ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 06 Μαΐου 2009
ΤΙΤΛΟΣ: ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΗ ΒΑΡΚΑ ΜΑΣ
Xριστός Ανέστη! Όλοι έχουμε βρεθεί πολλές φορές στο δίλημμα μιας επιλογής. Είναι περιπτώσεις που η επιθυμία μας σε κάποιο ζήτημα έρχεται σε αντίθεση με την κοινή παραδοχή, αυτό που… οι πολλοί πράττουν.
Και τελικά; Ποιο είναι εκείνο που επιλέγουμε; Η ανάλυση του εγκεφάλου μας μαρτυρεί πως όλοι μας χαρακτηριζόμαστε –λίγο ή πολύ- από το νευρωτικό αποτύπωμα της νοοτροπίας του «κοπαδιού». Αυτό πρακτικά σημαίνει πως τελικά ασυναίσθητα, θα επιλέξουμε να ακολουθήσουμε το κοινά παραδεχτό.
Τώρα εξηγείται η παράδοση. Η διατήρηση των εθίμων και συνηθειών που απλά διαιωνίζονται (δεν εξετάζουμε αν καλώς ή κακώς) παγιώνοντας στον καθένα μια συγκεκριμένη συμπεριφορά.
Η μελέτη αυτή δεν είναι απόλυτη. Αναφέρομαι σε πολλά αντιδραστικά άτομα που όμως πολλές φορές στιγματίζονται, ιδιαίτερα σε κλειστές κοινωνίες, όπως η δική μας. Δε θέλει φαντασία για να καταλάβουμε γιατί στους δρόμους της Αθήνας θα βρούμε περισσότερες… πρωτοτυπίες απ’ ότι σε μικρές πόλεις.
Γενικά πάντως, θα συναντήσουμε μέσες περιπτώσεις ανθρώπων, που ναι μεν επηρεάζονται αρκετά από τις τάσεις του πλήθους, όχι όμως και σε ακραίες συμπεριφορές.
Όλοι μας διαφοροποιούμαστε από τα ξεχωριστά στοιχεία της προσωπικότητάς μας, την οποία αναδεικνύουμε άλλες φορές περισσότερο και άλλες λιγότερο. Είμαι σίγουρος πως σε κάποιο δίλλημα αποφασίζουμε με βάση τις δικές μας ανάγκες και το δικό μας χαρακτήρα.
Όμως, ας μην κρυβόμαστε. Αν ψάξουμε στιγμιότυπα της ζωής μας, θα δούμε πως έστω και ασυναίσθητα δεν κάναμε τη διαφορά. Είτε για να μη στιγματιστούμε, είτε για να μην προκαλέσουμε αντιδράσεις, είτε επειδή επιλέξαμε να διατηρήσουμε χαμηλό προφίλ κλπ. Σε κάθε περίπτωση, πάντοτε δρα ασυναίσθητα η πιθανότητα του θεμελιώδους κοινωνικού λάθους (δόκιμος ο όρος).
Τελικά οι απαντήσεις βρίσκονται στους νευρωνικούς μηχανισμούς κοινωνικής συμμόρφωσης και δεν είναι ζήτημα γονιδίων, αλλά σίγουρα επηρεάζεται από τα βιώματα και το περιβάλλον του καθένα.
Προσωπικά δεν το βρίσκω κακό. Πολλές φορές είναι χρήσιμο στην κοινωνικότητα μας να μην ξεχωρίζουμε, αρκεί να μην καταπιέζονται επιθυμίες και ανάγκες μας.
|
|
 |
| μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας |
Συγχαριτήρια για το ωραίο και εμπεριστατωμένο άρθρο φίλε μου, είναι έτσι ακριβώς όπως τα παρουσιάζεις. Πού διάβαζα πρόσφατα να δεις κάτι παρόμοιο; Κάτι με τον Σοπενχάουερ νομίζω. Πως όλοι νομίζουν πως κάνουν αυτό που νομίζουν σωστό αλλά κατά βάσιν ακολουθούν τις επιλογές δύο, το πολύ τριών ανθρώπων που όλοι μας τελικώς απλώς μιμούμασται. Εδώ αξίζει να πούμε, πως για όλα τα υπέροχα μυαλά που πέρασαν από την ιστορία ολόκληρης της ανθρωπότητας, ήταν κυρίως κριτικά πνεύματα και αυτό έκανε την διαφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφή: )
:[ Αχιλλέας
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις δίκιο σε αυτό που λες περί διαφοράς. Τίποτα δεν θα αλλάζε ποτέ αν όλοι συμπορευόμαστε.
Μήπως όμως αυτό πρέπει να μας προβληματίσει; Γιατί αν είναι έτσι, που πάει η συνεργασία ή σύμπνοια και δημιουργικότητα μέσα από τη συνεργασία :[
Μπα μπα καμία σχέση, μιλώ για πρωτοπορία. Για τον τρελό ας πούμε, που επέμενε και έλεγε πως αν πάει στην Κούβα θα βρεθεί στην Ινδία την ίδια στιγμή που η μίμηση φώναζε πως πέρα από τον Ατλαντικό υπάρχει μόνο το χάος.
ΑπάντησηΔιαγραφή: )