω με ανθρώπους για τέτοιου είδους ζητήματα και 
άλλοτε θαυμάζω την τόλμη τους κι άλλοτε προσπαθώ να την αφυπνίσω. Ένας φίλος μου άφησε το σπίτι του, τους φίλους του, την πόλη του για μια νέα αρχή στο εξωτερικό και τα καταφέρνει περίφημα. Μια άλλη φίλη μου άφησε τη δουλειά της για να βρει μια καλύτερη εν μέσω οικονομικής κρίσης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά απέρριψε την πρώτη της προσφορά εργασίας με διόλου ευκαταφρόνητο μισθό, γιατί απλά δεν την ικανοποιούσε πλήρως. Ένας γνωστός μου εργάζεται πολλές ώρες, όμως φρόντισε να θυσιάσει πράγματα όπως ο ύπνος του, προκειμένου να ασχοληθεί με κάτι που τον ευχαριστεί. Μια γνωστή κυρία που δεν έχει σύζυγο –πλέον- και με παιδιά μεγάλα, αποφάσισε να πάει με την εκκλησία στην Αφρική για να προσφέρει εθελοντική εργασία.
άλλοτε θαυμάζω την τόλμη τους κι άλλοτε προσπαθώ να την αφυπνίσω. Ένας φίλος μου άφησε το σπίτι του, τους φίλους του, την πόλη του για μια νέα αρχή στο εξωτερικό και τα καταφέρνει περίφημα. Μια άλλη φίλη μου άφησε τη δουλειά της για να βρει μια καλύτερη εν μέσω οικονομικής κρίσης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά απέρριψε την πρώτη της προσφορά εργασίας με διόλου ευκαταφρόνητο μισθό, γιατί απλά δεν την ικανοποιούσε πλήρως. Ένας γνωστός μου εργάζεται πολλές ώρες, όμως φρόντισε να θυσιάσει πράγματα όπως ο ύπνος του, προκειμένου να ασχοληθεί με κάτι που τον ευχαριστεί. Μια γνωστή κυρία που δεν έχει σύζυγο –πλέον- και με παιδιά μεγάλα, αποφάσισε να πάει με την εκκλησία στην Αφρική για να προσφέρει εθελοντική εργασία.Σε όλους αυτούς και σε ακόμα περισσότερους θα ήθελα να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια. Θα ήθελα να τους εξυμνήσω ως πρότυπα για εμένα, εσένα, τα νέα παιδιά, το μέλλον αυτού του τόπου που έχει ανάγκη από τέτοιες υπερβάσεις.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΣ ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΑΣ :[
Πολύ επίκαιρος προβληματισμός. Ο Πλάτωνας είπε:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το ότι οι γενναίοι είναι θαρραλέοι δεν σημαίνει και ότι όλοι οι θαρραλέοι είναι γενναίοι. Γιατί, το θάρρος δημιουργείται στους ανθρώπους από επιτηδειότητα, από οργή κι από μανία, όπως κι η δύναμη, ενώ η γενναιότητα προέρχεται από τη φύση κι από τη σωστή διάπλαση της ψυχής."
Τα σκέφτομαι πολύ συχνά αυτά τα λόγια για να διατηρώ θετική άποψη για την ζωή, κάτι καθόλου εύκολο, στις μέρες μας!
:[ Idea Studio
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τη θετική σκέψη στη ζωή θα σε παραπέμψω σε τελευταίο κείμενο της σελίδας σου. Σε ότι αφορά τον διαχωρισμό θάρρους και γενναιότητας θα σου γράψω πως πίστεψε με... δεν ξέρω ανθρώπους γενναίους σήμερα ή τέλος πάντων όχι πολλούς. Και προς θεού δεν βάζω τον εαυτό μου στην κατηγορία αυτή :[
Πιστεύω ότι ιστορία γράφουν όλοι οι άνθρωποι απανταχού του πλανήτη, ο κάθε ένας είναι και μια διαφορετική ιστορία απλώς για ορισμένους οι συνθήκες και το περιβάλλον τις αποτυπώνει μέσα στο χρόνο. Για έμενα όλοι οι άνθρωποι είναι και γενναίοι και τολμηροί, το ίδιο είναι και ο γείτονας μου που δουλεύει 14 ώρες για να ζήσει αξιοπρεπώς την οικογένεια του ,ακριβώς το ίδιο θάρρος και τόλμη έχει ο μετανάστης που ρισκάρει την ζωή του μεταναστεύοντας από την πατρίδα του , ο άνθρωπος στην Αφρική που δεν έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό ,ο ινδός που ξημερώνει και δεν ξέρει αν θα διασφαλίσει το καθημερινό του φαγητό, ο γιαπωνέζος που κατοικεί στην Φουκουσίμα, ο σουηδός που αυτοκτονεί, τα εκατομμύρια των ανθρώπων που πεθαίνουν από έλλειψη φαρμάκων και γενικά τόλμη και γενναιότητα βλέπω στα 6,8 δισεκατομμύρια που κατοικούν στον πλανήτη μας. Ίσως αυτήν την ιστορία να έπρεπε να διδάσκουν οι άνθρωποι στις νεότερες γενιές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΩΡΓΟΣ
:[ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν μιλάμε για κλιμάκωση, τότε κάθε έννοια μεγέθους χάνεται. Πραγματικά, κανείς δεν δίνει σημασία για το καθένα από τα παραδείγματα που αναφέρεις κι αυτό είναι λάθος. Ειδικά όταν θέλουμε να δημιουργήσουμε ρεαλιστικές εντυπώσεις για τον άνθρωπο.
Από την άλλη βέβαια, θα σημειώσω ακριβώς τα παραδείγματα που ανέφερες, διότι πίσω από αυτά, υπάρχει ένας άλλος γείτονας που παρά το ότι έχει ανάγκη, δεν εργάζεται πολλές ώρες, βρίσκεται ένας αφρικανός που παρά το ότι του παρουσιάστηκε μια ευκαιρία, δεν τόλμησε να φύγει για ένα καλύτερο αύριο σε μιαν άλλη χώρα κλπ.
Αυτούς τους ανθρώπους που αναφέρω στο κείμενο και εκείνους που αναφέρεις εσύ στο σχόλιο σου, τιμώ με αυτό το άρθρο μου :[