προβληματισμός παρασκευής - ΜΥΘΟΣ ΜΑΙΟΥ: e-ΡΩΤΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ (μέρος 2/3)

Οι επόμενες μέρες για τον Λίαμ και την Ολίβια ήταν ιδιαίτερες. Πλέον ξεκινούσαν την ημέρα τους προσμένοντας το βράδυ όπου τα ηλεκτρονικά τους βήματα θα συναντιόντουσαν και πάλι, περνώντας ώρες ατέλειωτες ως τα χαράματα, μιλώντας για παιδικούς έρωτες, για ευκαιρίες ανεκμετάλλευτες, για χαμένα όνειρα και για κρυφές ελπίδες. Είναι απίστευτο το πόσα κοινά μεταξύ τους ανακάλυπταν με το πέρασμα κάθε ημέρας. Ο λευκός και ο σκοτεινός άγγελος έσμιξαν μαζί και όχι τυχαία. Ο ένας ενθάρρυνε –πλέον- και έδινε κίνητρο στον άλλο. Κίνητρο για να αντέξει μια ακόμη δύσκολη μέρα έως το βράδυ.

Η φιλία, η καθημερινή επαφή, το ενδιαφέρον, οι κοινές απόψεις και τα κοινά βιώματα ήταν το έναυσμα για να μιλήσουν και για άλλα πράγματα. Όπως τον έρωτα. Οι κοινές τους ανάγκες και επιθυμίες, τους έφεραν γρήγορα σε σκέψεις. Κανείς από τους δυο δεν είχε ιδέα πως ερωτεύεσαι μέσα από μια οθόνη, όταν όμως στην άλλη άκρη τα συναισθήματα και οι προθέσεις είναι τα ίδια, τότε δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Οι δυο τους πλέον αντάλλαζαν τις πρώτες ερωτικές επιθυμίες, σκέψεις, τα πρώτα ερωτικά λόγια και πλέον η κοινή επιθυμία ήταν να συναντηθούν από κοντά. Έτσι κι έγινε.

Ο Λίαμ πήρε τη μεγάλη απόφαση να γυρίσει για ολιγοήμερες διακοπές στο Κρίστιανσαν εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία για να συναντήσει και πάλι την οικογένειά του, τους παλιούς του φίλους, να νοιώσει σαν τον παλιό Λίαμ που ένοιωθε να έχει χάσει στο Μόναχο. Πραγματικά οι πρώτες μέρες ήταν ονειρικές για εκείνον. Διαπίστωσε πως αυτό το ταξίδι έπρεπε να το είχε κάνει από καιρό. Ένοιωθε και πάλι πρωτόγνωρα συναισθήματα αναμνήσεων και αγάπης, όμως στην άκρη του μυαλού του, ήταν η Ολίβια. Απόψε θα τη συναντούσε.

Η συνάντηση ήταν σχετικά αμήχανη. Εκείνη ψηλή και μελαχρινή, εκείνος μετρίου αναστήματος και ξανθός. Αυτή ντρεπόταν κι αυτός έκανε το πρώτο βήμα πιάνοντάς την απ’ το χέρι και δίνοντας της ένα ζεστό φιλί. Είχαν αποφασίσει να φύγουν μακριά από όλα για 3 μέρες που θα ήταν δικές τους. Έφτασαν σε ένα καταφύγιο κοντά στο Όσλο όπου και άρχισαν να γνωρίζονται σε μια νέα υπόσταση.

«Είσαι πραγματικά ένας λευκός άγγελος, Λίαμ. Ευγενικός, ανθρώπινος, ερωτικός, στοργικός. Είσαι όλα όσα μια γυναίκα θα ήθελε». Ο Λίαμ την κρατούσε στην αγκαλιά του και της έκανε αργό έρωτα απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή αργά και ερωτικά.

Η επιστροφή ήταν δύσκολη. Δεν ήταν εύκολο να ξεχαστούν οι έντονες στιγμές που έζησαν, όμως ήταν ακόμα πιο δύσκολο να αποδεχτούν πως τελείωσαν. Για τον Λίαμ ήταν δύσκολο να φεύγει συχνά από τη δουλειά κι έτσι η επόμενη συνάντηση τους ήταν στο Μόναχο που ταξίδεψε η Ολίβια. Το σκηνικό μεταφέρθηκε στο δικό του σπίτι, μέσα από τις δικές του συνήθειες, τα μικρά αυτά πράγματα που η Ολίβια ερωτεύτηκε μαζί με τον Λίαμ. Τα ταξίδια συνεχίστηκαν για αρκετό καιρό ακόμη. Όμως ο έρωτας ήταν σε δόσεις. Ποτέ δεν κατάφερναν να απολαύσουν επαρκώς ο ένας τον άλλο. Το κάθε ταξίδι πλέον, δεν είχε την αινιγματική ομορφιά που έκρυβε κάποτε. Ο έρωτας είχε μετατραπεί σε αγάπη και κανείς δεν ήξερε πως θα εξελισσόταν.

:[
διαβάστε το τρίτο και τελευταίο μέρος του Μύθου, την ερχόμενη Παρασκευή, στις 20 Μαΐου