προβληματισμός παρασκευής - ΜΥΘΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ: ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΕΚΔΙΚΗΣΗ (μέρος 3/3)

 

Σε λίγα λεπτά συναντήθηκα με την «επαφή» μου. Ο τύπος φορούσε χοντρό μπουφάν σε μια πολύ ζεστή νύχτα. Αφού περπατήσαμε για λίγο σε μερικά σκοτεινά σοκάκια μου εξήγησε: «Χθες το βράδυ τελείωσε μια ακόμα επιχείρηση σκούπα της αστυνομίας. Αυτό σημαίνει ότι σήμερα οι περιπολίες των μπάτσων είναι πιο χαλαρές, πιο ήρεμες, πιο ανυποψίαστες. Στο σημείο που πάμε θα περάσει μια περιπολία με μοτοσυκλέτες σε λίγες ώρες. Με το σύνθημά μου θα τους αδειάσουμε τα όπλα στο στήθος και το κεφάλι» έλεγε δίνοντάς μου ένα αυτόματο όπλο και εξηγώντας μου περισσότερες λεπτομέρειες τις οποίες ποτέ δεν πρόσεξα. Ήταν το σημείο που ανακαλούσα συνεχώς την επίσκεψή μου με τον Θοδωρή σε εκείνο το διαμέρισμα εκείνο το πρωί. Έβλεπα τον Θοδωρή, μα δεν έβλεπα τον εαυτό μου πια. Καθώς προετοιμαζόμουν ψυχολογικά για το πέρασμα των αστυνομικών, δεν αισθανόμουν καμία ενοχή ή ενδοιασμό που θα τους πυροβολούσα. Ο στόχος μου πια δεν ήταν ο νόμος, ήταν η απονομή δικαιοσύνης και αυτά τα δυο τελικά, έχουν μεγάλη διαφορά.

Μετά από ώρα ακούσαμε το θόρυβο μοτοσυκλετών και οπλίσαμε. Σε λίγα δευτερόλεπτα οι ένστολοι περνούσαν από μπροστά μας και με το σύνθημα του τύπου δίπλα μου, ξεκινήσαμε να πυροβολούμε κατά ρυπάς. Στην αρχή σημάδευα άστοχα, όταν όμως γύρισε να με κοιτάξει ενώ πυροβολούσε, ίσιωσα το σημάδι μου και σκότωνα μαζί του, τους δύο συναδέλφους μου. Όταν σταματήσαμε εκείνος αγχωμένος μου έκανε νόημα να φύγουμε γρήγορα, εγώ του έγνεψα να σταματήσει και έβγαλα τα δικά μου δύο όπλα. Άρχισα να πυροβολώ πάνω του και με τα δύο χέρια. Στο στήθος, το κεφάλι, την καρδιά. παντού. Οι γεμιστήρες άδειασαν και άφησα το πτώμα του πολύ κοντά σε αυτά των αστυνομικών. Προσπέρασα τα τρία πτώματα ατάραχος και κατέφτασα στην πλατεία. Ζήτησα και αγόρασα περισσότερα ναρκωτικά «για καβάτζα» όπως τους είπα.

Επέστρεψα στο κρησφύγετο μου και κατανάλωσα όλη την ποσότητα που είχα αγοράσει πριν λίγο. Στην αρχή ξεκίνησα να γελάω δυνατά και ύστερα έχασα τις αισθήσεις μου. Λίγες ώρες αργότερα, η αστυνομία είχε φτάσει στα ίχνη μου. Με βρήκαν νεκρό, αγκαλιά με τα όπλα μου και μια βρώμικη φωτογραφία του Θοδωρή και της οικογένειάς μου.

Από την πρώτη στιγμή είχα ζητήσει εκδίκηση και την πήρα. Ποιος όμως λέει πως η εκδίκηση σε κάνει καλύτερο άνθρωπο;

:[
διαβάστε ολόκληρο τον Μύθο του Ιούνη, την ερχόμενη Κυριακή στις 12:00