προβληματισμός τρίτης - ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ

Καληνωρίσματα. Όταν το θέμα συζήτησης είναι τα παιδιά, ο ορισμός των κανόνων στην συζήτηση αυτή, είναι διαφορετικός απ’ ότι συνήθως. Κι όταν η μία συνιστώσα είναι τα παιδιά και η άλλη το κέρδος, τότε το ζήτημα αρχίζει να γίνεται ενδιαφέρον.

 

Ξέρετε, το ωραίο στις συναλλαγές μεταξύ ενηλίκων, είναι ότι κανείς δεν δικαιούται να αναφέρει κάποιο επιχείρημα όπως αυτό της αποπλάνησης. Κάποιος προσφέρει ένα προϊόν ή μια υπηρεσία, κάποιος άλλος το επιλέγει (ή το απορρίπτει) και ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις και τις επιλογές του.

 

Στα παιδιά όμως είναι διαφορετικά τα πράγματα. Ένας έμπειρος ενήλικος μπορεί εύκολα να αποπλανήσει ένα παιδί. Και επειδή θα κρατήσω το κείμενο καθαρά στο ζήτημα του κέρδους, θα φέρω ως παράδειγμα –μόνο- το φαινόμενο των διαφημίσεων στην τηλεόραση. Παιχνίδια με τους αγαπημένους παιδικούς χαρακτήρες της τηλεόρασης, παγωτά που διαφημίζουν τραγουδιστές και αθλητές, αλλά και γεύματα όπως αλλαντικά, έτοιμα σε αλυσίδες γρήγορου φαγητού και γλυκά. Ένα παιδί μπορεί εύκολα να πειστεί όχι κατ’ ανάγκη για τη χρησιμότητα του προϊόντος, όσο για το ενδιαφέρον που του προκαλεί η διαφήμιση του προϊόντος αυτού.

 

Κι αν νομίζετε πως τα παραπάνω παραδείγματα ανήκουν στην ίδια κατηγορία, τότε γελιέστε. Στην πρώτη κατηγορία έχουμε παιχνίδια που το πολύ-πολύ να αδειάσουν την τσέπη του γονιού και να αποσπάσουν το παιδί από τη μελέτη του για το σχολείο. Στην δεύτερη κατηγορία όμως έχουμε να κάνουμε με προϊόντα που συνήθως ευθύνονται για την πρόκληση του μεγαλύτερου παιδικού και μετέπειτα εν γένει κινδύνου που δεν είναι άλλος από την παχυσαρκία. Στα καταστήματα γρήγορου φαγητού υπάρχουν ειδικά παιδικά γεύματα. Κι ενώ θα περίμενε κανείς αυτή η… ειδικότητα να μεταφράζεται σε πιο υγιεινά υλικά, σε φρούτα, χυμούς και λαχανικά (λέμε τώρα), βλέπουμε πως απλά είναι παχυντικά φαγητά, με υπερβολικά πολλές θερμίδες και το δώρο είναι ένα αναψυκτικό ή κάποιο παιχνίδι! Σε μια πρόσφατη έρευνα στις ΗΠΑ, παρατηρήθηκε πως σε κάποιο κατάστημα το παιδικό γεύμα αποτελούνταν από ένα χάμπουργκερ, μία μερίδα πατάτες, ένα αναψυκτικό και μια μπάρα σοκολάτας με 973 θερμίδες, σχεδόν πενταπλάσιες δηλαδή από το κανονικό σε ηλικίες δύο έως πέντε ετών!

 

Όπως έγραψα στην αρχή, το ζητούμενο είναι το κέρδος. Κανείς δε θέλει παχύσαρκα παιδιά ή με προβλήματα υγείας, αν όμως η απόλαυση συνοδεύεται με κέρδος, τότε ποιος νοιάζεται! Ακριβώς. Ποιος νοιάζεται; Μήπως εφόσον οι σημερινοί γονείς δεν έχουν ίχνος ικανότητας σωστής διαπαιδαγώγησης (και διατροφής) των παιδιών τους, θα έπρεπε να αναλάβουν δράση οργανώσεις που ασχολούνται με ζητήματα διατροφής, ώστε να ασκηθούν πιέσεις για νέες νομοθετικές μεταρρυθμίσεις σε θέματα πώλησης προϊόντων ή τουλάχιστον προβολής διαφημίσεων;

 

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΕΝΤΟΠΙΣΕΤΕ ΤΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΗΛΙΚΙΩΝ :[