βράβευση καταχώρησης τσι κυριακής


ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΣΕΩΝ ΤΣΙ ΜΕΡΑΣ
από ~..SWIMMER IN A SEA OF FACES..~

Οι κριτικοί....
Ένα από τα πράγματα τα οποία θεωρώ πολύ δύσκολα να κάνω είναι η κριτική φωτογραφιών. Κάθε φορά που μπαίνω στον πειρασμό να κριτικάρω μια φωτογραφία, αυτομάτως μου έρχεται στο μυαλό η φράση "έτσι θα το έκανα εγώ" και φυσικά το γούστο το δικό μου δεν μπορεί κατ' ανάγκη να συμφωνεί με κάποιου άλλου. Σε γενικές γραμμές δεν σχολιάζω φωτογραφίες που δεν μου αρέσουν και επικροτώ αυτές που ταιριάζουν στο στυλ μου. Παρόλα αυτά και αυτό μπορεί να θεωρηθεί μανιπιουλιστικό, μπορεί να θεωρηθεί ότι ενθαρρύνω κάποιον να κάνει αυτού το είδος φωτογραφία και όχι κάποιο άλλο. Ταυτόχρονα, επειδή ακολουθώ τα δικά μου αισθητικά κριτήρια και όχι κάποια ακαδημαϊκά (απεχθάνομαι τους ανθρώπους που παπαγαλίζουν τις ατάκες του Ριβέλλη, τις οποίες δεν κατανοούν κατ ανάγκη...) πολλές φορές διαφωνώ με την αισθητική κάποιων φωτογραφιών, οι οποίες αν και ακολουθούν τις ακαδημαϊκές νόρμες, εμένα με αφήνουν παγερά αδιάφορο.
Αυτή είναι η δική μου αντιμετώπιση η οποία ομολογουμένως δεν είναι και η καλύτερη. Στον αντίποδα αυτής της τακτικής βρίσκονται αυτοί οι οποίοι εντελώς αβίαστα παρλαπιπίζουν ότι μπούρδα τους κατέβει στο μυαλό και έχουν γνώμη για όλους και για όλα. Η ελευθερία του λόγου για αυτούς σημαίνει ότι μπορούν ελεύθερα να αναπαράγουν την άγνοια τους και ταυτόχρονα να προκαλούν οποιονδήποτε έχει διαφορετική άποψη με αυτούς. Δεν ακολουθούν τα ακαδημαϊκά κριτήρια (και ίσως καλά να κάνουν) αλλά ταυτόχρονα δεν διερωτώνται για την ορθότητα των θέσεώς τους. Γνωρίζουν και ξέρουν ότι γνωρίζουν.
Έτσι λοιπόν, ένα τύπος είχε μια καταπληκτική ιδέα. Ανέβασε΄ως δικιά του, σε ένα "group κριτικής" του Flickr, μια διάσημη φωτογραφία του Henry Cartier Bresson και περίμενε για τα σχόλια. Το ξεκαρδιστικό thread θα το βρείτε εδώ.


  οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. 
Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια