προβληματισμός κυριακής - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΤΟ ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟ (The Unforgiven) III

πρώτο μέρος – Ο ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΣ || δεύτερο μέρος – Η ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΗ

Δεν ήταν, παρά ένα καράβι όλο όνειρα μεγαλεπήβολα για σπουδαία ταξίδια και υπέροχες περιπέτειες. Ένα καινούριο καράβι που ποτέ δεν υπολόγισε τι συνέπειες θα του έφερνε η επόμενη αυγή. Πως θα άλλαζε τη ζωή του για πάντα. Ακόμα κι όταν άγγιξε το νερό για πρώτη του φορά, με βία σύντομα αποσύρθηκε στην ξέρα, με απόφαση του χρυσού θησαυρού. Εκείνου που προκαλούσε την θλίψη και τον πόνο, που δεν ενδιαφερόταν για τα όνειρά ή τις φιλοδοξίες του. Κι έτσι αυτό έγινε μια μέρα φοβισμένο κι έκτοτε για πάντα υπήρξε φοβισμένο και μόνο από την ιδέα πως όλα όσα ήλπιζε, ήταν απλά ένα όνειρο που δε θα πραγματοποιούνταν ποτέ.

Εκείνο ήθελε απλά να μπει στη θάλασσα και να ταξιδέψει… Και τώρα το ανόητο νοιώθει χαμένο, όμως πως είσαι χαμένος όταν δεν έχεις πουθενά να πας; Ήθελε να αναζητήσει θάλασσες με θησαυρούς, όμως ξαφνικά το νερό ήταν πολύ παγωμένο. Πως λοιπόν νοιώθει χαμένο όταν το δρόμο αυτόν τον έχει ξανακάνει (στο πουθενά); Κι όμως δεν μπορούσε να κατηγορήσει κανέναν, εφόσον πρώτα δεν είχε συγχωρήσει τον εαυτό του.

Οι μέρες περνούν και η θάλασσα έχει καλυφθεί από ομίχλη. Είναι αδιαπέραστη και τόσο ασφυκτική ακόμα και για ένα καράβι που παραμένει δεμένο και δέσμιο. Φαίνεται λες και πιο μέσα στην αναζήτηση θα το συνόδευε μια κατάρα οδηγώντας το κατευθείαν στην κόλαση. Πως όμως ένα καράβι προσαραγμένο μπορεί να κρίνει την ζωή; Όταν το ίδιο το νερό του φαίνεται δυσβάσταχτο και ικανό να το πνίξει; Όταν κοιτώντας το βάθος του ωκεανού, βλέπει μονάχα έναν ναυαγό, τον εαυτό του θαρρώ;

Προσπάθησε να συγχωρήσει τον εαυτό του, όμως δεν το έκανε. Το ταξίδι τελείωσε πριν καλά αρχίσει. Η θάλασσα θα είναι ένα όνειρο που δε θα ζήσει ποτέ και ίσως τα εμπόδια ήταν πολλά, όμως ποτέ δεν τόλμησε το μεγάλο βήμα στ’ ανοιχτά κι έτσι ποιον να κατηγορήσει πέρα από το ίδιο, που ήταν Ασυγχώρητο :[