ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 18 Μαρτίου 2009
ΤΙΤΛΟΣ: ΠΕΝΘΙΜΕΣ ΜΕΡΕΣ
Διάβασα πρόσφατα μια πολύ ενδιαφέρουσα θεωρία κατά την οποία το πένθος αποτελεί την αντίδραση του ανθρώπου στην απώλεια. Η απώλεια αυτή συνήθως έχει να κάνει με αγαπημένα μας πρόσωπα, όμως η λέξη μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για απώλειες καταστάσεων ή αντικειμένων που σχετιζόντουσαν άμεσα με τον τρόπο ζωής του πενθούντα.
Μια από τις παραπάνω απώλειες ανάλογα με τις συνθήκες που επέρχεται και το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου, μπορεί να προκαλέσει μέχρι και σοκ. Η συνήθης αντίδραση όμως έχει να κάνει με την άρνηση. Ο άνθρωπος γίνεται ευάλωτος και πανικοβάλλεται εύκολα, είτε χάνει την ψυχραιμία του και αδυνατεί να συγκεντρωθεί. Συχνά το πένθος προκαλεί και παραισθήσεις.
Συνήθως το πένθος ακολουθεί το δρόμο του θυμού. Η ξαφνική αλλαγή καταστάσεων που καλείται να βιώσει εκείνος που απώλεσε, προκαλεί νευρικές αντιδράσεις αρνητισμού. Ίσως κατηγορεί άλλους για την απώλεια και γενικά χαρακτηρίζεται από έναν εκδικητικό χαρακτήρα το οποίο αποτελεί σταυροδρόμι το οποίο ελλοχεύει κινδύνους για την μετέπειτα πορεία του.
Κι όταν όμως η –ίσως- ακραία αντίδραση επέλθει ο πενθούντας πλέον χάνει την επιθετικότητα του και ηρεμεί με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος κατάθλιψης. Χάνει τον ενθουσιασμό του και διακατέχεται από ενοχές και απελπισία. Ίσως χαθεί η επιθυμία για απολαύσεις όπως η συνουσία και ενδεχομένως αναζητηθούν ανορθόδοξοι τρόποι διαφυγής, όπως το αλκοόλ.
Οι ειδικοί τοποθετούν την όλη διαδικασία του πένθους στον ένα χρόνο, όμως αυτό είναι φυσικό να ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Το σίγουρο είναι πως πλέον η απώλεια γίνεται αποδεκτή και σιγά – σιγά ο πάσχων αρχίζει να συνηθίζει στον νέο τρόπο ζωής του και βρίσκει νέα ενδιαφέροντα σε δραστηριότητες και διαπροσωπικές σχέσεις.
Κανείς δεν αμφισβητεί τη μακαβριότητα του πένθους και σίγουρα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και παράγοντες όπως η συμπαράσταση που υπάρχει ή οι συνθήκες πίεσης που επικρατούν. Λόγου χάρη, η εργασία μπορεί να αποτελέσει έναν καλό σύμμαχο.
Δεν έχω ζήσει την εμπειρία και ελπίζω να αργήσει να έρθει, όταν όμως χτυπάει την πόρτα του καθένα απαιτείται η ανάλογη ψυχραιμία και προσευχή.
|
|
 |
| μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας |
μεταφορά σχολίου από το facebook:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Niko Ζω τις "πένθιμες μέρες"..."
:[ Niko
αγαπητέ φίλε, δεν γίνεται να αισθανθείς ή να κατανοήσεις το πένθος με αυτήν του την έννοια, αν πρώτα δεν το βιώσεις. Το πένθος όμως είναι ένα μεταβατικό στάδιο από το οποίο όλοι πρέπει να περάσουμε στο επόμενο :[