Χριστός Ανέστη. Η επαγγελματική μας καταξίωση εξαρτάται φυσιολογικά μεταξύ άλλων, από τις ικανότητες μας και την διάθεση να τις εκμεταλλευτούμε. Η αλήθεια είναι ότι πολύ συχνά παρατηρείται έλλειψη ενός εκ των δύο παραγόντων (ή και των δύο), από την οποία προκύπτει και η χαμηλή ή ανεπαρκής παραγωγικότητα.
Αστυνομικοί συλλαμβάνουν σεσημασμένο, τον κρατούν στο περιπολικό χωρίς χειροπέδες και έχοντας τη θήκη με το πιστόλι του οδηγού-αστυνομικού στο χώρο ανάμεσα στα δυο καθίσματα. Τη συνέχεια την ξέρετε. Εγκληματική αμέλεια δύο δημόσιων υπαλλήλων.
Το ίδιο και ένας τυχαίος υπάλληλος. Ξεχνά τιμολόγια, πληρωμές, παραλαβές, έγγραφα. Μπορεί να εκθέσει την εταιρεία του. Υποβαθμίζει τα γεγονότα χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι μικρές λεπτομέρειες είναι που δημιουργούν ή καταστρέφουν την εικόνα μιας επιχείρησης.
Ξέρετε οι υπάλληλοι έχουν δικαιώματα. Πολύ συχνά καταπατούνται, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης, όμως σκέφτηκε κανείς τους εργοδότες; Άνθρωποι με άγχη που δεν περνούν από το μυαλό του εργαζομένου. Εκκρεμότητες που αγγίζουν το άπειρο.
Αυτή η κατηγορία έχει ανάγκη από ανθρώπους που έχουν ικανότητες και τη διάθεση να της χρησιμοποιήσουν. Υπαλλήλους που θα νοιαστούν την επιχείρηση, γιατί η πρόοδος της συνεπάγεται με τη δική τους εξέλιξη. Τίποτα παραπάνω από πραγματική ενασχόληση με τα καθήκοντα.
Ξέρετε, οι φιλότιμες προσπάθειες συνήθως ανταμείβονται με φιλότιμα –κατά το δυνατό- επιδόματα. Και οι τρόποι επιβράβευσης, όπως θα δούμε μελλοντικά, ποικίλλουν. Το θέμα είναι ότι ο υπάλληλος πολλές φορές νομίζει ότι δε χρειάζεται να δουλέψει περισσότερο ή πιο σκληρά (μέσα στα χρονικά όρια της εργασίας του) και άρα μπορεί να περιηγηθεί λίγο στο διαδίκτυο ή να μιλήσει στο τηλέφωνο. Μα δεν πληρώνεται γι’ αυτό. Πάντα υπάρχει κάτι να γίνει. Κάτι να τελειοποιηθεί. Και η εργασία δεν τελειώνει, παρά με το πέρας του ωραρίου.
Να έχετε πάντα στο μυαλό σας, ότι δεν υπάρχει υπάλληλος απόλυτα ευχαριστημένος με τον εργοδότη του και αντίστοιχα προϊστάμενος με τον υφιστάμενό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το