αναδρομές - ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΧΤΙΣΤΕΣ


ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 13 Μαΐου 2009
ΤΙΤΛΟΣ: ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΧΤΙΣΤΕΣ

Xριστός Ανέστη! Σε ότι αφορά τον κρατικό μηχανισμό, ο τομέας της παιδείας αποτελεί ένα κομμάτι της πίτας στο οποίο μοιράζεται ο κρατικός προϋπολογισμός.
Στις πανεπιστημιακές μου γνώσεις συμπεριλαμβάνεται η συμβουλή της μακροπρόθεσμης μελέτης των διαφόρων στοιχείων, οι οποίες μπορούν να μας γλιτώσουν από πολλά προβλήματα.
Αν ενώσουμε τις δύο παραπάνω παραγράφους, μάλλον δε θα πρέπει να αναλυθεί το ότι η παιδεία είναι το μέλλον μιας κοινωνίας, ότι ήταν δηλαδή πριν μερικά χρόνια το σημερινό παρόν. Είμαστε ικανοποιημένοι από το παρόν σε υπηρεσίες και ανθρώπους; Μα, δεν είναι ομόφωνη η αρνητική απάντηση;
Ακόμα κι αν η σύγχρονη οικογένεια «θέλει» το γονέα να λείπει πολύ απ’ το σπίτι και το παιδί να μην τυγχάνει της απαραίτητης μεταχείρισης, το σχολείο καταρρέει όπως ακριβώς και τα κτίρια του. Δεν είναι ψέμα πως το επίπεδο των μαθημάτων των ελληνικών σχολείων είναι απ’ τα πιο υψηλά στον κόσμο, όμως τι γίνεται με το ποσοστό αφομοίωσης τους και τα εφόδια παιδείας; Κι αυτό περιττό να το απαντήσω.
Το σχολείο ή οι άλλες υπηρεσίες παιδείας που θα προσφέρει το κράτος (να πούμε και κάτι αστείο) οφείλουν να παραδειγματίζουν τα παιδιά με πρακτικές εμπειρικές γνώσεις. Κρίνεται αναγκαίο να επενδυθεί χρόνος σε αυτά τα παιδιά που ο δείκτης ευφυΐας και ευστροφίας τους είναι κατά πολύ ανώτερος του ηλικιακά αντίστοιχου δικού μας.
Δε θα πάρει μια γενιά για το αποτέλεσμα γιατί οι νέοι παραδειγματίζονται (πρότυπα) έστω και ασυναίσθητα και χρειάζεται να βλέπουν μεσήλικες που θα διαφέρουν από εμάς. Ίσως πάρει δυο γενιές που θα έχουν ωστόσο μοιραστεί κοινό αίσθημα ευθύνης για το μέλλον τους, βασιζόμενοι στην παιδεία.
Οι νέοι δεν γεννιούνται με μίσος και απωθημένα. Τα μοιράζονται με τους γονείς τους και την κοινωνική αδικία που βιώνουν πρώτα στο σχολείο και ύστερα εκτός αυτού, μέχρι να τα αφομοιώσουν και να τα ενσωματώσουν στον χαρακτήρα τους.
Δεν πρόκειται να γίνω υπουργός παιδείας, οπότε ας περιοριστούμε στις δυνατότητες μας ως γονείς. Ας κινητοποιήσουμε τον τοπικό σύλλογο γονέων, την τοπική ομάδα, φροντιστήριο, ενορία, ή ακόμα και δήμο για καινοτόμες δραστηριότητες.